WAKKER

De hele nacht heb ik wakker gelegen. Niet dat ik er nou speciaal over na lag te denken maar snappen deed ik het niet, dat ik niet in slaap viel. Ik was namelijk in de loop van de avond al een paar keer tijdens de voetbalwedstrijd op tv in slaap gedommeld. Die avond had ik verder onophoudelijk zitten geeuwen. Soms wel vijf, zes keer achter elkaar. Het was zo erg dat de tranen over mijn wangen biggelden van het geeuwen.

In mijn slaapkamer waren geen penetrante geuren of hinderlijke geluiden waar te nemen. Nou ja, ik hoorde wel duidelijk de favoriete muziek van Phiras, mijn Syrische bovenbuurman. Zijn muziek dreunde stevig door. Ik verzon een passend videoclipje bij de muziek: baardige mannen in lange witte jurken, die allemaal tegelijk oostwaarts buigen en weer terug ... Na drieën was het rustig boven. Ik ging pas om half drie plat; tot die tijd zat ik te lezen in ‘Funny Girl’ het laatste boek van Nick Hornby. Leuk boek van een prima schrijver. Het verbaasde me dat ik het lezen zo lang vol hield. Normaal vallen mijn ogen al na een kwartier dicht. Nu, na ruim twee uur nog niet. Toen ik het hoofdstuk waar ik mee bezig was, uit had, legde ik het boek weg. Deed het licht uit. Ik had deze nacht het gevoel dat ik wel dòòr kon blijven lezen, ook omdat het een goed verhaal is.

De hoofdpersoon van de roman is een vijfentwintigjarige arbeidersdochter. Zij is, als actrice, een landelijke beroemdheid geworden. Ik stop met lezen, als ze op het punt haar moeder te ontmoeten. Haar moeder heeft haar in de steek gelaten toen drie jaar was. Na meer dan twintig jaar is ze nog steeds woedend op haar.

Ik had best door kunnen lezen maar ik moet slapen. Straks om acht uur gaat de wekker al weer. Dan moet ik er uit om Nederlandse les te geven aan Mehmed.

Onder het lezen voelde ik al dat mijn voeten afkoelden. Niet héél erg maar toch … Ik hoopte er op dat mijn voeten elkaar onder het dekbed een beetje warm konden wrijven maar daar waren ze niet toe in staat. Hoe later het werd hoe meer last ik kreeg van mijn kouwe poten.  Ik werd zelf als het ware één grote kouwe poot. Er zat niks anders op dan een kruik te gaan maken ... een kruik op 20 mei … lente in Nederland! Die kruik van mij is echt goed. Het is zo’n ouderwetse flexibele rubberen waterzak. In de wastafel van de badkamer liet ik de kruik vol lopen met bijna kokendheet water. In de spiegel boven de wastafel keek ik recht in de heldere, wakkere blauwe ogen van mijn spiegelbeeld.

Ik legde de kruik op ‘voethoogte’ onder mijn dekbed. Pas na een uurtje waren mijn voeten weer warm. Maar slapen? Ho maar! Ik lag nu eens op mijn linker-, dan weer op mijn rechterzij of op mijn rug. De kruik moest ik uit mijn bed trappen. Ik lag ineens zo te zweten.

De eerste mug van 2015 cirkelde zoemend om mijn bezwete hoofd. Ik trok de capuchon van mijn pyjamashirt over mijn hoofd … warm èn ik was verlost van het ergste gezoem. Maar slapen? Dat komt er deze nacht niet van. Ik woel, draai, kijk op de klok, sla naar de muggen, ga plassen en zet uiteindelijk mijn wekker om acht uur uit.

Toen pas zag ik dat ik totaal vergeten was mijn slaappillen in te nemen.