DROGE MOND

Zondagochtend word ik wakker met een kurkdroge mond. Ik zal wel weer de hele nacht hebben liggen snurken. Mijn vrouw ligt tenminste niet meer naast me in bed. Zij vlucht meestal naar een andere slaapplaats als ik hard lig te snurken. Mijn droge mond zou ook kunnen komen van het vele zuipen van gisteravond. Ik heb  flink zitten zuipen bij Faas, mijn stamkroeg. Dàt weet ik me nog wèl te herinneren. Wat ik niet meer weet is, dat ik daar ben weggegaan. Wat ik ook niet meer weet is, dat ik thuis ben gekomen. Blijkbaar bèn ik wèl thuisgekomen, want ik lig hier toch in mijn eigen bed.

Nu ik wat meer ontwaak zie ik her en der wat braaksel liggen … op mijn hoofdkussen, het hoeslaken, het dekbed …  ik zal er ook wel in gelegen hebben, neem ik aan. En inderdaad er zit wat aan mijn wang geplakt en in mijn haar. Ik ga maar gauw douchen en gooi gelijk dat vieze beddengoed in de was ... dzjiezus …ik sterf van de koppijn. ‘Eigen schuld dikke bult,’ ….

Meestal  knap ik niet op van een douchebeurt bij me eigen thuis. O, we hebben toch zo’n klote douche: eentje die doet wat ie wil. Nu eens sproeit ie kokend heet water dan ineens weer ijskoud. Ook nu weer. Gek word ik er van. Met nòg meer hoofdpijn kom ik onder de douche vandaan. Maar ik stink in ieder geval niet meer naar de kots en in mijn mond is het weer goed nat.

Omdat mijn huid de neiging heeft snel uit te drogen smeer ik er vandaag eens een lekker ruikend  lotionnetje van mijn vrouw op. Ik schiet mijn lichtblauwe badjas aan.  Die staat me toch zo goed,  al zeg ik het zelf. Voor alle zekerheid kijk ik nog even in de grote spiegel;daarin kan ik me van top tot teen kan bekijken. Inderdaad prima die badjas. Alleen die onuitgeslapen kop er boven en die harige spillepootjes eronder, dat doet toch wat afbreuk aan het geheel. Goed, aan mijn gezicht valt wat te doen: ik trek mijn mondhoeken omhoog en wrijf mijn ogen nog eens goed uit. Aan die spillepootjes zit ik gewoon vast … die haren erop  scheer af, morgen!

Ik vind het zelf ook heel raar, maar  wanneer ik me flink bezopen heb, ben ik de andere dag extra opgewonden. Zeg maar ronduit bere-geil. Ik schrijf het hier maar op zoals het is, het is nu een maal niet anders. Ik ga dus maar eens kijken of ik mijn geliefde echtgenote er toe kan verleiden om met haar geliefde echtgenoot een nummertje te maken. Dan zal ik haar toch eerst  ergens in huis moeten vinden. Ze zal wel liggen slapen op de driezitsbank in de woonkamer.

 Ik wist het. Daar ligt ze. Alleen al het kijken naar haar contouren, onder het dekbed met  ‘lieve-kleine-diertjes-motief’, blijft me steeds weer opwinden.  Ze is nog zó diep in slaap. Dit vindt ze lekker, zeker weten: ik streel over het dekbed, haar schouders, armen, rug, benen … en als ik haar billen wil gaan strelen, draait ze zich als door een wesp gestoken om en zegt tegen me:

‘Blijf alsjeblieft van me af klootzak, zuiplap. Ik heb vannacht zowat geen oog dicht gedaan. Dankzij jou!  Lul, dat je d’r  bent.’

Zo snel als de opwinding kwam, is ie ook weer verdwenen. Ik loop naar de werkkamer, start de pc op en ga naar www.sudokunet.nl om de puzzel van de dag op te lossen.