PIPO.

Weet je, ik heb er genoeg van. Ik wil niet zo lang meer alleen met haar op haar kamertje zijn. Ze kreunt, snurkt, kwijlt en grient. Gilt het bij tijd en wijle uit van de pijn. Roept om haar vader of moeder die al meer dan honderd jaar dood zijn. Dan pakt ze mijn arm, trekt me naar zich toe, zoent me op mijn voorhoofd. Ik zit hier nu al meer dan een maand iedere dag een  paar uur in die kamer. Al die tijd heeft ze haar ogen nog niet open gehad, tenminste zolang ik hier naast haar zit. Misschien wil ze me wel niet zien ... dat zóú natuurlijk kunnen  maar dat geloof ik eigenlijk niet.  In werkelijkheid denk ik dat mijn moeder er helemaal geen benul van heeft wie naast haar zit.

Het verpleeghuis biedt mij, op proef, een half uurtje per week Pipo de ClinicClown aan op moeders kamer. Wordt vergoed door de zorgverzekeraar. Laat maar komen: beter wat dan niks. De eerste keer heb ik hem maar zijn gang laten gaan. Ma had toevallig net haar incontinentie-luier volgescheten. De stank was ondragelijk.  Die Pipo rook waarschijnlijk niks door die grote rooie neus op zijn gok. Mijn neusgaten stonden echter wagenwijd open voor die verstikkende strontlucht.  Een half uur danste en trommelde hij. Hij speelde met vingerpoppen, lachte aanstekelijk en goochelde wat. Hij zong de longen uit zijn lijf (oude kinderliedjes). Op en top vrolijkheid straalde hij uit toen het half uurtje precies voorbij was. Blij huppelend, luid zingend en enthousiast zwaaiend naar moeder,  verliet hij haar kamer. Geen wonder die uitbundigheid bij Pipo! Ten eerste kon hij die gore schijtstank ontvluchten  en ten tweede hoefde híjzelf moeder niet te verschonen. Want dat onsmakelijke klusje lag op mijn bordje sinds het nijpende personeelsgebrek in de zorg. Maar, alle gekheid op een stokje: ik deed het graag voor haar. Wat ze allemaal wel niet voor mij heeft gedaan! Ik voelde me echt superblij als ze er weer schoon bij lag en ze verder kon met al haar onbewuste belevenissen.

Een week later hoor  ik op de gang ‘Pipo-geluiden’ naderen. Ik sta op en ga de deur open doen. Daar in de deuropening staat Pipo. Ik zeg hem dat mijn moeder en ik het  verder wel zullen redden samen. Ook zonder zijn goede bedoelingen. Hij mag dit deurtje voortaan overslaan.

 Ik doe de deur dicht.  Ga weer naast haar bed zitten. Moeder trekt me aan mijn arm naar zich toe, geeft me een zoen op mijn schouder en grabbelt naar mijn hand.