Ik ben nou in de fase dat
ik mijn nieuwe huis wil laten zien aan mijn familie, vrienden en kennissen. In
het tamelijk onsamenhangende zooitje waarin ik nu woon ga ik ze allen
mondjesmaat uitnodigen.
Mijn vriend Kawus was hier
al, werkte hier ookl veel en heeft ook een hapje meegegeten. Voor hem had ik de
oer-hollandse maaltijd spruiten, aardappelen en een speklapje klaargemaakt;
natuurlijk met een heerlijke salade met tomaat en olijven, olijfolie, peper en
zout.
De tweede die ik hier
uitnodigde was vriend Tom. Hem trakteerde ik op een overheerlijke witlofsalade;
het is een gerecht voor een warme zomerse dag en dat was het ook, toen Tom er
was. Bij de witlof- salade, bestaande uit stukjes rauwe witlof, appel, banaan,
noten overgoten met sinaasappelsap, wordt aardappelpuree geserveerd en een
medium gebakken tartaartje.
Voor de derde gast mijn oudste
zoon Freek heb ik niet gekookt. Hij was de hele dag bij mij op bezoek en
verrichtte allerlei hand- en spandiensten zoals het schonen van de PC en het
installeren van de geluidsinstallatie. Als dank daarvoor tracteerde ik hem op
een Chinees etentje.
Vervolgens kwam Ralf, mijn
jongste zoon, samen met zijn zoon Bent, mijn kleinzoon dus, eens kijken hoe hun
vader en opa nu woont. Ze kwamen op de koffie en ik had behalve voor die koffie
ook nog voor wat heerlijke chocoladecroissants gezorgd. Koffie is natuurlijk
geen drinken voor Bent, een joch van 18 maanden. Hij had zijn eigen yogidrink
meegenomen. Bent vond het een geweldig huis. Omdat ik het huis niet heb
volgestouwd met meubels blijft er veel ruimte over om heen en weer te rennen en
dat deed hij ook naar hartenlust: van voor naar achter van links naar rechts.
Bent vermaakte zich trouwens uitstekend met de meest simpele activiteiten. Hij
begon met één voor één een aantal boeken uit de boekenkast te trekken. Hij
overhandigde ze netjes aan mij. Vervolgens ontdekte hij een chinees theepotje
en haalde daar de deksel vanaf om die er even later weer op te zetten. Vader Ralf
zei telkens weer bestraffend: ‘Neen Bent, mag niet Bent’ maar daar trok die
kleine zich niks van aan: hij herhaalde zijn theepot-actie nog zeker tien keer.
Daarna ontdekte Bent de bak met knijpers. Eén voor één werden de knijpers naast
elkaar op het zeil in de woonkamer gelegd en bij elke knijper die hij neerlegde
keek hij mij even ondeugend lachend aan. Ik vond het helemaal geen probleem
sterker ik vond het wel een grappige actie van hem.
Die chocoladecroissant was
aan Bent niet besteed. Des te liever at hij een banaan en een kiwi. Voordat Ralf
en Bent na twee bezoekuurtjes weer in de auto stapten, hebben we met z’n
drietjes nog muurvoetbal gedaan. We hadden er alle drie lol in; het is ook heel
aantrekkelijk spelletje dat muurvoetbal: je tikt de bal tegen de muur en je
hoeft nooit ver te lopen om de bal weer op te halen. Het is ook de perfecte
omgeving om geduldig op je techniek te trainen. Bent was vandaag extra aan het
oefenen om, als een keeper, de bal uit zijn handen te schieten.
Mijn ex is was zondag aan
de beurt om te komen kijken , wat ik van het huisje gemaakt; ze heeft er (geheel
terecht) niet zo veel woorden aan vuil gemaakt. Ook zij heeft bij me gegeten:
een macaronietje met een lekker prutje.
Voor de maandag had ik
Adam en Magda uitgenodigd. Ze waren bijna lyrisch over mijn huis. Adam en Magda komen uit Polen en samen met hen doe ik ‘Samenspraak’, een soort
Nederlandse les: wekelijks twee uur nederlands praten met elkaar zodat zij meer
vaardigheid in het spreken van de Nederlandse taal krijgen. Ze hebben heerlijk
meegegeten. Ik heb Mexicaanse bonenschotel voor ze gemaakt. Met name Adam heeft
er van genoten vooral van de super gezonde bleekselderij, die hij nog nooit
eerder had gegeten.