Dan ben ik nu dus
verhuisd. Was nooit gelukt zonder die grandioze hulp van Kawus. Zzou ik nu
nog heen en weer aan het sjouwen zijn tussen
het Oude Noorden en mijn nieuwe woonwijk.
Sinds 1 september woon ik daar
officieel. In het Lage Land. Een Rotterdams wijkje tussen het Kralingse Bos en Alexanderpolder. Waar ik nu
woon is alles anders. Anders dan ik gewend was. Echt oude huizen zie je hier vrijwel
niet. Ja, hier en daar wat boerenwoninkjes. Een stuk of drie, vier. Maar dat is
het ook wel. De overige huizen zijn
hooguit zestig jaar oud. Eengezinswoningen en veel flats.
Het meest vreemde is dat ik helemaal alleen woon. Voor het eerst. Geen
‘goeiemorgen’ of ‘heb je goed geslapen?’ ; gezegd of gehoord als eerste woorden
van een nieuwe dag.
Het is even wennen. Hoewel
… het begin van de dag toch niet veel anders is dan voorheen. Opstaan, piesen, aankleden, bakje cruesli
maken, Volkskrantje uit de brievenbus halen, cruesli eten en het krantje lezen ….
met dat verschil dat er nog geen Volkskrantje in mijn bus ligt. Moet nog even kijken of ‘Bruintje dat wel kan
trekken’.
Ik ben wel verhuisd; niet echt
gesetteld. Behangen en verven was niet nodig. Er ligt vloerbedekking. Heb een paar stoelen staan. Een salontafeltje,
een eettafel, een paar kasten en een bed. Een tv , een koffiezetapparaat en een
waterkoker heb ik gekocht. Aan het huis
heb ik verder niks gedaan. Niks om het een beetje leuk te maken althans. Planten
in alle soorten en maten, moeten er nog komen. Binnen en buiten. Vazen met bloemen. Schilderijen, posters. Foto’s voor op de eikenhouten broodkast.
Als ik dit schrijf luister
ik via mijn walkman naar Loreena McKennit. Goeie zangeres. De walkman nu nog de enige manier om mijn
favoriete muziek te beluisteren. Ik heb wel al mijn geliefde cd’s hier in huis maar de cd-speler, de versterker
en de boxen staat nog in mijn ex-huis. Toevallig ben ik die vanmorgen daar gaan
loskoppelen. Deze week komen ze hierheen. Mijn ex-buurman (met grote auto) is
geweldig! Hij is bereid die
geluidsinstallatie (en nog wat laatste verhuiszooi) in mijn nieuwe huis af te
leveren. Misschien kan ik ook met hem een paar flinke planten gaan scoren.
Ik ga een echte Lage
Lander worden. Hoe? Door mee te doen aan veel activiteiten die het buurthuis
organiseert. Zo leer ik mijn buurtgenoten kennen. Afgelopen dinsdag ben ik
wezen zingen bij het buurtkoor: 15 oudere dames, 1 oude heer en ik dus. Oude
Nederlandse liedjes worden er gezongen. Ketelbinkie. Daar bij die molen. Daar
aan de waterkant. Dora. Enzovoorts. De hele week liep ik die liedjes te
neuriën. Overmorgen ga ik weer.
Vanmiddag (zondag) was ik weer in het buurthuis. Voor
een ontmoetingsmiddag. Van twee tot vier uur. Het lokkertje was: eten van brood met uierboord. Had ik nog nooit
gegeten. Was benieuwd. Welnu het was lekker. Orgaanvlees, dat wel, maar… gebakken en liggend op een sneetje brood, met een beetje
zout en peper er over was het best binnen te houden. Er waren welgeteld elf Lage
Landers op de ontmoetingsmiddag afgekomen. Acht 70-plussers en drie 60-plussers, waaronder ik
dus. Een van mijn tafeldames was de zeer gezellige, levendige tweeënnegentig
jarige An. Een andere tafelgenoot was Bram. Ruim de tachtig gepasseerd. Net als
ik een Sparta Piet. Hij belooft me een
Sparta-sticker als ik maandagochtend kom koffiedrinken. Dat laat ik me natuurlijk
geen twee keer zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten