TOON

Vandaag heb ik ‘Toon’ in huis gekregen en als het goed is, gaat ie hier voorlopig niet weg ook. Een monteur van Eneco is ‘Toon’ komen brengen en heeft hem bij mij geïnstalleerd. ‘Toon’ is een soort superthermostaat, die behalve het normale thermostaatwerk ook heel gedetailleerd aangeeft hoeveel gas en licht je gebruikt, wanneer je dat doet en wat dat allemaal kost. ‘Toon’ kan nog veel meer maar het voert een beetje te ver om dat hier allemaal uit te gaan leggen. Wat ik er nog wel over wil zeggen is dat ‘Toon’ ook de weerradar Rotterdam kan tonen.

Die monteur is een aardige Surinaamse jongeman. Hij vertelt me, zonder dat ik er naar vraag,  dat zijn ouders geboren zijn in Paramaribo maar dat zìjn wieg in Crooswijk stond. Verder is hij veel te zwaar. Ik schat hem op 120 kilo …. maar … dat zegt natuurlijk helemaal niks over zijn kundigheid.  Zijn start bij mij is alleen wel erg slecht. Hij is nog maar net binnen of hij draait zich al weer om, om terug naar beneden te gaan.

‘Ik heb ‘Toon’ geloof ik beneden, vóór de portiekingang laten liggen’ ...’ Toon’, met toch een waarde van vierhonderd euro … op de stoep laten liggen voor de flat … die is natuurlijk weg.

‘Het viel gelukkig mee’, zei de monteur, ‘ik had ‘Toon’ niet voor de deur laten liggen maar op de achterbank van mijn auto. Ik was me wel rot geschrokken,’ zegt ie. Ik vraag hem of hij misschien wat wil drinken, tegen de schrik … dat wil hij wel.

‘Een groot glas water,’ vraagt hij onbescheiden. Ik heb nog een fles lekker koud leidingwater staan. Het is duidelijk te zien dat hij dat nodig heeft: in één teug slaat hij het achterover. Ik dacht bij mezelf: ’wedden dat hij zo dadelijk gaat vragen of hij gebruik mag maken van het toilet.’

Terwijl ik dit zo zit te schrijven, schiet er een totaal nutteloze gedachten door me heen. Ik ga met mijn ex-vrouw en een vriendin van haar (ook wel een beetje een vriendin van mij …maar … meer van haar dan van mij) naar de bioscoop … naar de nieuwe Woody Allen-film ‘Irrational man’… en ineens moet er zo nodig nòg een vent mee, die zich nog nooit in onze directe nabijheid heeft opgehouden. Behalve dan op de tuin een beetje. Die vent, die toevallig ook Toon heet,  is een tuinbuurman. Hij zat een paar tuinen bij ons vandaan, toen mijn ex-vrouw en ik nog een tuin hadden natuurlijk. Waarom zou die nou ineens mee moeten? We kennen hem al meer dan tien jaar en al die tijd hebben we niks met hem ….ja, ‘hallo’, ‘goeiemorgen’, goeiemiddag’; meer niet. En nou komt ie straks zowat ineens naast me zitten in de bioscoop …. raar … maar ja, waarom ook niet. Wat zit ik eigenlijk te zeuren.

De ‘Toon’- monteur vraagt me het wachtwoord van Wifi even op te zoeken en vervolgens vraagt ie of hij gebruik mag maken van het toilet. ‘Toon’ kan niks zonder Wifi. Het Wifi-wachtwoord  staat onderop het modem. Dat vind ik al snel. Maar helaas daarna doet  ‘Toon’ het niet meer. Waarschijnlijk heb ik bij het op zijn kop houden van het modem er een kabeltje uitgetrokken. Volgens de monteur is alles okee maar als ik zelf nog eens goed kijk, zie ik wel degelijk een kabeltje los hangen. Ik stop het kabeltje weer in het modem terug en alles doet het weer.

Als  de monteur bij mij op de galerij de deur uitstapt, komt opeens een man vriendelijk lachend,  met uitgestoken hand naar me toe: ‘Ik ben Toon,’ zegt hij

(‘Jij ook al,’ denk ik)  en hij heet me van harte welkom in de flat en zegt verder: ‘dat u hier lang en met veel plezier mag wonen’. Leuk, zo spontaan! Hij woont hier ook op de galerij. Ik heb hem in de vier weken dat ik hier woon  alleen nog nooit gezien!

Wat ook leuk is: met ‘Toon’ kan ik precies zien hoeveel het maken van mijn prakkie me vandaag aan gas heeft gekost: 9 eurocent op de kop af.