We zitten in ‘Leuk’ een
Rotterdamse kroeg in de buurt van de Bergweg. Volgens mijn vriend Iepe móét het
daar nu wel gezellig zijn, want het is een Sparta-café. Mijn vriend is er
duidelijk al eerder geweest want de barkeeper en hij noemen elkaar bij hun
voornaam en ze feliciteren elkaar met het kampioenschap van Sparta. Het is een leuk
open café met een warme uitstraling … het effect van het met oud, gebruikt
hout vervaardigd meubilair. Tegen de ongeblindeerde ramen staat een zestal
tafeltjes opgesteld. Daaraan zou gegeten kunnen worden.
Bij binnenkomst bestelde
ik gelijk bier voor ons, een fluitje voor mij en vaasje voor Iepe. Hij is een
echt zeikerd wat betreft glazen. Het glas van een fluitje moet ie niet, want
dat is te breekbaar. Hij heeft al een paar keer zo’n glas kapot geknepen.
Daarom neemt ie altijd een iets groter, steviger glas.
Aan de bar treffen we de voorzitter van de
Vriendenstichting van Sparta. Die stichting is eigenlijk een soort permanente
lachen-vreten-zuipen vereniging, als ik de woorden van de voorzitter goed
begrepen hebben. Ze huren een ruimte onder een tribune waar de feestelijke
bijeenkomsten plaats vinden. Het mooiste van die stichting vind ik, dat de
winst van al dat gefeest in zijn geheel naar de jeugdopleiding gaat … en dat
zijn geen kleine bedragen hoor … dat zijn bedragen met vier nulletjes, vertelde
de voorzitter openhartig en ladderzat..
De voorzitter gaat
afrekenen, want het is bij negenen en hij moet negen uur thuis zijn. Dat had
hij zijn vrouw beloofd; zijn vierde vrouw was dat …hij was nu al 17 jaar bij
haar. Ze is nu al een paar maanden erg ziek. … gaatjes in d’r longen … de
dokters vrezen voor longkanker; dat zijn ze nog aan het onderzoeken. De
voorzitter is tevens haar enige mantelzorger … hij is in de AOW … doet alles
voor haar …het hele huishouden … hij heeft nul komma nul hulp … wil hij ook niet.
Hij moet al een tijd in de kroeg gezeten hebben,
die voorzitter, want hij zwalkt behoorlijk als hij richting toilet gaat. Wat
hij moet betalen is ook niet mis: 55 euro.
Nou is het wel iemand, die makkelijk een rondje geeft en dat loopt
natuurlijk ook op … Hij zal niet echt voor 55 gulden in zijn eentje opgezopen
hebben, dan was hij gelijk in elkaar gezakt toen hij van zijn kruk afgleed.
We nemen nog een jonge
jenever van het merk Soof. Een Ooievaartje noemt Iepe het. Soof is de
fabrieksnaam; Ooievaartje de naam van het jenevertje. Ik vind hem niet zo
bijzonder; de dominante smaak van salmiakdrop bevalt me niet zo. Volgens mijn
maat moet dit de lekkerste jongen jenever van de hele wereld zijn. Die jenever,
die ik van mijn zoon kreeg voor de kerst is tien keer zo lekker. Een Zuiddam
was dat.
We nemen om de avond af te
sluiten beiden nog een Westmalle en we lallen wat over wie er nou de beste
actrice van Nederland is. Mijn favoriet is Carice van Houten …volgens mij kiezen
de meeste Nederlanders voor Katja Schuurman ….Iepe koos voor Moniek van der Ven
(die is toch dood?!) Een vrouw, die stiekem achter ons had staan meeluisteren
vond onze keuze maar niks. Volgens haar is dé actrice van het moment Georgina
Verbaan.
Mijn vriend denkt, dat die
vrouw zich met ons gesprek bemoeit, om mij te versieren … ‘Ja, zegt hij, ’ze staat
al de hele avond zo naar je te kijken.’
En laat ik nou de hele
avond nergens erg in gehad hebben. Jammer want ze ziet er best leuk uit:
donkerblond lang haar, zachte
groen-bruine ogen en vriendelijk lach … ze neemt er uitgebreid de tijd
voor om me te vertellen waarom Georgina Baan zo subliem is en Katja Schuurman
zo ‘pet’. Jammergenoeg heb ik helemaal geen tijd voor haar gebabbel. We moeten
betalen. Iepe gaat nù nog naar een andere kroeg. Ik moet de laatste trein naar
Alexanderpolder zien te halen.
Jeejeepee stopt er
even mee.
Voorlopig even geen schrijfsels
dus.
Tot later.