KROLS

De afgelopen nacht heb ik bijzonder slecht geslapen. Om voor mij onduidelijke redenen stond Thijs, onze gecastreerde kater, vanaf ongeveer 01.00 uur tot zeker 04.00 uur luidkeels onpasselijke geluiden te maken, alsof hij dacht dat hij een krolse kat was. Wanneer ik uit mijn bed kwam en hem tot stilte maande, liep hij hard weg, verstopte zich ergens en was eventjes stil. Na tien minuten begon hij weer. Vanuit mijn bed schreeuwde ik een paar keer luidkeels: ‘Houd op!!!’ Dan stopte die van schrik wèèr even. Dáár kon ik toch de hele nacht niet mee bezig blijven. Mijn vrouw schrok zich bij elke schreeuw van mij een ongeluk. Van ellende heb ik om 04.00 uur maar slaappillen ingenomen. Ik was goddank in no time vertrokken. Heb die krolse kater niet meer gehoord.

Om 9.00 uur ben ik alweer wakker. Veel te weinig geslapen. Zoiets kan ik niet iedere nacht hebben. Misschien helpt als ik vanavond, voor dat ik ga slapen, een slaappilletje bij Thijs achter in zijn keel gooi.

Mijn vrouw dacht:’Misschien heeft Thijsje wel pijn.’

Zou kunnen. Ik heb hem op mijn schoot genomen en hem zo’n beetje overal onderzocht. Hij gaf geen krols geluid. Geen pijn dus, denk ik dan. Blazen deed hij wel, ontzettend veel blazen en proberen weg te komen van mijn schoot met zijn gore veel te lange nagels … houwdegens kan ik ze beter noemen. Na mijn onderzoekje zitten er lange, diepe krabbels op mijn handen, onderarmen en eentje op mijn dijbeen. Ik sterf nu van de pijn.

Mijn vrouw komt om 10.00 uur uit bed. Thijs kijkt enigszins gefrustreerd in haar richting en produceert weer dat volslagen achterlijke geluid. Zou het soms iets met haar te maken hebben. Is hij opeens verliefd op haar?

10.00 uur …. Ze is vroeg wakker voor haar doen. Dan zal ze wel wat bijzonders te doen hebben. Ik kijk even in onze agenda. Klopt. Ze gaat met een vriendin, net als mijn vrouw 65 plusser,een dagje reizen met de RET-tram en –bus door de regio Rotterdam. Dat is voor hun gratis! Voor alle Rotterdamse 65 plussers. Om 10.55 belt haar vriendin bij ons aan. ‘Ik kom naar beneden,’ roept mijn vrouw in de intercom. ‘Joehoe!’ roept haar vriendin.  Daar gaan ze op weg naar bus 38. ‘Veel plezier,’ roep ik nog. Thijs gaat weer tekeer. Uit het woonkamerraam zie ik ze lopen, langs de Rotte, de oude dametjes, in de richting van de Action. Ze treffen het met het weer: een strak blauwe lucht. Het had alleen een tikje warmer mogen zijn.

Nu eerst nog even wat kranten, vuilnisbakzakjes naar de vuilcontainer brengen en dan ga ik er ook op uit. Het is veel te mooi weer om binnen te blijven zitten, zei mijn moeder altijd. Dus hup: appeltje, krentenbolletje, mandarijntje, drankje, in de rugzak gestopt en wandelen. Thijs houdt zich opvallend koest.

Ik loop via de Straatweg, de Molenlaan, de Terbregseweg naar het Kralings Bos. Daar stapt een grote, omvangrijke hardloper op me af. Hij wil me een hand geven. Ik aarzel een moment maar dan zie het. Het is Mohammed ‘l Fathi, vijftien jaar lang waren we buren Nu zijn we al weer vijftien jaar géén buren meer. Fathi en zijn vrouw Hasna hebben drie zonen. Wij twee. Zijn en mijn oudste zoon speelden samen bij de landelijke jeugd van Sparta. We informeren elkaar vlug vlug over de gezondheid van de vrouwen en de kinderen. ‘Doe ze de groeten, hé.’ Dan gaan we weer ons weegs. Leuk hem weer eens gezien te hebben.

 Ik wandel het Kralingse Bos uit, naar de Sophiakade, de Goudse Rijweg op en bij de Boezemsingel ben ik zowat thuis. Als ik onze woning binnenstap, staat Thijs me in het halletje onnozel aan te kijken. Even maar. Dan draait hij zich om en loopt rustig van me weg. Nog geen belachelijke geluiden.