BAS

Ik sta in de keuken de van de maaltijd overgebleven macaroni in een plastic schaaltje te scheppen. Ik doe het met aandacht, geconcentreerd. Mijn vriendin staat achter mijn rug naar buiten te kijken; dat weet ik omdat ze dat altijd doet als ik even met een dergelijke klusjes bezig ben. Het klusje is bijna geklaard…..ik wil de deksel op het schaaltje doen als er een angstaanjagende brul de keuken in geschreeuwd wordt. Ik schrik me het apelazerus. Al mijn haren staan recht overeind. Als ik omkijk zie ik het lachende gezicht van de bruller: Bas.

‘Ik schrik me een ongeluk……. mijn haren staan recht overeind,’ zeg ik tegen Bas

Bas, lachend: ‘Welke haren?’

Ik laat hem de haren op mijn rechterarm zien, die staan inderdaad nog rechtovereind; op mijn hoofd heb ik niet zo veel haar. Ik tril nog wat na van de schrik.

Mijn vriendin vertoont weinig reactie en begin onmiddellijk over Bas zijn kleding, hij heeft zijn leuke flamingo pet en dito shirtje aan.

Bas vraagt daarop aan mij of ik het al een beetje naar mijn zin heb in dit huis. Ik zeg hem dat het niet naar mijn zin heb in deze buurt en dat het Oude Noorden mijn buurt is, daar heb ik ruim veertig jaar gewoond. ‘Nou,’ zei Bas: ’als je in het Oude Noorden gewoond had, had je je huidige vriendin nooit leren kennen.’ 

’Ja, Bas, dat is waar, daar heb je helemaal gelijk in.’

Mijn vriendin zegt daarop ’Ja, ik had ook in Kralingen kunnen blijven wonen, dan had ik jou ook nooit leren kennen’

Bas zegt daarop: ‘Kralingen! Kale kak’ Hij zet een vies gezicht ten teken dat hij daar niets van moet hebben. Dan zeg ik weer Kralingen bestaat eigenlijk uit twee delen: het rijke deel; en het arme deel: Jaffa’

’Dat is een Joden buurt, zegt Bas’

‘Nou en….dat zál dan wel,’ zeg ik dan.

Vervolgens gaat Bas door naar zijn eigen huis aan het eind van de galerij.

‘Hoe kan dat nou, vraag ik aan mijn vriendin, dat hij me zo heeft kunnen laten schrikken…..jij staat daar toch bij het raam……………jij had hem toch kunnen begroeten….normaal hadden jullie een praatje gemaakt……dan had ik geweten dat Bas er was.’

‘Nee,’ zegt zij, ‘Bas vroeg me, met zijn vinger op zijn lippen , stil te zijn, niks te zeggen en toen schreeuwde hij opeens hard de keuken in en schrok jij.’

‘Oh, nou snap ik het,…leuk geintje!’

Bas is dus een van de 10 bewoners van mijn galerij

Hij was de eerste flatbewoner die ik hier ruim 4 jaar geleden leerde kennen. Ik was op zoek naar de flat die ik kon huren en ik wilde van hem horen of het hier leuk wonen was. Hij nam me mee naar de 4^e etage waar mijn flat was en vertelde dat het hier leuk en rustig wonen was. Allemaal aardige mensen. En ik moet ook eerlijk zeggen ik heb nooit last met iemand dan ook gehad de afgelopen 4 jaar. Het zou alleen nog beterzijn als mijn flat in het Oude Noorden zou staan.