DATE

Het duurde een jaar voor ik mijn nicht Ellen weer zou zien. De laatste keer dat ze bij me was maakte ze foto’s van me om te gebruiken voor een  datingsite. Want ik wilde wel weer eens een leuke vrouw zien ….en misschien ook wel hebben. Ik heb lang moeten wachten tot er een reactie kwam op die foto’s en die kwam van Ellen, drie maanden nadat ze die foto’s genomen  had.

‘’Ha Siep en heb je nou al wat gehoord op die foto?’’ vroeg ze.

‘Nee, nog helemaal niks’, zei ik, ‘maar ik heb geduld’.

Nog geen drieweken later is er een reactie op mijn foto. Het is een hartstikke leuke meid zo te zien op die foto dan en het leek me heel leuk om die eens voor een avondje uit te nodigen om bij Kentucky Fried Chicken eens wat te gaan eten bijvoorbeeld. Maar zij blijkt helemaal niet van Kentucky Fried Chicken te houden Ze gaat liever naar een gewoon restaurant waar je ook Boeuf Bourgignon kon bestellen…….(wat natuurlijk aanzienlijk prijziger zou worden)…..Maar goed voor een keertje wil ik wel met haar meegaan. We spreken af bij Le Boeuf Noir in de Jonker Fransstraat.

We hebben om half zeven afgesproken en om kwart over zeven is ze er nog niet. Gelukkig is het droog en niet al te fris zodat het wachten ‘te doen’ is maar leuk is het natuurlijk niet. Om tien voor half acht komt er iemand aangelopen die ‘mijn’ Gerda wel eens kan zijn.

‘’Ben jij Siep?’, vraagt ze.

‘Ja,’ zeg ik, ik ben Siep, dan  ben jij zeker Gerda?’,

‘Ja, dat klopt, sorry dat ik zo laat ben maar ik heb drie kwartier staan wachten voor Le Boeuf Brun en wie er ook voorbijkwam……geen Siep. Toen maakt iemand die ik nog van vroeger ken mij er op attent dat dit hier Le Boeuf  Brun is en dat Le Boeuf Noir een stuk verderop is , dus zet ik het op een lopen, Sorry hoor.’

Gerda heeft inderdaad heel leuk gezichtje en ze heeft een leuk lila jasje aan met grote paarse knopen en ook haar schoenen zijn bijzonder, ze draagt witte sandaaltjes en haar teennagels zijn fel groen gelakt. Wat me gelijk wel opvalt is allereerst dat ze ‘met consumptie spreekt’: bij elk woord dat ze zegt krijg ik wat spetters op mijn gezicht en ook op mijn splinternieuwe regenjas. Niet zo fris dus.  Het tweede dat me opvalt….en dat vind ik veel erger….is haar gebit. Haar tanden zijn pikzwart….ze had natuurlijk haar mond stijfdicht gehouden toen die foto gemaakt werd ……ik word er nu bijna misselijk  van zodat ik welhaast weg wil lopen van haar. Doch zo’n hork ben ik nu ook weer niet. We hebben een date om samen te eten dus gaan we ook samen eten. Ik heb geen rot-opmerking gemaakt over haar minpunten. We eten gewoon iets  wat we allebei lekker vinden: rode bieten met doorregen lappen en een doorhars-salade als groenvoer erbij. Als ze tegen mij begint te vertellen hoe leuk ik er wel niet uitzie, kost het me wel moeite om mijn mond over haar dicht te houden. Behalve over die leuke dingen natuurlijk.  Verder is het eten wel lekker en hebben we elkaar nooit meer gezien.

Als ik mijn nicht Ellen na een jaar weer zie vraagt ze me nog naar de foto’s  die ze maakte voor de datingsite.

‘Nee Ellen dat is een fiasco geworden. Ik heb in een jaar tijd één reactie gehad en dat was helemaal niks. Nou dat zegt toch wel wat,hè?’