AFSCHEID

Het pand staat in een gewone straat met kleine bedrijfjes, woningen (flats en eengezinswoningen met tuintjes).Op de gevel van het pand staat ‘uitvaartcentrum Bess’. De overledene die ik ken en waarvoor ik hier ben gekomen zou volgens de kaart, die ik kreeg gecremeerd worden. Dat lijkt me nou niet zo lekker in deze buurt.  Lijken verbranden in een woonbuurt. Ik krijg er nu al een droge keel van. Maar ik ben een beetje te snel geweest want er wordt hier helemaal niet gecremeerd: uitvaartcentrum Bess is gewoon het laatste station waar overledene en familie, vrienden en kennissen voor het laatst bij elkaar zijn en waar afscheid genomen wordt van de overledene. En ‘uitvaart centrum Bess’ biedt een heel gepast en voordelig afscheid.

Bij binnenkomst in de ruimte, krijg  ik een kop koffie (zonder cake)en praat wat met medeleden van de klaverjasclub, waarvan, dat ben ik nog vergeten te vertellen, de gestorvene ook een fanatiek en uitstekend lid was. Zij was de oudste van de klaverjasclub en won vrijwel alle competities. Ja, het was een slimme vrouw.

Ik zit dus aan de koffietafel te praten en zie uit mijn linkerooghoek de kist staan waar Lida in opgebaard ligt. Tussen de kist, waarop drie mooie boeketten  liggen(ook een van de klaverjasclub), en de koffietafel, staan grote banken, waarop we waarschijnlijk straks zullen moeten gaan zitten  wanneer de muziek gaat klinken en er gesproken gaat worden. Tot mijn verrassing heeft Lida, de overledene, het nummer ‘It’s all over now’ van de Rolling Stones gekozen als een van de afscheidssongs. Verrassend omdat ze al 92 jaar was en er zullen op de wereld toch maar weinig tweeënnegentig jarige Stones-fan zijn. De zoon van Lida  houdt een mooie toespraak over dat ze altijd zo actief was en nog wel tot kort voor haar overlijden Nederlandse les had gegeven aan buitenlandse mensen die  nog maar zo kort in Nederland wonen. Ook zegt hij dat ze altijd een lieve moeder was  geweest en dat het heel zwaar is geweest voor haar om helemaal alleen drie kinderen, twee  zonen en één dochter op te voeden. Want  vader was er kort na de geboorte van het derde kind vandoor gegaan met een vrouw, die hij klaarblijkelijk leuker vond dan hun moeder. Nooit heeft ze ooit nog  getaand naar een andere man. Na deze ervaring had ze haar buik meer dan vol van mannen.  De zoon raakte zichtbaar ontroerd. Ik heb mijn eigen papa niet eens gekend en nu moet ik ook mijn allerliefste mama nog verliezen ook. Het leven is te hard. Mijn moeder is toen wij wat groter werden veel gaan doen in het clubhuiswezen. Ze werd sportlerares en wij mochten als haar kinderen ook altijd gewoon meedoen met allerlei sporten. Toen we nog jong waren deden we alle drie het liefst mee aan trefbal, dat was een leuke sport waarbij je iemand die in een tussenvak stond met een soort voetbal tegen zijn of haar lijf moest gooien, dan was zij of hij ‘af’. Maar ik dwaal af. Namens mijn moeder dank ik u voor uw aanwezigheid bij haar afscheid.