VAL

Ik ben weer gevallen . Het is dinsdag 23 juli; 09.30 uur. Weer bijna op een fietspad. De vorige keer brak ik mijn rechterschouder en werd er een armzenuw beschadigd. Nu is de schade gelukkig niet zo groot maar wel hinderlijk. Mijn rechterpols heeft een behoorlijke optater gehad en op mijn rechterhand heb ik wat wondjes, op mijn linkerknie zit een behoorlijke schaafwond. Voor de zekerheid ben ik toch maar even naar de dokter gegaan, voornamelijk voor de pols. Ze, mijn dokter is dit keer een vrouw (32), ze vervangt mijn eigen arts, die een man (32) is maar dat maakt eigenlijk niks uit. Ze heeft van alles aan mijn pols en handen gevoeld, gebogen en getrokken  en ze kwam tot de conclusie dat er hoogstwaarschijnlijk niets gebroken was maar als de pols over twee dagen nog zo pijnlijk is moet ik haar bellen, dan maakt ze een verwijsbriefje voor het maken van een foto in het ziekenhuis. Ze adviseerde me om 4 maal daags 1000 mg paracetamol te nemen , de pols te koelen en zo goed mogelijk te blijven bewegen want zonder beweging wordt een pols al gauw stijf.

Voordat ik viel was ik nog bij mijn vriendin (67). Ik had van zaterdag tot en met maandag bij haar geslapen. En nu, op dinsdagochtend had ik mij spulletjes (leesboek, vuile onderbroeken, zaterdagkrant, pillendoos, zalfjes en voor deze keer ook koek: cake en bitterkoekjes, die ik bij de supermarkt had gekocht om woensdagavond te trakteren op de jokerclub) bij elkaar gepakt in mijn boodschappenwagentje om naar huis te gaan. De dinsdag, donderdag , vrijdag en zaterdag zal mijn vriendin bij mij slapen, dat is nou eenmaal zo afgesproken. Alleen doet het hier verder niet zo toe. Onderweg van haar huis naar mijn huis viel ik dus. Er was een aardige mevrouw (29) die meteen van haar fiets stapte om me weer op de been te helpen, maar dat was gelukkig niet nodig. Ik heb haar heel hartelijk bedankt, dat ze wilde afstappen voor mij en ben toen gewoon doorgelopen naar mijn huis maar de pijn in mijn pols en in mijn knie werd wel steeds erger. Ik moest ook nog een beetje opschieten omdat ik een afspraak had om bij een kennis, Alex (80), een kopje koffie te gaan drinken. Eerst moesten natuurlijk de wonden verzorgd worden toen ik eenmaal thuis aangekomen was. Ik was bezig met wondjes schoon te maken toen Mieke, een aardige buurvrouw van 72, op mijn raam klopte en vroeg hoe het met mij was. Zij wist niet dat ik gevallen was, want ze bedoelde hoe gaat het met je na die operatie aan je prostaat en je blaas en toen zag ze ineens dat ik verder ook nog wat had. Ze bood gelijk aan om een grote pleister te halen van huis voor die grote schaafwond op mijn knie…..in no time was ze weer terug om haar grote pleister met mijn leukoplast op mijn kniewond te plakken.

Toen was het de hoogste tijd om naar Alex te gaan, die kennis van me. Ik drink daar meestal twee bakken koffie en een glas limonade: ’fris’ zoals hij het noemt. We praten meestal over dezelfde dingen: het koor waar hij op zit en over Tanja, een vrouw van 66 waar hij verliefd op is. Het gaat eigenlijk  allemaal meestal over hem.

Het is hem niet eens opgevallen dat ik gewond was; hij heeft er althans niks over gezegd.