PRATEN MET DIEREN

Mijn vriendin heeft een heel bijzondere vriendin. Aleida heet die vriendin. Samen met Simon, haar man en een stel honden en katten reizen ze door Europa. Vorig jaar zaten ze nog in Duitsland en dit jaar rijden ze voornamelijk door Frankrijk. Ze zitten nou in de omgeving van Bordeaux. Het stel is dol op dieren en in elke stad of dorp waar ze komen melden ze zich aan voor vrijwilligerswerk in het dierenasiel. Als er ruimte is in hun aanhanger nemen ze er dikwijls onderweg nog een beestje bij en wat ook voorkomt : ze laten een beestje dat toch niet zo bevalt in een of ander plaatsje achter……in het asiel wel te verstaan want ze zullen natuurlijk nooit een hond of kat in een verder verlaten bos aan een boom vastbinden….. nee daarvoor houden ze te veel van het dier en als ze het  diertje ergens achter laten dan kan Aleida dat altijd uitleggeen aan het beestje want …..en dat is iets heel bijzonders, Aleida kan met dieren praten, althans, dat zegt ze. Kijk, ik kan ook met dieren praten maar ze verstaan geen woord van wat ik zeg…..natuurlijk kunnen ze aan de toon waarop ik spreek horen of ik vriendelijk of boos ben maar woordelijk kunnen ze me niet verstaan, laat staan dat ze me antwoord kunnen geven. Aleida denkt dus dat ze woordelijk verstaan wordt en dat ze net zo woordelijk een antwoord krijgt.

Nu is het zo dat ze de lapjeskat Juliën niet mee kunnen nemen naar Spanje waar ze binnenkort naar afreizen. Dan zegt  Aleida tegen Juliën die bij haar op schoot zit:

”Lieve Juliën, je weet dat je jarenlang mijn lievelingskatje geweest bent, ik houd nog steeds erg veel van je en dat zal ik altijd blijven doen maar vandaag moeten onze wegen zich scheiden. Wij gaan door naar Spanje en jij mag jammer genoeg Spanje niet in….zo is de wet daar nu eenmaal. Ik zal je nooit vergeten en ik weet zeker dat  jij mij ook nooit zal vergeten.  Ik laat je hier in dit asiel achter. Het is een goed asiel, dat heb je zelf de laatste weken ook wel gemerkt Jij bent ook al van de mensen van het asiel hier gaan houden.”

Dan is Aleida stil; ze luistert blijkbaar naar de reactie van Juliën. Van de reactie van Juliën is geen enkel geluid te horen. En als na een paar minuten Juliën plots van Aleida’s schoot springt komen bij  haar de tranen.

Simon, die er de hele tijd voor spek en bonen heeft bijgezeten, probeert Juliën nog  te pakken te krijgen maar de kat laat zich niet meer vangen…… hij rent razendsnel het park in waar Aleida en Simon in de buurt geparkeerd staan.

“Wat heeft Juliën tegen je gezegd Aleida?’’ vraagt Simon een beetje hijgerig.

Aleida: ’’Juliën is uitermate teleurgesteld in ons. Hij had gedacht dat hij betrouwbare baasjes aan ons had toen ze hem 15 jaar geleden uit het Asiel van Rotterdam haalden. Maar nu, nu wij zo nodig naar Spanje toe moeten, laten we de kat stikken. En toen sprong Juliën opeens van mijn schoot.  Ik heb steeds goed kunnen volgen wat Juliën tegen me zei.’’

Hoogstwaarschijnlijk zal Juliën in de toekomst helemaal niets meer van zich laten horen.