ABRI

Het is nog helemaal niet zeker dat hij de deur zal openen. Ik heb nu al twee keer aangebeld maar daar kwam geen reactie op. Ik ga het nu voor de derde keer proberen. Wat ik helemaal niet zeker weet is of hij überhaupt wel thuis is. Want ik ben  hier maar op goed geluk naar toe gegaan….we hadden dus geen afspraak. Ook na drie keer bellen werd niet opengedaan en dus besloot ik maar onverrichter zake terug te keren naar mijn huis. Voor de zekerheid liep ik nog even naar de overkant van de straat om misschien een glimp van hem op te vangen maar hij woont op de vierde dus dat is eigenlijk te hoog om iets van hem te zien, als er überhaupt al wat van hem te zien zou zijn.

Bij nader inzien had ik toch niet zo’n zin om naar huis te gaan . ik dacht er over een wandeling door deze wijk te maken en dat deed ik ook. Ik liep eerst rechtdoor de straat uit en het viel me op dat er in de straat waar hij woont heel weinig auto’s geparkeerd zijn. Dat kan wel kloppen want er staan een paar scholen in die straat en de leerkrachten die vrijwel allemaal een auto hebben zijn  dezer dagen op vakantie evenals de leerlingen vanzelfsprekend maar die hebben natuurlijk geen auto. Aan het eind van de straat ga ik rechtsaf. Daar staat een abri, zo’n huisje voor wachtenden op een bus (in dit geval). Er staat momenteel niemand in de abri te wachten.

Opeens komt met grote passen een vrouw in een lange rode jurk mij voorbij lopen, het was net zo’n jurk als die presentatrice van Zomergasten zondagavond  op tv aan had, zij sprak met John van de Heuvel, die misdaadverslaggever. Heel soms werden daar spannende dingen verteld of laten zien..

De vrouw liep snel zei ik al en was me al een eind voorbij toen een vrouwtje met een hondje me tegemoetkwam. De hond begon aan zijn lijntje te trekken toen hij mij zag maar ik houd er niet van honden te aaien dus ik ging een flinke stap opzij. ….het was bovendien zo’n hondje dat niet meer gefokt mag worden dus daar moet ik al helemaal niks van hebben. Desalniettemin lachte de vrouw heel vriendelijk naar mij; ik lachte ook maar vriendelijk terug hoewel ik dat eerlijk gezegd liever niet gedaan had.

Ik stak over op een zebrapad naar links en toen ik overgestoken was stak ik wèèr een zebrapad en nu naar rechts over, die twee zebrapaden waren onderdelen van een rotonde. Een geel  busje stopte keurig voor mij en er klonk een kreet uit dat busje:

 ’Hé, hoi!!’ en ik zag een lachend gezicht achter het stuur zitten.

’Verdraaid,’ dacht ik, ‘dat is mijn buurman van een paar deuren verder, leuk dat hij mij zo gedag zegt.’  Ik zwaai opgewekt naar hem terug en zeg luid en duidelijk ‘Hoi’ terug en zwaai.

Ik ga dan rechtdoor de straat in. Er staat weer een abri, nu staat die vol met mensen, misschien wel  dertien mensen. Het is vandaag markt en deze abri staat dichtbij de markt dus daarom is die abri waarschijnlijk zo vol. Ik ga nu ook in de abri staan wachten want ik heb even geen zin meer om te lopen.