WARM

Op deze warme dag herinner ik me zo af en toe iets van vroeger, toen het ook zo warm was, weliswaar niet zo warm als nu, op 24 juli 2019, maar toch warm. Mijn moeder had een ijstaart besteld voor een dag dat het 26 graden zou worden ... Een zondag was dat ... De ijstaart was voor na de andijvie met draadjesvlees We hadden thuis nog geen koelkast. Ik heb het  nu over de jaren vijftig, ik was 8 jaar, mijn zusjes 6, 5 en 1.Nou ja, je kan wel raaien wat er met die ijstaart, zonder ijskast gebeurde. Mijn moeder dacht slim te zijn en zette de taart in de schaduw op het balkon. Daar moest ie twee uur staan het werd uiteindelijk een grote gesmolten melkplas met aardbeien, die we daar aantroffen toen de andijvie met draadjesvlees op was.

Als het boven de 25 graden was maar nog geen 30, werd mijn vader, die van kinds af aan hoge temperaturen gewend was, hij was immers in Nederlands Indië geboren, ook actief. Normaal nam hij me alleen mee naar voetbalwedstrijden van Sparta maar met die hitte, nam hij me dan mee naar een haventje om in te zwemmen. We waren dan altijd alleen met zijn tweeën en we doken in het water en gooiden een  balletje naar elkaar. Eén keer gebeurde het dat er een politieauto stopte. De agenten wenkten mijn vader dat hij naar hun toe moest komen. Die agenten vertrouwden het kennelijk niet, want later moest ik zelf ook bij politieagenten  komen en toen vroegen die agenten (en ze wezen naar mijn vader) wie die man was en toen ik eenmaal gezegd had dat die man mijn vader was, vonden ze het allemaal goed, die agenten, en mochten mijn vader en ik weer gaan zwemmen.

Een heel nare herinnering was de dag dat ik (9 jaar) met mijn twee zusjes (7 en 6 jaar) naar het Kralingse Strandbadje ging.  Het was heerlijk weer zeker wel 25 graden en we hadden alles in badtassen bij ons: appels, boterhammen, handdoeken, anti-zonnecrême  een groot kleed, een bal, badmintonrackets en geld voor de tram en voor ijs. Het werd een verrukkelijke dag ...wat hebben we gespeeld en gezwommen in het Kralingse Strandbadje! Het was echt genieten!

Toen het tijd werd om naar huis te gaan propten we alle spullen weer in de badtassen en gingen op weg naar de tram. In de tram bleek dat ik het geld voor de tram niet meer had….alle zakken van mijn broek had ik doorzocht maar nergens was het geld te vinden. Ik vertelde mijn verhaal tegen de tramconducteur maar die was onverbiddelijk: geen geld geen tramritje. Dat betekende dat we van het Kralingse Bos naar Spangen moesten gaan lopen. Zeker wel drie uur want we waren alle drie nog kleine kinderen en met onze kleine beentjes was het zeker wel drie uur lopen.

Onze moeder was heel ongerust; we kwamen pas om 7 uur thuis. Ver na etenstijd. Normaal aten we om half zes. Het allerergste van dit verhaal: ik had het tramgeld gewoon bij mij. Het zat gewoon in mijn bloesje en het viel uit het zakje toen ik het bloesje uittrok en op mijn bed gooide.

Wat waren mijn zusjes boos op mij! Ik schaamde me dood.