HELDEN

 

De Olympische Spelen zijn dezer dagen hot-news.  Hoewel ik een sportliefhebber ben volg ik dit evenement niet; sport liever zelf. Ik kijk wel naar het journaal en hoor wie, wat voor medailles heeft gewonnen, luister dan met frisse tegenzin naar de enthousiaste bijna hysterische geluiden van de dienstdoende commentator. Het doet soms pijn aan mijn oren de herrie, die opklinkt,  zelfs wanneer er bij synchroonzwemmen slechts een bronzen medaille wordt binnengehaald.  Ik zou het zelf niet kunnen, hoor, noch het synchroonzwemmen noch het commentaar geven. In elk journaal wordt met trots melding gemaakt van het totaal aantal plakken die zijn binnengehaald door onze sporthelden. Ze kunnen het bij het journaal niet laten om ons kleine aantal medailles met dat van de Chinezen te vergelijken; dat land is natuurlijk vele malen groter. China staat tot nu toe altijd nummer één in het plakkenklassement en Nederland nu eens negende en dan weer tiende.  Joepie!

Ik deed vandaag ‘Conversatie Nederlands’ met een Chinese moeder en dochter, ik ben hun namen vergeten maar laat ik ze voor het gemak even Hui (de moeder) en Sya (de dochter) noemen.  De enorme bevolkingsgrootte van China (1,4 miljard)  is natuurlijk een enorm arsenaal waaruit kampioenen geput kunnen worden. Maar dat is het niet alleen want Sya vertelde me dat kinderen al op vijf of zes jarige leeftijd  moeten beginnen met trainen voor hun sport.  Hier in Nederland doen we dat niet zo, bovendien is hier lid zijn van een sportvereniging niet voor iedereen weggelegd: óf de ouders hebben er geen geld voor óf het interesseert ze minder dat hun kinderen aan sport doen. In China zit er drang of beter: dwang achter en neemt de staat de kosten en controle op de progressie van de sportende kinderen voor zijn rekening.

Mijn krant, de Volkskrant,  is nu ook rijkelijk gevuld met uitgebreide analyses en sfeerverhalen over onze olympiërs. Elke dag zeker vier pagina’s. Het naadje van de kous krijg ik te lezen over gedesillusioneerde sporters, die positief getest zijn op corona en over  slecht presterende individuele atleten of falende sportploegen. Op elke sportpagina worden daarvoor wel een of twee hoekjes vrijgemaakt. In schril contrast daarmee staan de bijna oorverdovende juich-artikelen en de foto’s, gekleurd met veel oranje van onze olympische helden, soms wel over een halve pagina.

Ik sla die olympische pagina’s altijd snel over, eerlijk gezegd kijk ik nog wel even snel of er misschien nog een voetbalnieuwtje in staat, want voetbal is mijn geliefde sport.  Maar meestal staat daar nu nog niks over in de krant, het voetbal moet nog allemaal op gang komen, dat is voor de kranten voorlopig nog bijzaak.

Wat een paar dagen geleden wel tamelijk groot voetbalnieuws was: de aanstelling van Louis van Gaal als bondscoach van het Nederlands elftal. Zeventig jaar is hij alweer. Ik denk dat hij niet veel slechter gaat presteren dan zijn voorganger, de Ajacied Frank de Boer.  Wat ik erg leuk vind is dat Louis van Gaal, als zijn assistenten Danny Blind en Henk Fraser heeft  gekozen. Dat is dus een drietal ex-Spartanen bij elkaar! Ze hebben nog met elkaar gevoetbald bij  Sparta, mijn favoriete ‘cluppie’! Normaal gesproken kan het nu toch niet meer mis gaan met Oranje.