Gisteravond heb ik, na Dali en de lekke band, afscheid genomen van Paula. ’t Is leuk geweest, vonden we allebei. We luchtkusten nog … één keer….. ‘misschien tot ziens …. doei.’
Op de laatste dag van mijn verblijf in Den Bosch, kwam ik er
achter dat ik mijn huissleutels kwijt was.
Ik had ze in het vak van mijn koffer gestopt waar ook het sudoku
puzzelboekje zat, dacht ik. Daar zaten ze dus niet meer. Voor de zekerheid mijn rugzak en de koffer
omgekeerd; maar niks gevonden. Tinie, de
B&B dame had ook geen sleutels gezien. Mijn buurvrouw in Rotterdam,
Hilde, heeft mijn reservesleutels, ze
zou de planten water geven. Als zij thuis is, als ik thuis kom vanmiddag kan ik
in ieder geval mijn huis in. Ik ga haar
bellen en zeggen dat ik tussen vier en vijf in Rotterdam ben…….. ze neemt niet
op …… niet één keer, niet twee keer …tien keer niet. Dan bel ik maar een andere buurvrouw, An, zij
neemt gelijk op. Als ik haar vertel wat er aan de hand is, zegt ze dat ze
meteen even langs zal gaan bij Hilde… en dan belt ze me terug. Wat bleek: de
batterij van de telefoon van buurvrouw Hilde was leeg …. vanmiddag zou ze niet
thuis zijn; vanavond laat pas … dus gaf ze buurvrouw An , die naast mij woont,
de reservesleutels. Ik opgelucht. Kon de sleutels bij An ophalen als ik
vanmiddag thuis kwam. Hoefde ik niet op mijn koffer op de galerij te gaan zitten wachten tot buurvrouw Hilde
thuiskwam.
Dan kon ik nu toch nog even gaan kijken in het IJheronimus
Bosch Art Center oftewel het Jeroen Bosch museum. Dat is gevestigd in een oude
kerk. Jeroen Bosch leefde van 1450 tot 1516. Zijn achternaam was eigenlijk ‘Van
Akens’ . Omdat zijn woonplaats Den Bosch
was signeerde hij zijn werk met Bosch.
In het museum zijn reproducties van zijn drieluiken, schilderijen en tekeningen
te zien, aangevuld met uitvergrote driedimensionale figuren uit zijn werk en
een reconstructie van zijn atelier. De toren van het museum biedt een fraai
uitzicht over Den Bosch.
Het merendeel van Bosch thema’s zijn ontleend aan de bijbel. Het
lijden van Christus en het laatste oordeel komen vaak voor. Christus en de
heiligen vormen het goede voorbeeld. Opvallend is ook de groep waarin de
zondige mens centraal staat, zoals ‘de Hooiwagen’ en de ‘Tuin der lusten’. De Tuin der Lusten is het bekendste werk van
Bosch. Het drieluik toont het huwelijk
tussen Adam en Eva, met op de achtergrond konijntjes, die de opdracht aan de
mens symboliseren: wees vruchtbaar en bevolk de aarde. Op het middenpaneel is
de mens afgebeeld die zich bezondigt aan de wellust…. en op het rechter paneel
is te zien waar die zondige mens zal eindigen: in de hel, in een magnifiek
geschilderd vuur. De zondige mens wordt door Bosch uitzonderlijk lelijk geschilderd: grote oren, uitpuilende ogen met
een domme, agressieve uitstraling, verbeten blik; aangemoedigd door duiveltjes.
Jeroen Bosch vind ik net zo surrealistisch als Dali. Op een
van zijn werken schilderde Bosch mensen omgeven
door olifanten en giraffen op mini formaat.
Het was goed om even in Den Bosch te zijn; zes jaar lang
alleen maar Rotterdam is ook niet alles. Ik nam afscheid van Tinie, de
B&B-dame, bedankte haar voor de gastvrijheid en de lekkere ontbijtjes. De
trein vertrok om drie minuten over drie richting Rotterdam-Alexander. Kwart voor vijf was ik thuis. Van buurvrouw
An kreeg ik de reserve sleutelbos.
Eenmaal in mijn huis zag ik mijn verloren gewaande sleutelbos aan het
sleutelrek hangen. Ik had hem gewoon niet meegenomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten