Vanmiddag zat ik met Rody, een neef van me in Pathé
Schouwburgplein. Dat komt zo: van een
vriendin kreeg ik voor mijn laatste verjaardag
een Pathé-bioscoopbon en omdat Rody er vandaag toch was en we ons
stierlijk verveelden, stelde ik voor om naar de bioscoop te gaan. Nu heb ik om
je de waarheid te zeggen een rothekel aan Pathé.
Veel liever ga ik naar Cinerama of LantarenVenster (LV). Het
soort films dat in die laatste twee bioscopen geprogrammeerd wordt staat me
meer aan en ook het publiek gedraagt zich over het algemeen meer zoals het
hoort in een bioscoop, vind ik. De films van LV zijn over het algemeen wat
artistieker, gedurfder, geëngageerder en de bioscoop vertoont vrijwel alle goede
tot redelijk goede Nederlandse speelfilms en ook zijn daar regelmatig films
vanuit andere culturen en subculturen te
zien.
Pathé Schouwburgplein maar eigenlijk het gehele
Pathé-concern speelt veel meer op zeker. Alle grote kassakrakers of films met
hitpotentie, worden aangekocht. Het gaat
hier meestal om peperdure Amerikaanse producties en een enkele keer ook om Nederlandse
maar, zoals gezegd, dan moet succes zowat gegarandeerd zijn.
Wat me vooral tegenstaat
bij Pathé Schouwburg is de stuitende ‘ongezelligheid’, ik zou bijna zeggen de
‘kou’. Het interieur is allemaal zo metaal, zo hard en hoekig. En de drankjes?
Daar valt weinig op aan te merken,
hoewel, die zijn daar veel kouder dan elders. Toch ook even een positieve noot:
de koffie is er uitmuntend, daar heb ik niets dan lof voor, die is lekker
pittig en heerlijk warm. Het popcorn-aanbod
bij Pathé is hinderlijk. Gigantische dozen popcorn, voor jonge kinderen
nauwelijks te omvatten, worden tijdens de voorstelling duidelijk hoorbaar weggeknauwd.
De rumoerigheid (hard praten) en ingetogen agressiviteit (beetje stoeien, beetje
duwen, beetje stompen) is ook iets wat me tegenstond. Ik kon er vooral niet
tegen als dat gedoe onder de voorstelling doorging. Vooral wanneer er niemand
van de leiding tegen optrad. Maar ook dat zij gezegd: tegenwoordig is dat gelukkig anders …
verbeterd.
Heerlijk vind ik nou juist van LV, dat je daar tijdens welke
voorstelling dan ook, je een speld kan horen vallen en wat me helemaal blij
maakt: er is daar in dat theater helemaal geen popcorn te koop.
Ik ben dus met mijn neef Rody in Pathé naar de film Lucy gaan
kijken. Zonder die cadeaubon had ik die film nooit gezien, omdat ik in principe
niet naar deze bioscoop ga … maar dat heb ik al duidelijk gemaakt. Op die cadeaubon kan ik niet alleen gratis
naar de film maar er zit ook een drankje
bij. Ik laat mijn neef kiezen: hij neemt een flesje cola en er zit … jawel
hoor… een halve emmer popcorn bij
… hij kiest voor zoete… Rody helemaal blij!
Het is nog steeds koud en ongezellig daar bij Pathé
Schouwburg maar een grote verbetering is de relatieve rust die heerst in het
hele pand: je kan gewoon op je gemak met je kind of je neef naar de film
kijken. Mensen praten nu uit zichzelf al niet mee onder de voorstelling. Ze
eten nog wel die vermaledijde popcorn …
ook die neef van mij dus … maar gek genoeg, Rody zit vlak naast me knauwen …..en ik heb
nergens last van ! Mijn neef is trouwens razend enthousiast over de film Lucy
..… ik wat minder maar slecht vind ik hem nou ook weer niet.
Lucy (met in de
hoofdrol Scarlett Johansson) is een, tamelijk ongeloofwaardige soort,
pseudo-filosofische actiefilm over het optimaal gebruiken van je
hersencapaciteit; je kan overigens tijdens de film het beste je verstand op nul
zetten.
’t Is best een aardige
film; gemaakt met flair en vette knipogen: de bloedbaden zijn prima weg te
spoelen met cola en popcorn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten