TARIK

Sommige NOS journalisten leken er een beetje op te gèilen. Eindelijk heeft weer eens iemand met een wapen de weg naar Hilversum weten te vinden. Bijna met vreugdetranen hoorde ik enkele journalisten, meerdere malen zeggen, dat ‘deze beelden de hele wereld overgaan’. Eindelijk wereldroem voor die simpele Nederlandse journalisten.

In het NOS journaal van vandaag, vrijdag 30 januari, werd ook nog vol trots aan Nederlandse kijkers getoond hoe verschillende buitenlanden (Verenigde Staten, Duitsland, België (2x) en de  BBC) het nieuws van de overval op ons 8 uur journaal aan hùn kijkers brachten. Nederland spreekt weer een woordje mee!

Met een indrukwekkend neppistool  en een briefje met instructies kwam de 19 jarige Tarik Z. het NOS gebouw in. Hij had een toespraakje gemaakt voor het Nederlandse volk. Zijn toespraakje van ongeveer twintig minuten wilde hij houden in het 8 uur journaal. Tegen de portier, die steeds bij Tarik in de buurt was, zei hij kort iets over zijn toespraak: ‘De dingen die gezegd gaan worden, dat zijn wel hele grote wereldzaken.’

Tariq, met het pistool in de hand, sprak soms met de portier; beiden zijn nerveus. De portier uit zijn angst en Tarik stelt hem gerust:’Als ik mijn verhaal gedaan heb in het journaal, laat ik je gaan.’

Dan wordt de kijker plotseling opgeschrikt door een nazi-achtig geschreeuw. Een aantal malen achtereen wordt luid schreeuwend gecommandeerd: ‘WAPEN NEER!’ (3x) Al halverwege het eerste commando heeft Tarik zijn nepwapen op de grond gegooid. De extreem opgefokte agenten, of wat zullen het geweest zijn,  schreeuwen wederom als gekken: ‘LIGGEN!’ (3x). Tarik is zo braaf, hij ligt meteen.

Dan zag ik vanavond, op de voorpagina van het Parool, een foto van Tarik, ten voeten uit, zonder bril dit maal, weer keurig in het pak en wederom piekfijn geknipt. In al hun wijsheid hebben de dames en heren redacteuren van het Parool kennelijk al besloten het uiterlijk van Tarik te tonen aan alle Paroollezers. Ongetwijfeld met als argument dat Tarik zelf een kwartier op het NOS journaal wilde om het Nederlandse volk toe te spreken; dan had iedereen hem toch ook gezien.   

Ik vind het nogal makkelijk om deze man op de manier te vloeren. Gezien de manier waarop deze gebeurtenis is geëindigd, had Tariks beeltenis niet zo wijd verbreid  hoeven te worden. Mijns inziens had volstaan kunnen, moeten worden met  een foto van zijn hoofd met een balkje voor zijn ogen, dat was netter geweest. Want Tarik moet nog voor de rechter komen en niemand weet nog wat het oordeel van de rechter zal zijn?

Natuurlijk, hij is met dat indrukwekkende neppistool, die studioruimte binnengegaan, dat is buiten kijf. Maar of hij daarvoor ook  veroordeeld zal worden  is nog maar de vraag.

Een nabij familielid van mij, kwam, toen hij 19 jaar oud was bij mij op verjaardagsvisite en vertelde fanatiek aan iedereen in het gezelschap die het maar horen wilde, onsamenhangende verhalen over ’hele grote wereldzaken’. Ook de hele kosmos speelde daarin volgens hem een belangrijke rol. Soms werd er een beetje lacherig over hem gedaan. Het irriteerde hem wel dat hij niet serieus genomen werd. Gelukkig had hij geen wapen bij zich. Zelfs geen nep. Twee weken nadat hij bij mij op visite was hoorde ik dat hij met een psychose was opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Een gedwongen opname.  

Tariq deed me erg denken aan dat nabije familielid van me.  Het klinkt misschien gek: maar ik voel me nu in deze affaire nog het meest nabij Tarik.