MARKT

Het was vandaag weer eens druk op de markt. Ik heb het nou over de markt in Rotterdam-Het Lage Land. Daar is een kleine markt maar wel met alles er op en er aan. Omdat ik vrijdag met mijn  vriendin de boodschappen doe voor het weekend (bij de Jumbo) doen we ook gelijk een ‘rondje markt’. Bij ons is het meer kijken dan kopen maar het is goed te weten wat er zoal te koop is.  Onvergetelijk lekker zijn de aardbeien van de kraam van de ’ik zal maar zeggen Spanjaard’.  Voor twee grote bakken betaal je wel vijf euro maar ze zijn zo lekker… ze zijn het echt waard.

Mijn vriendin zag bij de Indiër een schattig jurkje hangen, groen met klein bloemmotief, echt een jurkje voor een warme dag, want voor de rest was zij niet zo’n type om met een jurkje aan te gaan lopen.

Dan was daar ook de kaasboer met allerlei soorten kaas maar daar zocht ik niet naar. Ik wilde specifiek oude Stolwijker oftewel ouwe boeren kaas. Hij is niet goedkoop want je betaalt voor 6 ons tien euro. Maar ook weer o zo lekker! Het is van die kaas waar van die zoutkristalletjes in zitten. Ik ben geen kaasveelvraat dus met 6 ons doe ik in mijn eentje makkelijk een week, temeer daar mijn vriendin voor haar gezondheid geen kaas durft te eten.  Het enige vervelende van die Stolwijker is dat ze zo  moeilijk te schaven is. Het is echte brokkelkaas; mooie plakjes krijg je er niet mee gesneden het schaafresultaat is altijd kleine brokkeltjes; nou ja, heel kan ik die stukken kaas toch niet naar binnen krijgen.

Wie veel klandizie aan ons heeft is de tassen- en ceinturenboer. Mijn vriendin is dol op tassen; ze koopt er minstens 3 à 4 per jaar omdat ze de ene keer haar tassen te groot vindt en de andere keer weer te klein. De Arubaan begint altijd al vrolijk te lachen als hij haar ziet aankomen; een enkele keer wil hij ook wel naar haar zwaaien alleen heeft dat niet altijd succes want ze bepaalt zelf wel wanneer het tijd is voor een nieuwe tas. Ze is echter ook een goede klant bij de Arubaan omdat ze zoveel ceinturen aanschaft. Ze wil voor elke broek een ceintuur hebben, dat vindt ze makkelijk want dan hoef ze niet steeds te wisselen. Als je zou weten hoeveel broeken ze heeft dat kan je gelijk begrijpen hoe blij die Arubaanse marktkoopman met mijn vriendin is.

Tot slot moest ik vandaag nog naar de visboer. Normaal koop ik kibbeling bij een Marokkaanse visboer maar van dag hadden we trek in makreel dus bestelde ik gerookte, gefileerde makreel. Ik had het besteld, en er zelfs voor betaald (6 euro voor 2 stuks)alleen moest ik er nog even voor in de rij staan. Het schoonmaken zou even duren. Nu bestelde iemand na mij 6 haringen en die ging die visboer eerst staan schoonmaken. Toen pas mijn makreel dus. Daar zei ik bozig  wat van. Ik had 10 minuten langer  in de felle zon staan wachten met mijn kale hoofd. De visboer reageerde wel kien door tegen mij te zeggen: ‘Ik dacht dat u een aardige man was.’