KONINGSZOON

Welke beesten ik allemaal gezien heb weet ik niet precies meer. Neen het was niet in de dierentuin maar in de bioscoop. En ….het waren nog geen echte beesten ook. Maar het leken wel echte beesten, in een echte werkelijke omgeving. Zo knap als dat gedaan was, kan je je haast niet voorstellen. De film was niet van echt te onderscheiden. De dieren konden ook met elkaar praten en zingen  …..en allemaal in dezelfde taal: het Nederlands en dat terwijl er ook nog dieren bij waren die uit verre landen kwamen.

De hoofdrollen werden gespeeld door de leeuwen en de hyena’s. Dat waren elkaars vijanden.

Het verhaal ging erover dat de broer van de Koning der  dieren zelf koning wilde worden ten koste van eerst zijn broer (de Koning)en vervolgens ten koste van de nog jonge zoon van de Koning. Hij was een heel gemene broer. De broer werd zelfs maatjes met de hyena’s om de Koning en zijn kleine zoontje een kopje kleiner te maken. Toch lukte hem dat niet helemaal. Ja, wel met de Koning maar niet met de kleine Koningszoon.  De Koningszoon werd door zijn oom (de broer van de koning) in een ravijn gegooid maar wonderbaarlijk genoeg wist hij dat te overleven. De Koningszoon raakte wel aan lagerwal omdat hij geen onderdak had en niks te eten ook. Gelukkig duurde de periode van eenzaamheid en armoede voor de koningszoon niet zo lang, want hij ontmoette twee vrienden die Belgisch spraken: de een was een stokstaartje en de ander was een gecastreerde ezel; zij maakten de grootste lol met elkaar, vertelden elkaar grapjes, zongen geinige liedjes en maakten hupse dansjes. Ook zorgden ze voor elkaars eten en …… ze accepteerden Koningszoon als hun vriend ….ook hij mocht met hun mee eten. Het eten was maar simpel: ze gooiden een boomstam open en in die stam zag je allerlei insecten krioelen (heel soms wat balletjes gehakt) die voor het stokstaartje en de gecastreerde ezel lekkernijen waren maar voor de Koningszoon natuurlijk niet zo gelijk (behalve dan de balletjes gehakt). Het duurde even voordat hij het ook lekker begon te vinden. En de Koningszoon werd al net zo’n vrolijke rakker als het stokstaartje en de gecastreerde ezel.

Aan de vrolijkheid van het vrolijke trio kwam een einde toen een paar hyena’s ze op het spoor kwamen. De Oom koning werd gelijk geïnformeerd dat de Koningszoon nog leefde en dat gaf meteen weer flinke conflicten niet alleen tussen Oom Koning en Koningszoon maar ook Moeder Koning , de leeuwin, vond dat de Koningszoon zijn verantwoordelijkheid moest nemen om de baas van het dierenrijk te worden en Oom Koning te verjagen. Maar dat durfde Koningszoon helemaal niet. Hij bleef er maar een beetje omheen draaien. Hij was natuurlijk ook bang voor die troep hyena’s. Ik vond die als onafhankelijke bioscoopbezoeker ook behoorlijk angstaanjagend. Oom Koning was zo stom om, met de hyena’s in zijn gehoor, te zeggen dat hij hyena’s lafbekken vond en dat hij niks aan ze had als hij een klusjes had. Toen ze dat gehoord hadden werden ze link en vielen ze Oom Koning van achteren aan en versleurden hem. Het was toen een koud kunstje voor Koningszoon om de algehele macht over het dierenrijk weer over te nemen.