BRIL

Op donderdag gaan we, mijn vriendin en ik, meestal iets leuks doen. Een wandeling met pannenkoek. Een bioscoopje. Naar het theater. Een leuk stadje bezoeken. Gouda bijvoorbeeld. Het idee voor wat het werkelijk gaat worden rijpt  doorgaans op de donderdagochtend. We bellen dan lang of kort met elkaar en informeren elkaar over onze stemmingen. Deze stemmingen zijn heel belangrijk voor wat het uiteindelijk gaat worden.

Ik was deze ochtend nogal somber vanwege het opzeggen bij de jokerclub. Ik ervaarde dat als een nederlaag , die ik overigens over mezelf had afgeroepen. Maar toch was ik er triest over. Vreemd. Mijn vriendin echter was nogal energiek en opgewekt en praatte honderduit over een telefoongesprek dat zij gevoerd had met een telefoniste van de Gemeente Rotterdam, over de grote hoeveelheid verpakkingsmateriaal die de straat waar zij op uit keek blokkeerde. Een simpele ziel met een scootmobile zou die straat niet eens door kunnen. Irritant in dat gesprek vond mijn vriendin wel dat zich het woord scootmobile niet meer wist te herinneren.

Ondertussen had ik dus al bepaald dat het de bioscoop zou worden en omdat ik zo zielig en somber was mocht van mijn vriendin ik de film uitzoeken. De keuze was uit drie films

1.            The lion king (Disney)

2.            Yesterday

3.            Claire’s Camera (met Isabelle Hupert)

The lion king moest volgens mijn vriendin de volgende keer aan de beurt komen, die film was haar keuze en zij was in een goeie stemming dus zij hoefde nu niet zo nodig.

Claire’s Camera zou wel in aanmerking komen maar werd gedraaid in de verkeerde bioscoop……was te ver  lopen van het metrostation en draaide nergens anders.

Het werd dus Yesterday. Kort samengevat: ’Wat als de Beatles nooit hadden bestaan en jij bent de enige die al hun nummers kent wat gebeurt er  dan met je?

Ik had er wel zin in. Het leek me wel een amusante film. We zouden de film van vijf over half drie gaan kijken. Dus gingen we een uur voor die tijd van huis op weg naar metrostation Prinsenland. We waren op metrostation Prinsenland aangeland toen ik opeens iets vreemds bemerkte. De metro kwam naderbij maar ik zag hem een beetje vaag. Gelijk wist ik het….. ik had de verkeerde bril op …..mijn leesbril in plaats van mijn gewone verkijkbril. Dat zou absoluut niks worden in de bioscoop dat zou gegarandeerd het beeld vertekenen.

‘Raad eens wat ik vergeten ben’, zeg ik tegen mijn vriendin.

‘Je OV-kaart’, zegt ze.

‘’Neen,  kijk eens op mijn neus’, zeg ik….. en daar zag ze mijn rood groene leesbril. We wisten gelijk dat we de film niet meer zouden halen en keerde direct huiswaarts. Een filmpje op tv kijken was nog het leukst haalbare voor deze middag. Er kwam ons nog een vrolijke buurvrouw tegemoet die ons er op attendeerde dat het tv-programma van gisteravond ook wel bezienswaardig was. Onder andere dat programma met Maarten van Rossum en Philip Freriks. De slimste mens. Dat hebben we inderdaad bekeken en het was inderdaad de moeite waard. Het is alleen iets wat we al avond aan avond zien.