Voorgaande delen van de serie ‘OPA & OMA’ nog eens lezen? Dat kan! Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’. Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden.
Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken
krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te zien.
Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop
‘homepage’ kom je dan weer terug bij het meest recente verhaal.
Deel 42. Leren verven.
Wat hier aan voorafging.
Maria is zwanger na een verkrachting. Ze baart Kareltje. Ze
gaat bij rijke mensen (fam. in ’t Hout) wonen en werken. Dat bevalt haar. Ze
leert daar Joop kennen.
Kareltje brult iedereen wakker èn … hij ligt niet in zijn bedje.
Waar is hij?
Joop rijdt Maria naar haar moeder in Brabant. Er wordt geroddeld over Joop. Hij zou
pedofiel zijn. Joop kent de roddel.
Maria’s moeder herinnert zich ‘verplaatsingen’ van dieren
bij haar thuis. Lijkt op wat er nu met Kareltje gebeurt. Maria is altijd
dichtbij. Hij ligt alwèèr niet in zijn bedje. Heeft die verkrachting er wat mee
te maken?
Maria gaat naar de huisarts voor ’t slaapwandelen. Ze krijgt
medicijnen en een verwijsbriefje voor de
psychiater. Maria reageert goed op de medicatie. Ze wordt actief … wil gaan
samenwonen.
Joop wordt elkaar geslagen.
Buurman Klaas is getuige: het zijn de gebroeders van Ooijen. ‘Volgende
keer ga je er aan’, roepen ze. De misbruikte
jongens doen aangifte ... getuigen mogen ze echter nog niet ... want:
minderjarig.
Joop wordt vrijgesproken. Maria vertrouwt hem. Haar woonwens
kan nu verwezenlijkt worden. Joop vraagt Maria met hem te gaan samenwonen.
Hun huis moet opgeknapt. Ze krijgen volop hulp. Maria
verwent de hulpploeg. Tè veel volgens een jaloerse Joop.
Maria is zwanger van Joop. Háár tweede … hùn eerste. Tot de
6e maand is de zwangerschap voor Maria een feest. Ze praat veel met Engeltje, haar ongeboren kindje. Die
maand 6e maand eindigt in een drama.
Joop wordt herinnerd aan de rechtszaak. De van Ooijens
gooien de ruiten van zijn huis in … ze worden op heterdaad betrapt.
Maria en Joop krijgen 4 dochters. Het is oorlog.
Jodenvervolging en laffe Rooms-Katholieken. Karel en Joop zijn als water en
vuur. Joop wijst hem de deur.
Joop treft het met zijn werk bij de Arbeidseinsatz in Duitsland. Hij logeert bij
een Joods muzikantengezin. De Joden in de Wattstraat in Schiedam zijn allemaal
uit hun huis gehaald en afgevoerd.
De familie gaat shoppen en koffie drinken bij de Hema. Een
heer van de Arbeidseinsatz fluistert Joop wat in. Joop wordt lijkbleek. Hij
moet komen praten.
Joop misdraagt zich naar zijn dochters. Karel pleegt
zelfmoord.
Er is een roofmoord gepleegd op de Joodse muzikale familie.
Joop is verdachte. 50.000 D.M. is zoek. Hij geeft toe dat hij 10.000 D.M. in
zijn zak gestoken heeft. Twee jaar cel krijgt hij. Voor de trouwdag van zijn
dochter Els vraagt en krijgt hij een dag verlof. Maria haalt hem op. Joop is
vermagerd en verzorgt zich niet goed. Maria houdt hem op afstand. Ze ziet er tegenop met Joop oud te worden.
Het bruidspaar is prachtig. Joop en Maria zijn op de
bruiloft. Aanvankelijk is Joop kopschuw maar later danst hij mee. Later brengt
Maria haar man weer terug naar de gevangenis.
Wien zit in ’t klooster. Maria heeft veel last van haar (open)
benen (en ook van haar man). Maria is jarig dat is altijd een feest: eten,
drinken en spelletjes doen. Het kabouterspel wordt ’t liefst gespeeld.
42.Leren verven.
Opa Joop gaat Siem, Anna’s zoon van bijna negen, leren
verven. Anna heeft het druk, ze heeft haar handen vol aan haar drie andere
jonge bewerkelijke kinderen. Ze staat er alleen voor, want haar man zit op de
grote vaart. Hij reist elke drie weken van Rotterdam naar New York en weer
terug. Door met Siem een beetje te verven neemt haar vader haar wat werk uit
handen. De stoelen van de eethoek hebben een verfbeurt nodig. Opa kan goed
verven. Hij leert Siem de kneepjes van het vak: ‘Op de rugleuning van de stoel,
drie plopjes verf op ongeveer vijftien centimeter van elkaar en ze dan naar
elkaar toe uitsmeren,’ zegt opa Joop. En het werkt … het wordt mooi egaal
blauw. Zo doet Siem ook de zitting, de
onder- en bovenkant. Opa Joop is apetrots op Siem. De stoelpoten zijn nu aan de
beurt. Siem gaat er bij zitten. Dan
hoefde hij niet zo ver te bukken. Opa Joop gaat er ook bij zitten. Wijdbeens
schuift hij tegen de rug van zijn kleinzoon aan. Vanuit die houding kan opa nog
uitstekend aanwijzingen geven. Hij legt zijn hand op Siem zijn schouder:
‘Niet te veel verf op je
kwast nemen; dan krijg je druipers’. Opa Joop legt zijn samengevouwen
handen op Siems buik, zucht diep en schuift nog wat verder tegen Siems rug aan:
‘Dat ziet er mooi uit jongen, bijna als nieuw.’ Opa Joop maakt een tevreden
brommend geluid. Tegelijk knoopt hij, ondanks zijn korte, dikke vingers,
razendsnel de gulpknoopjes van Siem zijn korte broek los.
Siem zit nog met de kwast vol blauwe verf in zijn handen en
vraagt zich af waar opa Joop nu mee bezig is. Ondertussen geeft Siem hier en
daar, waar nodig nog een likje verf. Opa Joop sjort nu Siems broek en
onderbroekje wat naar beneden en beweegt
Siems kleine pikkie tussen zijn dikke harige wijsvinger en duim. Nog
nooit heeft iemand anders zijn piemeltje beetgepakt. Ja, zijn moeder natuurlijk.
Toen Siem nog heel klein was. Met zijn andere hand wrijft opa stevig over Siem’s
buik. Opa ademt zwaar. ‘Je bent een kanjer, Siem!’
Siem snapt niet waarom opa Joop zo raar doet. Opa drukt zijn
dikke buik ’tegen Siem’s rug. Voelt niet fijn. Maar als opa zoiets doet …
Opeens laat opa Joop, Siem’s buik en piemel los en schuift naar achteren: ‘Haal
je onderbroek maar op, Siem. Je korte broek ook. Nog even de kwasten
schoonmaken, verfblikken afsluiten en opruimen. Dan gaat opa naar huis. Anders
denkt oma ‘waar blijft die opa, toch? Hè Siem? Hahaha.’
‘Volgens opa ben ik een goeie schilder. Morgen gaan we weer
een stoel doen’, vertelt Siem aan zijn moeder. Ik hoop alleen dat hij dan van
mijn piemel afblijft.
Opa Joop heeft blijkbaar iets heel ergs gedaan, want Siem’s
moeder, Anna, krijgt een vuurrood hoofd, wat ze meestal alleen maar krijgt als
ze woedend is.
’Is dat echt waar?’
‘Wat?‘
‘Dat hij aan je piemel gezeten heeft!’
‘Ja,’
‘Luister goed Siem,’ zegt Anna, ‘behalve papa, mama en de
dokter moeten alle andere grote mensen, zolang je nog géén achttien bent, van
je piemel afblijven.
‘Siem, ik ben hier zó boos over. Ik ga nu gelijk naar je opa
toe. Ik wil hem hier nooit meer zien.’
Morgen: Deel 43. Onverwachts bezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten