SERIE 'OPA & OMA' DEEL 39. EEN DAGJE VRIJ.

  

Voorgaande delen van de serie ‘OPA & OMA’ nog eens lezen? Dat kan! Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’.  Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden.

Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te zien.

Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop ‘homepage’ kom je dan weer terug bij het meest recente verhaal.

Deel 39. Een dagje vrij.

Wat voorafging.

Maria is zwanger na een verkrachting. Ze baart Kareltje. Dan gaat ze bij rijke mensen (in ’t Hout) wonen en werken. Dat bevalt haar. Ze wordt verliefd op meneer in ’t Hout.

Ene Joop Kikkerd komt drukwerk afleveren. Mevrouw in ’t Hout houdt Kareltje bezig. Dat lijkt Maria te ontroeren … maar het is haar schúldgevoel. In een droom worden haar gevoelens ‘duivels’ vergoeilijkt.

Kareltje brult iedereen wakker; hij is niet in zijn ledikantje. Maria slaapt diep. Meneer in ’t Hout is het zat: ’Dit moet afgelopen zijn.’

Joop rijdt Maria naar haar moeder in Brabant.  Er wordt geroddeld over Joop. Hij zou pedofiel zijn. Joop kent de roddel. Twee gassies hebben gelogen.

Maria’s moeder herinnert zich mysterieuze verplaatsingen van dieren bij haar thuis. Lijkt op wat er nu met Kareltje gebeurt. Maria is steeds dichtbij. Het knulletje ligt nu alwèèr niet in zijn bedje.  Zou er een verband zijn tussen de verkrachting en die ‘verplaatsingen’?

Maria gaat voor haar slaapwandelprobleem naar de huisarts. Ze krijgt medicijnen en  een verwijsbriefje voor de psychiater. Maria reageert goed op de medicatie. Ze wordt energieker; wil ‘haar vleugels’ uitslaan en samenwonen met een leuke man.

Joop wordt elkaar geslagen.  Buurman Klaas zag de daders bezig: de gebroeders van Ooijen. ‘Volgende keer ga je er aan’, roepen ze Joop nog na. Klaas draagt hem naar huis. De misbruikte  kinderen hebben een verklaring afgelegd ... getuigen mogen ze echter niet. 

Joop wordt vrijgesproken. Ten onrechte. Dat wéét hij. Één ding is zeker: Maria vertrouwt hem. Haar woonwens kan verwezenlijkt worden. Joop doet Maria een aanzoek om te gaan samenwonen.

Hun huis moet opgeknapt. Ze krijgen volop hulp. Maria zorgt goed voor de helpers. Tè goed volgens een jaloerse Joop.

Maria raakt zwanger van Joop. Háár tweede … hùn eerste.

De trouwdag is gezellig. Joop wordt herinnerd aan de rechtszaak.  Joop dolt met zijn neefjes.  Joop’s  familie is niet zo ingenomen met dit huwelijk. 

De van Ooijens worden betrapt op ruiten ingooien.  Joop jent de van Ooijens. Hij vertelt Maria het droeve relaas van Oom Bert.

Tot de 6e maand was het voor Maria een fijne dracht. Ze sprak vaak met Engeltje, haar ongeboren kind. Die maand eindigde haar zwangerschap bruut.

Maria en Joop krijgen 4 dochters. Het is oorlog. Jodenvervolging en laffe Rooms-Katholieken. Karel en Joop akkederen niet. Joop  zet hem het huis uit.

Joop treft het met de Arbeidseinsatz in Duitsland. Hij logeert bij een Joods muzikantengezin. De Joden in de Wattstraat in Schiedam zijn allemaal afgevoerd.

De Kikkerds gaan shoppen. Koffie drinken bij de Hema. Een heer van de Arbeidseinsatz fluistert Joop wat in. Joop wordt lijkbleek. Hij moet komen praten.

Joop misdraagt zich naar zijn dochters. Karel pleegt zelfmoord.  Joop weet met zijn gevoel geen raad.

Er is een roofmoord gepleegd op de Joodse muzikale familie. Joop is verdachte. 50.000 D.M. is gestolen. Joop geeft toe dat hij 10.000 D.M. in zijn zak gestoken heeft. Twee jaar cel krijgt hij. Voor de trouwdag van zijn dochter Els vraagt hij een dag verlof.

39. Een dagje vrij.

Met Joops zondagse  kleren in een klein koffertje gaat Maria, in haar doordeweekse plunje  naar Rotterdam. Ze gaat Joop uit de gevangenis ophalen. Voor het trouwen van dochter Els en a.s. schoonzoon Leo. De tram stopt vlak voor deur van de penitentiaire inrichting Noordsingel. De directie is dus akkoord gegaan met dat ene dagje vrij. Voorwaarde is dat Maria hem ’s avonds om 20.00 uur weer aan de poort aflevert.  Joop is niet vluchtgevaarlijk denken ze bij de gevangenis.

Het was voor het eerst dat Maria en Joop elkaar zien sinds hij in voorlopige hechtenis is genomen. Ruim een half jaar geleden. Joop is in het grijs:  jasje, lange broek, overhemd, sokken. Alleen zijn schoenen zijn zwart. Behoorlijk mager is hij geworden. Hij heeft zijn baard laten staan en is vanmorgen waarschijnlijk vergeten zijn haar te fatsoeneren. De kleding, die Maria voor hem heeft meegenomen, zou inmiddels een paar maatjes te groot kunnen uitvallen.

Beiden kijken somber langs elkaar heen. Maria loopt naar Joop toe en drukt hem tegen zich aan. Joop slaat zijn armen om haar heen.

‘Het spijt me zo vreselijk, Maria.’

‘Waarom deed je het, Joop?’

‘Voor jullie … aan het eind van de oorlog  …  ik had niks, Maria … en het geld lag daar voor het grijpen … ik dacht, ik pak het …voor jullie … dan kunnen ..’

‘Hou maar op Joop, niks kunnen we … helemaal niets … we zijn verder van huis dan ooit ...’

Joop wil Maria nog een kus op haar voorhoofd geven maar zij trekt haar hoofd terug. Hij dringt niet aan. Zij knijpt hem even in zijn arm. Beiden kijken nu naar de vloer, met betraande ogen.

‘Nou kom op, Joop .. een beetje opschieten, we moeten vanmiddag om één uur in het stadhuis zijn.’

Maria geeft hem de kleren, die ze bij zich heeft. Alles een maatje te groot dus.  D’r is nu eenmaal niks anders. ‘Eerst scheren, Joop en je haar kammen, voordat je die kleren aantrekt.

Nog niet eerder had Maria gevoeld wat ze zojuist voelde toen Joop haar een kus op haar voorhoofd wilde geven. Ze zag hem de beweging naar haar voorhoofd inzetten. Tegelijk groeide haar weerzin. Haar weerzin tegen de naderende aanraking van Joops vochtige, ongeschoren lippen, met de tere huid van haar voorhoofd. Het was nog net geen walging, die Maria’s hoofd deed terug deinzen.

Joop begrijpt dat een kus haar tegenstaat en hij dringt niet verder aan.  Maria knijpt hem zachtjes in zijn arm, als schrale troost ….

Maria vraagt zich af hoe het straks zal gaan als Joop zijn straf eenmaal heeft uitgezeten en hij weer bij haar thuis woont. In stilte hoopt ze, dat de meisjes dan allemaal de deur uit zijn.

Zou ze hem überhaupt nog wel bij haar in huis kunnen dulden en waar liggen dan haar grenzen. Maria merkt nu al bij zichzelf een natuurlijke aandrang om hem op afstand te houden.

Als de meisjes straks de deur uit zijn dan zijn we met zijn tweetjes … met z’n drietjes eigenlijk want de poes telt natuurlijk ook mee. Joop zal nog wel een paar jaar moeten werken; misschien weer bij de drukkerij. Werken voor de terugbetaling van de Duitse schuld.

‘En, Maria, mag ik zó met je mee naar de bruiloft van Els en Leo?’

‘Nou en of, Joop, je ziet er uit om door een ringetje te halen! Kom, we gaan, dan halen we tram van vijf voor elf nog.’

 

Morgen: Deel 40. De bruiloft.