ONTMAAGD

Het is vandaag  precies 45 jaar geleden, dat ik haar ontmoette, dat ik haar versierde (of zij mij?), dat we samen op een heerlijk feest waren en daar wild dansten en dronken werden. 13 februari 1970 was het  en aan Valentijnsdag (14 februari) werd toen nog niet gedaan. Dat begon pas rond 1995.

We zaten allebei nog op school, ik op de toneelschool en zij op de kunstacademie.  We kenden elkaar twee weken toen ze bij me op bezoek kwam. In Utrecht. Mijn hospita had haar zien aankomen en verbood haar bij mij te blijven slapen. Toen we ’s avond tegen tienen nog op m’n kamer zaten, kwam ook haar man zich er mee bemoeien, boosaardig,dreigend: ‘Weg wezen!’ Ik heb toen al mij spulletjes bij elkaar gepakt. Mij zouden ze niet meer terug zien. Ze kregen nog een halve maand huur van mij. Daar konden ze naar fluiten.  

We waren nu dakloos. Maar ik wist dat we terecht konden in het grote kraakpand op het Wilhelminaplein. Een aantal klasgenoten van me zat daar ook. We waren welkom. Er was nog een mooie kamer vrij. Midden in de kamer lag een tweepersoonsmatras met een wit hoeslaken er omheen.

Ik wist niet precies hoe zij zich voelde maar ik was zo geil als boter. We hielden elkaar al lekker stevig vast tijdens de wandeling naar het kraakpand, we maakten grapjes, lachten, beten elkaar zachtjes en zoenden elkaar.

Condooms!! Godverdomme! Ik had er nog geen moment aan gedacht. Jezus!! En in die tijd sloten alle winkels om zes uur. De drogisterijen dus ook … en het is nu al tegen middernacht. 

We hadden het alle twee nog nooit gedaan. Zowel opgewonden als nerveus waren we. Zij eenentwintig, ik negentien. Zonder condoom wilde ze er niet aan beginnen. Van een zinderend voorspel kon nu eigenlijk geen sprake meer zijn. Ze pakte pen en papier en begon druk te rekenen. Voor mij viel er heel weinig te rekenen: mijn pik was nu tien centimeter kleiner dan tien minuten geleden. Het rekenen had haar niet de zekerheid gegeven waar ze naar zocht. Haar ei zou naar alle waarschijnlijkheid pas morgen springen … dacht ze … Ze besloot het er trillend van de zenuwen toch maar op te wagen:

‘Laten we het in Godsnaam dan maar doen,’zei ze. ‘Kom dan maar op!’

Mijn pik stond razendsnel weer fier overeind, dat wel, maar  voor het lekkere en het mooie kwam ik  veel te vroeg klaar. Zij niet.

Wèl waren nu alle twee in één keer ontmaagd. Dat kon maar gebeurd zijn.

Een  bloedvlek, ter grootte van een pioenroos en zo ontiegelijk mooi rood, zat in het hagelwitte laken.

Ze was dus niet klaar gekomen en de ontmaagding was ook al pijnlijk. Ook nu nog. We konden niet echt blij zijn. Beteuterd lagen we naast elkaar. Ik had mijn arm om haar heen geslagen. Haar handpalmen had ze zo laag mogelijk op haar buik gelegd. Het leek alsof ze nog steeds aan het rekenen was.

‘Je bent al net als al die andere mannen, Jee,’ zei ze. ‘Voorbehoedsmiddelen daar denk je niet aan, dat moet de vrouw maar doen, nietwaar?’