IN GEMEENSCHAP VAN GOEDEREN

Mijn vrouw en ik zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. De meeste lezers zullen het wel weten maar voor alle zekerheid schrijf ik nog even op wat dat is. In gemeenschap van goederen getrouwd zijn betekent dat alle schulden, die tijdens  het huwelijk gemaakt zijn en alle bezittingen, die tijdens het huwelijk verworven worden evenredig aan beide echtelieden toebehoren.

Nu heeft mijn vrouw toevallig een paar centen meer dan ik. Dat kan helemaal dus niet zult u zeggen en daar heeft u gelijk in. Want alles wat er de huwelijksgemeenschap binnenkomt is van man en vrouw samen; ieder bezit dus de helft. Maar wij hebben het enigszins anders aangepakt. Mijn vrouw en ik hebben ieder een aparte rekening, waarop ieders inkomsten worden bijgeschreven, nu allemaal pensioentjes en een aow. Omdat mijn vrouw ooit eens een erfenisje kreeg en eerlijk is eerlijk ook altijd wat meer verdiende dan ik, heeft zij inmiddels een behoorlijk bedrag op haar eigen rekening staan. Ik heb ook zo’n bankrekening maar mijn tegoed is aanmerkelijk lager dan dat van mijn vrouw. Nu hebben we afgesproken dat we maandelijks een bedrag storten naar een derde rekening. De huishoudrekening. Ik stort maandelijks 1.000,= euro; zij omdat ze wat rijker is, stort met frisse tegenzin maandelijks iets meer 1.100,= op die huishoudrekening. Met het geld dat overblijft op ‘haar’ rekening, kan ze doen wat ze wil; met het geld dat overblijft op mijn rekening, kan ik doen wat ik wil: dat is ons eigen geld. Dat hebben we zo afgesproken maar dat klopt op zich dus van geen kanten met de wetgeving inzake het ‘in gemeenschap van goederen getrouwd zijn.’

Toevallig spraken mijn vrouw en ik daar gisteravond over en toen bleek mij voor het eerst eigenlijk (en tot mijn verbazing ook), dat zij niet exact op de hoogte was met het principiële gevolg van op die manier van getrouwd zijn. Ik maakte de opmerking over onze gezamenlijke financiën, dat als puntje bij paaltje komt al het geld toch gewoon van ons samen was. Worden er bijvoorbeeld onverhoopt door een van ons grote schulden gemaakt, onverantwoord grote aankopen, een camper, bijvoorbeeld, dan zal zowel de rekening van de een als die van de ander worden aangesproken om  die schulden te vereffenen.

Bij echtscheiding wordt het totaal van de financiën gewoon door tweeën gedeeld ieder krijgt netjes zijn helftje en bij overlijden van een van de echtelieden gaat het geheel van de bezittingen naar de overlevende; althans zo hebben wij het geregeld.

Mijn vrouw was daarvan dus niet zo precies op de hoogte tot mijn verbazing. Met een mengeling van boosheid en verontwaardiging reageerde ze op mijn opmerking dat zij nù wel kan  bepalen wat ze met haar geld doet omdat dat nu eenmaal zo afgesproken is tussen ons tweetjes maar dat in principe al het geld van ons samen is; en dan nog precies ieder de helft ook.

Ze reageerde met een hartgrondig:

‘Neen! Als ik dàt had geweten, was ik wel op huwelijkse voorwaarden getrouwd.’ Zij bedoelde dan die variant waarbij er géén gemeenschap van goederen is maar waarbij alles privé blijft.

Niet echt leuke kost maar toch wel even goed om op een rijtje te zetten.