woensdag 20 december 2017

THE JARK-GANG

Het was rustig in het Rawhide-kampement. Het was dan ook nacht en iedereen sliep behalve Randolph. Randolph was een kleine corpulente cowboy van ongeveer 42 jaar, hij had een korte zwarte baard, een blauw cowboypak en in zijn riem staken twee lijvige pistolen van het merk Kiljoo. Hij had van Pete, de baas van Rawhide, de beurt gekregen om op te letten, want het gebeurde nogal eens dat rovercowboys ‘s nacht hun slag kwamen slaan. Want er waren altijd boeren (farmers) die er wel in voor waren tegen een zacht prijsje een handvol paarden van een groep paardenrovers te kopen. Iedereen in de groep had het volste vertrouwen in Randolph. Maar toch was dat niet helemaal terecht. Want Randolph had een paar broers in het bandietencircuit zitten en aangezien Randolph flinke gokschulden had opgebouwd bij verschillende leden van die criminele bendes kon het haast niet anders of Randolph Wize moest haast wel omkoopbaar zijn om niet geheel in een persoonlijk faillissement weg te zakken.
Niemand binnen de Rawhide club wist daar vanaf anders had Randolph nooit zo’n groot vertrouwen gekregen. Dus niemand binnen de Rawhideclub kon ook weten dat Randolp een geheime deal had gesloten met de Jark-gang een voor niets en niemand terugdeinende groep paardendieven.
Randolph had met de boeven afgesproken dat hij de hekken open zou zetten als hij een hard drietonig fluitsignaal zou horen. Fluit!-fluit?-fluit! Zoiets. Een tijd hadden ze niet afgesproken. Meestal gebeuren deze zaken zo rond drie uur ‘snachts. Dus dacht Randolph: ik ga maar eens een whiskey flesje opentrekken ……iets wat uitdrukkelijk verboden was voor de hele Rawhide-crew. Maar Randolph was het wachten beu en hij vond het maar flauwekul waarom hij van die whiskey af moest blijven want waarom hadden ze zo’n grote hoeveelheid bij zich en bovendien als hij weer geld had van die paardenroof ging hij het gelijk terugbetalen.
De afspraak met de Jark-gang was dat zodra het laatst paard uit de Rawhide stal was geroofd zou  Randolph drieduizend dollar krijgen…..genoeg om zijn gokschulden en die fles whiskey van te betalen.
Maar het was inmiddels vijf over half vier en er was nog steeds geen fluitsignaal te horen geweest  en inmiddels lag Randolph stomdronken van die fles whiskey, luidkeels snurkend tegen het hek te maffen.
Ondertussen was Rowdy Yates wakker geworden van dat gesnurk…..hij wist niet wat hij hoorde …..hij wist niet wat hij zag en hij ging Pete de Baas er bij roepen en wees hem op de staat van de beveiliger van deze nacht. Pete en Rowdy hoorden Randalph luid snurken met een lege Whiskeyfles in zijn hand. Dat kan toch niet hè, zeiden die twee tegen elkaar en om beurten gaven ze hem een schop totdat hij eindelijk wakker is. Opeens was er zo midden in de nacht een heldere drie –fluit-toon te horen. Rowdy en Pete begrepen er niets van maar voor alle zekerheid trokken ze hun Kiljoo, want ze waren ook niet van Lotje getikt. Kort na het fluitsignaal verscheen een aantal onguur uitziende cowboys voor het Rawhide hek: de Jark-gang.
Een van die groep zei: ‘Een van jullie had beloofd het hek open te zetten zodat wij jullie paarden mee konden nemen.’
‘O ja, wie dan?’ zei Baas Pete
‘Namen kennen we nooit’
Nou maak dan maar dat jullie wegkomen voordat we echt kwaad worden, want we zijn echt niet mals.
Randolph Wize had inmiddels zijn paard gezadeld en had zich aangesloten bij de Jark-gang en vluchtte met de bende de prairi in. Rowdy Yates en Baas Pete wisten natuurlijk allang hoe laat het was.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten