Zo rond een
uur of 7 ’s avonds was ik eigenlijk maar
een beetje toevallig in Faas terecht gekomen. Faas is een buurtcafé op ongeveer
5 minuten lopen van mijn huis. Ik was de hele dag op sjouw geweest om nieuwe
kleren voor mezelf te kopen maar het was me niet gelukt. Ik heb blijkbaar iemand
nodig die tegen me zegt of iets te strak is, te lang, te kort, te kleurrijk,
veel te duur of veel te goedkoop of anderszins niet goed bij me past. Ik was
die zaterdagochtend om half twaalf van huis gegaan en ben van Bristol, naar
C&A, naar Smoorenburg, naar Gerson, naar WE en He en nog wat meer zaken
gelopen maar nergens hadden ze iets waar ik mee thuis durfde te komen.
Ik heb zat spul gepast…..wat een gedoe is dat
als je in je eentje bent ….eerst nieuwe kleren uitzoeken, dan een pashokje
zoeken, dan oude kleren uit, nieuwe kleren aan, in de spiegel kijken, blijkt
dat het niks is, nieuwe kleren weer uit, oude kleren weer aan, nieuwe kleren weer terughangen en
weer andere nieuwe kleren gaan zoeken, hopen dat er een pashokje vrij is ….. ik
wordt ziek als ik weer aan denk….. en dat in 7 winkels achter mekaar en dan nog
niet kunnen slagen omdat ik zelf de knoop niet kan doorhakken. De volgende keer
moet er echt iemand met me mee zodat ik me niet keer op keer in mijn oude kleren
hoef te hijsen. Zelden heb ik op een dag zo’n behoefte gehad aan een pilsie.
Ik schoot tussen
5 en 6 Café de Draaitol in voor een tappie, Jupiler hadden ze, lekker koud. Het
was er niet druk. In de gauwigheid zag ik een man of zes en twee stelletjes. De
stelletjes zaten een beetje apart aan een tafeltje, de mannen stonden of zaten
in de buurt van de bar.
Feyenoord had
gisteren gespeeld en verloren van Excelsior. Een blamage was het volgens een
man met een Feyenoordsjaal. Hij zei dat hij voor bijna driehonderd euro een
seizoenkaart gekocht had maar dat had ie niet gedaan om Feyenoord te zien
verliezen van Excelsior. Hij stond bijna te janken, die man. Nou, zeg ik tegen
die man: ‘Feyenoord zien verliezen is nog niet zo erg als in je eentje kleren lopen kopen en bij
geen enkele winkel kunnen slagen. Dat is denk ik nog veel meer om te huilen.’
De man
schudde meewarig zijn hoofd om zoveel onbegrip en verliet Café de Draaitol.
‘Ja,’ zei
een bijna twee meter lange man aan de bar, ’je moet ook nooit alleen kleren gaan
kopen, je hebt altijd iemand nodig die een beetje kijkt of die spullen een
beetje bij je passen of niet. Je kan natuurlijk wel in de spiegelkijken maar
spiegels vertekenen altijd, soms een beetje soms heel veel. Een keer kocht ik
een te klein kostuum, ik heb er drie jaar mee voor lul gelopen.’
Ik kon die
man niet anders dan groot gelijk geven. Ik gaf die man een tappie, nam er zelf
ook een en ging toen ik het biertje op had richting huis. Toevallig kwam ik zo in Faas terecht. Ik was toen
al niet meer zo nuchter maar bij Faas heb ik er nog een paar genomen…… tenslotte
heb ik zeker de helft van mijn kledinggeld aan biertjes besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten