zondag 17 december 2017

BENG

Tenslotte was ik er nog net in geslaagd om op te staan. Ik hield me stevig vast aan de lantaarnpaal waar ik zojuist hard tegenaan gelopen was. Dat heb ik soms, dat ik de hele wereld om me heen vergeet. Zoals nu dus: kleun ik hard tegen die lantaarnpaal aan. Ik liep gewoon te denken of ik die mooie bos rozen zou kopen voor mijn vriendin of dat ik haar een evenzo leuke veel kolossalere bos gladiolen zou geven. Zo maar, ze was niet jarig of zo; ik vind dat je niet perse alleen bij verjaardagen bloemen moet geven. Ik geef ook bloemen op de dag van de maand dat we elkaar hebben leren kennen. Dat was bij ons 6 juni dus elke 6e van de maand gaf ik een bloemetje. Maar daar zijn we na 17 keer (dus na 6 november 2017) mee gestopt. Ja, je kan met zoiets toch niet eindeloos doorgaan. Bovendien is het vandaag al de zeventiende december.  
Zou ik alleen aan bloemen hebben gedacht dat zou ik niet tegen die paal zijn gekleund; er was nog iets, dat me de laatste tijd dwars zit en dat is Sparta. Mijn favoriete voetbalclub staat onderaan in  de eredivisie van het vaderlandse voetbal en dat is het tweede getob dat me tegen de lantaarnpaal deed belanden. Het rood van de rozen en het  wit van de gladiolen en het rood en wit de kleuren van Sparta deden mij tegen de lantaarnpaal belanden. Het was ook koud en het miezerregende ... ik liep met mijn hoofd naar beneden, ik telde als het ware de straattegels en piekerde en tobde en toen BENG! Ik weet zeker dat ik paar seconden buiten westen ben geweest. Er stonden wel gelijk een paar behulpzame mensen om me heen. ‘’Gaat het wel meneer?’  ‘U liep met uw stevige pas recht op  die paal af, ik dacht dat kan niet goed gaan met zo’n snelheid’  ‘Zal ik  maar even 112 bellen?  ‘Neen,’ zei ik’ dat is nu ook weer niet nodig’ Toen zag ik pas dat er bloed van mijn hoofd op mijn jas sijpelde ... Het was geen gutsen ... Met een paar papieren zakdoekjes was het weg ... Ik stond moeizaam op en daarna  vroegen nog een paar omstanders of het wel weer ging en toe ik dat beaamde ging ieder zijns weegs.
Vandaag moet Sparta tegen Feijenoord spelen; ik vrees dat mijn cluppie na die wedstrijd nog duidelijker onderaan staat, daar liep ik ook een beetje over te piekeren en nu weer. Ik ben echt bang dat ze er weer uit gekegeld  worden … uit de hoogste divisie‘. Want Feijenoord gaat natuurlijk met een nulletje of 5 winnen. Sparta heeft geen goed elftal, er is geen enkele speler met power. Er speelt in dat team geen enkele voetballer waar je voor naar het stadion gaat … zoals vroeger ging ik naar Sparta kijken speciaal voor Tinus Bosselaar ,Charley Bosveld, Jules Ellerman, Louis van Gaal, Michel Valke, Johan Trompet, Jürgen  Kristenson, Ronald Lengkeek en ga zo maar door. Als 8 jarige jongen was ik er bij toen Sparta in 1958 kampioen van Nederland werd. Dat zal nooit meer gebeuren: die bloemen van de 6e van de maand niet en Sparta kampioen niet … en dan loop ik te tobben en pieker ik over die bloemen met mijn kop naar beneden: BENG!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten