maandag 4 december 2017

RAMP

Geen enkel moment had ik het gevoel dat ik greep had op de gebeurtenissen, die volgden op het neerstorten van een toestel in de  buurt waar ik toevallig aan het wandelen was. Het begon met een enorm geraas vrij dicht boven mijn hoofd. Een helikopter!! Ik wist niet wat moest doen vooruit of achteruit sprinten. Ik wilde dat ding niet op mijn kop hebben. Ik koos voor vooruit en dat was mijnredding achter me stortte de heli neer…..Ik kreeg nog wat lichte onderdelen tegen mijn lijf aan maar daar voelde ik uiteindelijk  weinig van. Ik kon niet nalaten om achterom te kijken en zag dat  de heli in de fik stond en ook de school waar het ding bovenop te pletter was geslagen. Of er mensen in de heli zaten kon ik niet zien want het luchtvoertuig was grotendeels de school in gezakt.  Wel zag ik heel in de verte enkele parachutisten uit de lucht komen vallen ….. zullen dat dan de bemanningsleden van de heli zijn? Gelukkig! Dan hebben zij in ieder geval het vege lijf gered.
Terwijl ik omkeek kwamen uit alle openingen van de school kinderen, sommigen sprongen met hun brandende kleren en haren van de eerste verdieping in het struikgewas; anderen waren nog ongedeerd en renden verschrikt de schooldeuren op de begane grond uit. Hartverscheurend was het gekrijs dat om en nabij de school op steeg. Leerkrachten kwamen natuurlijk ook naar buiten maar wisten duidelijk met deze voor hen geheel nieuwe situatie niet zo veel raad. Een enkele onderwijzer pakte een brandende leerlinge beet en gooide haar in de nabij gelegen vijver om haar daar het volgende moment direct weer uit te halen. Veel brandende kinderen en leerkrachten  volgden het voorbeeld en sprongen al brandend de vijver in. Instinctief kwamen ook de brandende schooldieren aangerend om de brand op hun lijf te blussen. Gelukkig was de vijver niet zo erg diep en kon vrijwel iedereen, ook de allerkleinsten, er makkelijk weer uitklauteren. Soms lukte het ook niet helemaal en daarom besloot ik ook een handje te helpen.  Ook de parachutisten schakelden zich onmiddellijk in bij de reddingsoperatie. Wij heb zo nog een stuk of tien van de allerkleinste kinderen van de verdrinkingsdood kunnen redden. De meeste kinderen hadden zeer ernstige brandwonden waar snel iets aan gedaan moest worden.
De enigen wezens die het niet zouden redden was een aantal meeuwen. Die hadden op het dak van de school vlam gevat en al tijdens hun vlucht naar de nabijgelegen vijver was hun vederdek te zeer verbrand om zich nog te kunnen redden in het water. Zij gingen met hun veraste veren helaas al snel kopje onder in de vijver ….om nooit meer boven te komen.
Alle schooldieren hebben het overleefd, en zijn met spoed voorlopig overgebracht naar het dierenasiel. Alleen de dwergschildpadjes gaven er duidelijk de voorkeur aan te blijven zwemmen in de vijver. Blijkbaar vonden ze dat water als omgeving aangenamer.

Vanuit de verte klinkt het geluid van misschien wel tien ambulances voor de verbrande kinderen en leerkrachten. Hulp is onderweg. IK hoop het allerbeste voor deze mensen. Ik ga er vandoor. Voor mij ia hier verder niets zinnigs meer te doen; op de gebeurtenissen hier kan ik toch geen greep meer krijgen.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten