Geen enkel
moment had ik het gevoel dat ik greep had op de gebeurtenissen, die volgden op
het neerstorten van een toestel in de
buurt waar ik toevallig aan het wandelen was. Het begon met een enorm
geraas vrij dicht boven mijn hoofd. Een helikopter!! Ik wist niet wat moest
doen vooruit of achteruit sprinten. Ik wilde dat ding niet op mijn kop hebben.
Ik koos voor vooruit en dat was mijnredding achter me stortte de heli neer…..Ik
kreeg nog wat lichte onderdelen tegen mijn lijf aan maar daar voelde ik uiteindelijk weinig van. Ik kon niet nalaten om achterom
te kijken en zag dat de heli in de fik
stond en ook de school waar het ding bovenop te pletter was geslagen. Of er
mensen in de heli zaten kon ik niet zien want het luchtvoertuig was grotendeels
de school in gezakt. Wel zag ik heel in
de verte enkele parachutisten uit de lucht komen vallen ….. zullen dat dan de bemanningsleden
van de heli zijn? Gelukkig! Dan hebben zij in ieder geval het vege lijf gered.
Terwijl ik
omkeek kwamen uit alle openingen van de school kinderen, sommigen sprongen met
hun brandende kleren en haren van de eerste verdieping in het struikgewas; anderen
waren nog ongedeerd en renden verschrikt de schooldeuren op de begane grond
uit. Hartverscheurend was het gekrijs dat om en nabij de school op steeg.
Leerkrachten kwamen natuurlijk ook naar buiten maar wisten duidelijk met deze voor
hen geheel nieuwe situatie niet zo veel raad. Een enkele onderwijzer pakte een
brandende leerlinge beet en gooide haar in de nabij gelegen vijver om haar daar
het volgende moment direct weer uit te halen. Veel brandende kinderen en
leerkrachten volgden het voorbeeld en
sprongen al brandend de vijver in. Instinctief kwamen ook de brandende
schooldieren aangerend om de brand op hun lijf te blussen. Gelukkig was de
vijver niet zo erg diep en kon vrijwel iedereen, ook de allerkleinsten, er
makkelijk weer uitklauteren. Soms lukte het ook niet helemaal en daarom besloot
ik ook een handje te helpen. Ook de
parachutisten schakelden zich onmiddellijk in bij de reddingsoperatie. Wij heb
zo nog een stuk of tien van de allerkleinste kinderen van de verdrinkingsdood
kunnen redden. De meeste kinderen hadden zeer ernstige brandwonden waar snel
iets aan gedaan moest worden.
De enigen wezens
die het niet zouden redden was een aantal meeuwen. Die hadden op het dak van de
school vlam gevat en al tijdens hun vlucht naar de nabijgelegen vijver was hun
vederdek te zeer verbrand om zich nog te kunnen redden in het water. Zij gingen
met hun veraste veren helaas al snel kopje onder in de vijver ….om nooit meer
boven te komen.
Alle
schooldieren hebben het overleefd, en zijn met spoed voorlopig overgebracht
naar het dierenasiel. Alleen de dwergschildpadjes gaven er duidelijk de
voorkeur aan te blijven zwemmen in de vijver. Blijkbaar vonden ze dat water als
omgeving aangenamer.
Vanuit de
verte klinkt het geluid van misschien wel tien ambulances voor de verbrande
kinderen en leerkrachten. Hulp is onderweg. IK hoop het allerbeste voor deze
mensen. Ik ga er vandoor. Voor mij ia hier verder niets zinnigs meer te doen;
op de gebeurtenissen hier kan ik toch geen greep meer krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten