De donkere man, van Surinaamse afkomst, gok ik, koopt bij de Primera tien krasloten. Een eurootje per lot. Ik zoek een kaart. Een vriendin van me, die een paar jaar geleden verhuisde naar Enschede, is vandaag jarig. Negenenveertig is ze geworden. Ik ga daar niet heen. Mij te ver. Stuur haar een leuke kaart.
Die Surinamer aan de krasbalie, staat te grommen. Af en toe vloekt ie. ’Het geluk komt goddomme altijd alleen bij hen, die het niet nodig hebben. Geef me d’r nog maar tien!’, zegt ie op een bevelerig toontje tegen de verkoopster. ‘Zeker weten, meneer?’, vraagt de verkoopster. Hij geeft geen antwoord. Krast alweer. Hij is toch al twintig euro kwijt.
Toen ik zelf vijftig werd, ik ben nu drieënvijftig, leek mijn familie het geinig om een Sara-pop in mijn achtertuin te zetten. Ik liet ze begaan maar vertelde niet dat ik rond mijn verjaardag in Ibiza zou zitten. Toen ik uit Spanje terugkwam lag er een verfomfaaide Sara bij de vuilcontainer. Daarmee was het nog niet gedaan. De gezelligheidsafdeling van mijn familie komt kort na mijn thuiskomst in actie om mij alsnog te feliciteren met vrolijke Sara-artikelen . Een verkeersbord, toiletpapier, masker, mok, gouden ballonnen en nog twee kadobonnen … van vijfentwintig euro elk. Grappig en toch leuk.
Het zit de kraslotenman niet mee. ‘Dsjiezus kraaist’ bromt ie. Gooit al zijn gekraste loten in de afvalbak, naast de balie. Haalt uit zijn binnenzak een pakje Camel. Stopt een sigaret in zijn mond, loopt naar buiten en steekt zijn sigaretje op. Het is nou net of tie in z'n eentje zielig staat te doen over zijn verloren centjes. Maar ... blijkbaar geeft dat sigaretje hem toch weer nieuwe moed. Hij doet een stap naar voren, gaat de Primera weer in en bestelt ‘om het af te leren’ nog es tien loten.
‘Voor de grap’ kies ik een kaart met een foute tekst: ‘Kut! Ben ik helemaal je vijftigste verjaardag vergeten, Leanne’.
Ik wens haar nog een superfijne dag en … vraag haar de groeten te doen aan haar man (ze zijn sinds een half jaar uit elkaar).
Eén dag na haar verjaardag komt die kaart bij haar in de bus. Kan ze wel tegen, hoor. Een beetje plagen.
Een bescheiden gelukskreet ontsnapt de krasse krasser. Dertig euro verkrast. Vijf euro gewonnen. Precies het bedrag, dat ik kwijt ben aan die Sara-kaart met postzegel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten