LENTE.

Hoewel 21 maart officieel de lente pas begint, heeft deze maandag alle eigenschappen van een officiële lentedag: 16 graden, volop zon en weinig wind. Met de groep ‘Wandelen met Sonja’ ben ik in Hoek van Holland. Bij weinig mensen is klaarblijkelijk het besef doorgedrongen dat het vandaag zo mooi zou worden. Het is eigenlijk tè rustig op het strand. Ook op de terrassen. Sommige ‘tenteigenaren’ hebben het zelfs nog niet aangedurfd om hun zaak open te gooien.

Eerlijk gezegd zijn ook wij, wandelaars niet in topvorm. Al na twee minuten wandelen klinkt de roep om wat te gaan drinken of eten. Dat zal wel te maken hebben met de vroege start van deze wandeling. We hadden de metro van tien over twaalf al. De meesten van ons liepen daardoor hun lunch mis. Geen wonder dus achteraf die vroege ‘trek’ in de Hoek.


Gisteren, en ik heb het nu over zondag, zou het ook mooi weer worden. Volgens het KNMI. Dat viel nogal tegen. Voornamelijk bewolkt bij een lage temperatuur. Ik ben toen in de buurt een eindje gaan fietsen. Daar was het nou net goed weer voor. Twee uurtjes heb ik lekker langs de Rotte gefietst. ‘Lekker’, ja, dat zèg ik nu wel, maar vergeleken met vroeger, is het eigenlijk helemaal niet zo lekker meer. Destijds fietste ik ontspannen langs de Rotte, met vrouw en twee jonge kinderen (soms was zelfs de hond ook mee). Helaas is dat tegenwoordig voor de eenzame fietser een stressvolle aangelegenheid. Dat komt met name door de vele luidruchtige wielrenners. Maar … ik dwaal af … na het fietsen heb ik die zondag tickets gekocht. We gaan binnenkort met de wandelclub naar het theater.


Pootje baden. Fijn! Dat frisse zeewater heeft mijn schimmelnagels merkbaar goed gedaan. Ook Trudie’s schelpen knapten op van mijn schoonmaakbeurtje in het zilte nat. Elisabeth komt net te laat bij me aankloppen met haar zanderige schelpen.


Het is inmiddels drie uur. Tijd voor een drankje en een hapje. Kunnen we het gelijk nog even hebben over 10 april: dat uitstapje naar ‘Who is afraid of Virginia Woolf?’ Dertien wandelaars gaan die avond mee. Naar het Theater aan de Schie in Schiedam. Voorafgaand aan dat toneelstuk zouden we samen, ‘voor wie dat wil,’ wat kunnen eten. Naast het theater is een sjieke eettent maar die wordt unaniem te duur bevonden.


Verrassend, dat 'onze' wandelaarster Debbie haar neus laat zien. Ze is hier op stap met haar zus. Komt alleen even gedag zeggen.


Moeten we ons aan het slot van deze mooie middag nog de benen uit ons lijf lopen om de metro te halen. O ja, in de metro zie ik het pas ... ze zit vlak achter me: ‘Leuk jasje, Sonja'. Tsja, beter laat dan nooit, toch?.