GOKKEN

 

Tegenwoordig ben ik in het bezit van een Vriendenpas,  een kaart die je krijgt als je meedoet aan de Vriendenloterij. Met die Vriendenpas kan ik gratis naar heel veel musea  en bovendien krijg ik ook nog pittige kortingen op theatervoorstellingen en interessante uitstapjes. En dan is het natuurlijk ook nog een loterij, het woord zegt het al: Vriendenloterij.  Hoeveel prijzen ik al niet gewonnen heb: een rasp, twee handdoeken, twee theedoeken, twee washandjes, een paraplu, een ovenwant, een kookboek, een Dikkie-dik  voorleesboek met leuke tekeningen, een thriller en nog meer van dergelijke zoethoudertjes … neen, de duizenden-euro-prijzen zijn blijkbaar maar voor een select clubje weggelegd.  Wie heeft er ooit wel eens van iemand gehoord dat ie een grote geldprijs in de Vriendenloterij heeft gewonnen?

De Vriendenloterij is de enige loterij waaraan ik deelneem. Ik heb ook wel een aantal jaren meegedaan aan de Staatsloterij. Ik deed zogenaamd automatisch mee: elke maand werd er vijftig euro van mijn girorekening afgeschreven (giro! zo lang is het al geleden).  Aan de Bank- Giroloterij heb ik het langst meegedaan … 20 jaar wel … daar heb ik nog eens 1500 gulden gewonnen, de enige en laatste keer dat ik een geldprijs won bij een loterij.  Voor dat geld (een groot deel daarvan althans) kocht ik een televisie-video combinatie van het  destijds beste merk: Grundig.

Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik me ook flink bezondigd heb aan gokken. In het Holland Casino …. eerst onder het Hilton, later aan het Weena. Meer dan honderd gulden nam ik nooit mee. In de begin periode van mijn gegok hield ik daar steeds meer van over. Ik zette steeds kleine bedragen in op de roulette. Ook steeds op dezelfde getallen: de 13 van mijn geboortedag en de 7 van mijn geboortemaand. Op een gegeven moment had ik 750 gulden winst. Maar in plaats van op dat moment te stoppen ‘werden mijn ogen groter dan mijn maag’. Ik ging grotere bedragen inzetten maar de 13 en de 7 vielen een tijdlang niet meer  … kwam op verlies te staan en probeerde dat verlies te compenseren. Het moest natuurlijk allemaal gebeuren zonder dat mijn vrouw erachter kwam.  Ik pikte geld van mezelf (eigenlijk van onszelf, van ons gezin).  Eerst 500 gulden van de beleggingsrekening … ik bleef maar verliezen … toen 600 gulden van onze vreemde valutarekening … al dat geld verdween als sneeuw voor de zon. Het ging helemaal niet goed meer met me. Ik ging fouten maken op mijn werk, op den duur kon ik ook niet meer slapen … kon aan niets anders meer denken … dan hoe mijn verlies goed te maken ... aan mijn baas vroeg ik zelfs nog een voorschot op mijn vakantiegeld: 900 gulden …  en wat ik nog het ergste vind is, dat ik die 900 gulden heb verpatst onder werktijd … in de baas zijn tijd. Toen vond ik het welletjes …  de verslaving had me gelukkig niet wurgend in haar greep … het kostte me wel heel veel moeite … ik kon stoppen en kreeg gelukkig geen terugval. 

Mijn vrouw was natuurlijk des duivels toen ik haar vertelde over mijn gokverliezen, en ja, de relatie met haar heeft toen wel een enorme opduvel gekregen.  Misschien is het ook wel dáárdoor dat we niet meer bij elkaar zijn. Ik weet het niet zeker. Mijn gokverleden zal  ongetwijfeld  één van de véle dingen zijn die haar niet zinden in mij.  Ze heeft het kort vóór onze scheiding alleen maar in algemene zin benoemd: ‘Ik ben niet gelukkig’.  

Gokken doe ik nu alleen nog een beetje met Vriendenloterij; voor 14 euro per maand. Geen probleem! Geen geluk.