Het zit me al een aantal jaren flink dwars: het ‘Valentijnsprobleem’. Wat is nou precies voor mij, als man zijnde, de bedoeling van deze veertiende februari? Een bloem , een kaart, een roos geven aan je vrouw, je vriendin. Of aan een leuke meid. Maar is het wel zo zeker dat zij mij dan ook zo leuk vindt? Misschien vindt ze me wel een grote lul. Ja, dat zou toch ook best kunnen … zelfs op valentijnsdag! Ook dacht ik wel eens aan wat te geven aan een leuk collegaatje, maar in negen van die tien gevallen krijgen die al wat van hun eigen relatie.
Ook dit jaar benauwt het me weer. Ik zou zo dolgraag wat
geven aan iemand maar ik zou niet weten aan wie. Want ik vind dat er een
heleboel vrouwen zijn die zo’n berichtje verdienen. Die ik het ook zo van harte
zou gunnen! Nu ik er wat langer over nadenk zijn dat eigenlijk wel de meeste
vrouwen waar ik in het dagelijks leven zo mee te maken heb. Maar … ik heb inmiddels
wel begrepen, dat het niet de bedoeling is om naar een aantal vrouwen tegelijk
valentijnskaartjes of zo te sturen.
Terwijl ik zo zit te peinzen komen er wèl een stel namen bij
me op van vrouwen met wie ik absoluut, nooit en nimmer, iets met valentijn hoef
te doen. Neen, die namen ga ik natuurlijk niet noemen maar …. dat zijn er niet
zo veel als de namen van de vrouwen met wie ik wel graag wat zou ‘valentijnen’.
Wat ik ook denk te weten is welke vrouwen géén behoefte
hebben om iets van mij te krijgen. Als ik er per ongeluk toch naar enkelen van hen
kaarten zou sturen, zouden ze die denk ik meteen, met een vies gezicht nog wel,
onmiddellijk verscheuren. En enkelen van
hen zullen schamper lachen bij het lezen van mijn wens en mijn naam. Anderen
zullen mij weer een ‘hopeloze pleaser’ noemen.
Mijn valentijnslijst is lang maar ik mag maar één kaart of
één roos aan één vrouw geven. Dat ga ik mooi
niet doen. Mijn vrouwen, alle vrouwen van mijn lijst zijn me even lief en dat
weten ze, dat voelen ze allemaal intens. Ook zonder kaartje, roos of wens.
Vanaf deze plek
achter mijn laptop voor jullie allemaal:
‘EEN DIKKE KNUFFEL OMDAT JULLIE HET VERDIENEN.’
Naschrift:
Eerlijkheidshalve moet ik toch wel vermelden dat één vrouw op mijn Valentijnslijst
met kop en schouders boven de anderen uit steekt. Haar naam ga ik hier niet
noemen … maar jij weet wel wie ik bedoel, hè?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten