GEVOELSTEMPERATUUR.

Het was een bijzonder ijzige woensdag. Oorspronkelijk was ik van plan te gaan lopen. Alléén. Maar ik vond de wind toch te koud. Kou deert wandelaars niet, want …. : ‘Op kou kan je je kleden.’ En gelijk hebben ze. Maar … ik ben geen wandelaar pur sang.  Is het buiten koud, zoals die gure woensdag, dan is het bij mij binnen ook koud en is het juist lekker om thuis te wezen.

Tegenwoordig weet het KNMI behoorlijk nauwkeurig te voorspellen hoeveel graden het de volgende dag zal zijn. Wordt het maximaal drie graden dan weet ik: in huis zal het morgen maximaal vijftien zijn. Heerlijk temperatuurtje om thuis te blijven. Kan ik me ook goed op kleden. In verschillende laagjes. Maar eerst koud douchen. De omgeving lijkt daarna gelijk weer een stuk warmer. Dan doe ik een thermoshirt en -broek aan, twee paar geitenwollen sokken, een corduroy broek, dikke warme sloffen, een fleece trui en daaroverheen een warm vest (met capuchon). In verband met mijn kale hoofd moet ik ook een stevige acrylmuts op.

Een bakje muesli, met boerenkarnemelk, als ontbijt en een kopje koffie om goed wakker te worden. Even de krant doorbladeren. In de gauwigheid lees ik: ‘Israëlische precisieaanval doodt belangrijke tientallen kinderen en Hamas-leider’ en ‘een smakelijk recept met kippenhartjes, port en dille’ ... zal best …

Vanuit mijn appartement zie ik een  mooie grote zwarte man. Hij is zeker 2.06 m. Schaars gekleed: Nikes, een rood sportbroekje en een sporthemd. Al kaatsend met zijn basketbal gaat hij in de richting van de sporthal. Hij maakt een reuzenstap, van bijna twee meter, kaatst de bal, buigt vervolgens door een knie, maakt dan weer een stap van twee meter, kaatst de bal weer, buigt door zijn andere knie en zo gaat hij ie maar door.  Beet je onnodige , uitsloverige ‘John Cleese-imitatie’. Loop gewoon, zwarte man, denk ik, en trek wat warms aan, dalijk vat je nog kou!

Voor mijn gevoel is het hier binnen inmiddels veertien graden; buiten is het vier. Als ik nu nog even wat oude kranten tussen de kieren van de voordeur stop en de plaid over mijn benen wikkel is mijn gevoelstemperatuur binnen de kortste tijd twee graden hoger.

Lekker leestemperatuurtje zestien graden. Lezen nu. Ik ben bezig in een boek van Suzanne Vermeer: met de toepasselijke titel: ‘IJskoud’. Alleen het omslaan van de bladzijden gaat niet zo makkelijk met handschoenen aan.