Voor het eerst sinds een paar maanden werd ik deze zaterdagochtend wakker met een soort aandrang om te gaan douchen. Ik heb jaren gehad dat ik dagelijks onder de douche sprong, nu eens lekker warm dan weer eens vreselijk koud, maar wèl elke dag. Alleen sinds de energiecrisis ben ik dat gaan bijstellen. Het douchen werd immers een kostenpost van jewelste door die hoge gasprijs. Ik besloot toen nog maar één keer per week te douchen. Dat ging een paar weken lekker, tot ik op die gevoelige, kwetsbare plekjes op mijn lijf, je weet wel: oksels, schaamstreek en bilspleet een kriebelachtige jeuk begon te voelen. In het begin had ik er nog niet zo gauw erg in, krabbelde me op die plekken eens of haalde er een stug washandje overheen maar toen het bleef aanhouden ging er een lichtje branden: het zal wel een gebrek aan water en zeep wezen. En jawel na een paar weken twee keer per week douchen was ‘de kriebelitus’ verdwenen. Voorlopig althans. Want na twee maanden begon het jeukcircus opnieuw. Jammer wel want op de overzichten van Eneco, mijn energieleverancier, las ik prachtige cijfers over mijn dalend gasverbruik. Maar ik kan die jeukbeestjes kwalijk laten doorfeesten op die kwetsbare en gevoelige plekjes. Ze zijn vraatzuchtig genoeg om steeds meer van m’n lijf te bezetten. Zitten ze dadelijk in mijn nek, op mijn gezicht, tussen m’n haren en wie weet straks ook op de gevoelige plekjes van mijn vriendin. Neen, dat wil ik haar niet aandoen. Ik besluit meteen maar om drie keer in de week te gaan douchen, dan kost het maar wat. En dat bleek afdoende. Geen kriebels meer gevoeld. Tot vanochtend dus. Donderdag had ik pas nog staan douchen. Dus ik was schoon.
Dacht ik tenminste. Het verschil met andere dagen was dat ik
me gisteren, vrijdag een paar keer ‘uit de naad’ heb moeten fietsen. Ik moest om half twee bij mijn fysiotherapeut
zijn. Laat die fysiotherapeut nou twee praktijkruimtes hebben. En ik maar
wachten bij de verkeerde ruimte. Om vijf voor half twee kwam ik daar pas
achter. Die andere ruimte ligt een kwartier verderop. Ik moest dus in vijf
minuten een kwartier fietsen. Heel wat peentjes zweette ik. Ik schaamde wel een beetje om dat bezwete
lichaam te laten masseren door Thea, de fysio. Ik vertelde haar ook hoe dat
kwam waarop ze zei dat ze zoiets wel vaker meemaakte. Daar was ik wel blij mee.
Hoewel ik ook gelijk dacht dat ze dat maar zei om mij een beetje op mijn gemak
te stellen. Even later hoor ik dat ze op de wc staat over te geven. ‘Oooo, dus toch!
wat gênant!’ Tot ik me herinnerde, dat ze me verleden week vertelde dat ze net
zwanger was. Nou hoop ik maar dat ze daarom stond te kotsen.
Voor het eerst sinds een paar maanden werd ik deze
zaterdagochtend dus toch weer met die ‘kriebelitus’ wakker, terwijl ik me toch eergisteren
nog lekker had staan poedelen. Dan realiseerde ik me dat ik, na zo’n zware
lichamelijke inspanningen, zoals dat gerace op die fiets, altijd een extra
douchebeurt nodig heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten