KLUSSEN

 

Lenie woonde al zo’n jaar of vijf met hond Bruto, een Ierse setter, in een appartement in Kralingen. De woning was duidelijk toe aan een opknapbeurt. Er moest gewit worden, het houtwerk geverfd en de wanden schreeuwden om een nieuw behangetje.  Maar voor het zo ver was wilde Lenie eerst een muurtje uitbreken; om precies te zijn de muur tussen de woonkamer en de kleine slaapkamer. Hoewel ze handig was, technisch behoorlijk begaafd, zag ze zichzelf niet al die klussen klaren … ze wilde wel meehelpen.  Dus ging ze op zoek naar een klusjesman. Het viel niet mee om een geschikt en betaalbaar persoon te vinden.  Ze probeerde het telefonisch en na twee dagen aan een stuk bellen kreeg ze iemand aan de lijn die haar wel beviel.  Het was een zzp’er, afkomstig uit Australië, doch al enkele jaren woonachtig en werkzaam  in Nederland. Lenie maakte meteen een afspraak met hem voor een kennismakingsgesprek.

Het klikte vrijwel direct tussen die twee. Ook Bruto scheen hem wel te mogen. Hij liet zich in ieder geval door Mick’s grote handen stevig aanhalen. Lenie liet hem zien wat er zo allemaal gedaan moest worden in huis en samen kwamen ze al snel tot een akkoord over wat het zo bij benadering zou kunnen gaan kosten. Het viel Lenie mee.

De zzp’er, Mick Endal, zou zo snel mogelijk aan de slag gaan maar eerst moest hij nog een klus in Vlaardingen afmaken; daar had hij nog twee weken voor nodig. Dat vond Lenie geen probleem want ze zat nu toch al een jaar te wachten op de opknapbeurt  …. die twee weken konden er ook nog wel bij.

Een dag of tien later werd Lenie gebeld door Sandy Endal, de echtgenote van Mick, die het slechte nieuws bracht dat Mick voor de klus in Vlaardingen zeker nog tien dagen extra nodig zou hebben.  Mick kon zelf niet bellen omdat hij het veel te druk had. Dat was een tegenvaller voor Lenie maar het was voor haar geen reden om de deal met Mick te cancelen. Voor Lenie speelde zeker ook mee dat ze Mick wel een geschikte vent  vond …..

Na een week stond Mick plotseling toch al bij Lenie voor de deur. ’t Was in Vlaardingen sneller gegaan dan hij dacht. Hij kon gelijk beginnen als Lenie dat wilde. Nou, zij was al lang blij.  Ze gingen eerst samen een werkplan maken, wat zo was gebeurd. Mick liet er geen gras over groeien en reed voor de spullen die hij het eerst nodig had naar de dichtstbijzijnde Gamma.

Lenie hield wel van de slagvaardigheid waarmee Mick aan de klus begon….. maar er was meer…. Lenie hield niet alleen van Mick’s slagvaardigheid, zij was gelijk op  de eerste de beste dag al gecharmeerd van die man …… opgewonden ……… kriebeltjes in haar buik …… en toen hij later op de dag terugkwam van de Gamma, was Lenie inmiddels zo geil als boter,  wat Mick onmogelijk onberoerd kon laten.

Hij ging naast haar op de bank zitten en liet haar zien wat hij allemaal bij de Gamma had gekocht; onderwijl schoof Lenie op de bank langzaam naar hem toe en legde haar hand op zijn bovenbeen …… ze streelde hem en in een mum van tijd …… zoenden ze elkaar en ….. in no time waren ze uit de kleren …… gretig betastten ze elkaar ……. ze klonken rauw en gulzig, alsof ze lange tijd geen seks hadden gehad …….  al snel was Mick bij haar naar binnen gegleden …….. en het duurde niet lang of beiden kwamen luid en duidelijk klaar. Bruto liep een beetje jankerig door het huis; hier was hij niet zo aan gewend …..aan die herrie.  De minnaars bleven nog even innig op de bank liggen; ze lachtten wat, zoenden en streelden elkaar.

Het werk vorderde gestaag, drie maanden was Mick nu  bezig en de ‘romance’ tussen de twee werd er niet minder om maar voor Mick was ‘werk is werk’ en dat betekende: geen seks onder werktijd, hoewel Lenie hem nogal eens probeerde te verleiden.

Hij had ook een hond, Barlo, een Duitse staander. Mick stelde Lenie voor om elke zondag af te spreken, om samen de honden uit te laten in het Kralingse Bos …….. om daarna ……. een lekker potje te  vrijen bij haar thuis.

Goed idee vonden ze alletwee!  Het klikte niet alleen tussen Lenie en Mick; ook de honden konden het goed vinden met elkaar.  Op een mooie zondagochtend in september,  waren ze met de honden naar het bos geweest; ze hadden samen geluncht  en vrijwel direct na de lunch lagen ze al hartstochtelijk met elkaar te dollen, toen de telefoon ging. Lenie pakte haar mobiel: het was Sandy, de echtgenote van Mick. Ze deed een beetje paniekerig.  Sandy  moest Mick snel spreken …. er was iets met hun zoon …… iets met drugs …..  ze zegt dat Mick zijn mobieltje niet opneemt. Ze dacht dat hij misschien samen met Lenie de honden aan het uitlaten was. Lenie zei tegen haar dat Mick en Barlo wel langs geweest waren maar dat ze al zeker anderhalf uur weg waren ‘en ik,’ zei  Lenie ‘ik lag nu net even mijn middagdutje te doen ….  ik hoop dat je hem gauw te pakken krijgt, hoor, dag Sandy, doei.’ Ze legde haar mobieltje weg, dook weer bij Mick in bed en ging weer wellustig  met zijn toch nog steeds keiharde plasser aan de slag.

Ja, Lenie is ècht goed in liegen!

‘Een leugentje voor het bestwil’ noemde ze het zelf, want als ze de waarheid gezegd had, zou Sandy witheet zijn geweest en was het voor Mick en Lenie ‘einde verhaal’.  Lenie moest daar niet aan denken, ze hadden nog zo veel te doen samen.