Ik heb een kadootje gekocht voor mijn kleinzoon Bert, die ik zes jaar niet gezien heb. Hij was nou zeven jaar en ik dacht dat een ‘bellenblaas’ wel een leuk kleinigheidje voor hem zou zijn. Hij was  in ieder geval erg nieuwsgierig naar het presentje, want hij scheurde wild het kadopapier van het bellenblaasding af.… iets, wat natuurlijk alle kinderen zouden doen. Bert wist meteen wat het was maar hij ging er niet mee bellenblazen. Hij liet het naast zijn bordje staan want de pannenkoek-naturel die hij net had gekregen van de serveerster van het pannenkoekhuis vond hij op dat moment  veel belangrijker. Wij allemaal trouwens, mijn twee zonen en mijn twee kleinzonen Bert en Mart en ik Opa Sef, vonden die pannenkoeken belangrijker dan wat dan ook, daar in het pannenkoekhuis de Nachtegaal in het Kralingse Bos.

Nou loop ik alweer heel wat stappen vooruit want ik wou het hebben over wat er gebeurde  na het kopen van dat bellenblaasding. Het was benauwd, drukkend weer en ik had me zoals zo vaak dit jaar weer eens verkeerd gekleed. Een t-shirt met lange mouwen en een herfst-jasje. Verkoeling had ik nodig, dus ik dacht laat ik eens door het Schollevaarse Bos naar huis gaan lopen. We hebben in onze, naar beton stinkende, misselijk makende buurt, gelukkig twee bossen in de buurt om weer een beetje fris in het hoofd en ook in de rest van lijf te worden: het Kralingse Bos en het Schollevaarse Bos. Het Kralingse Bos, dat  ken ik op mijn duimpje, daar ben ik wel duizend keer geweest: daar heb ik gezwommen, gevoetbald, boompjes geklommen, kuilen gegraven, gebadmintond, gepoept, gepiest, aardappelen gebakken, geneukt, gevliegerd, ijsjes gegeten, aan ijslolly’s gelikt, hard gelopen, zandkastelen gebouwd, madeliefjes geplukt, naar het popfestival geweest,  gebarbecued, met m’n zussies op een kleedje gezeten, mijn huid vuurrood laten verbranden,  mijn geld voor de tram terug naar Spangen verloren, mijn  allerliefste hond Sita uitgelaten, ben ik tientallen malen met mijn zonen geweest, totdat ze op eigen benen konden staan  en er op eigen houtje ook wel naar toe konden………. en gisteren was ik er dus weer met mijn twee zonen en mijn kleinkinderen Bert  en Mart.  We vierden de verjaardag van Mart en opa Sef.  Opa Sef is op 13 juli jarig en Mart op 16 juli. Maar goed, Bert en Mart zag ik gisteren voor het eerst in zes jaar. Eigenlijk geldt dat alleen voor Bert want die is al ruim zeven  jaar; Mart is pas vier dus die kan ik nooit zes jaar niet gezien hebben. Mijn jongste zoon eigenlijk ook, die heb ik ook zes jaar gemist. Waarom weet ik eigenlijk nog steeds niet.  Hoewel het dus al zes jaar geleden is, dat er blijkbaar iets vervelends is voor gevallen, kan ik nog steeds geen zuivere koffie maken van wat zich toen precies heeft afgespeeld. (Misschien heeft het er wel iets mee te maken, dat ik zes jaar geleden ook gescheiden ben van mijn huidige ex-vrouw. waarmee ik 45 jaar getrouwd ben geweest ……..zij was opeens niet meer gelukkig ……. hield niet meer van mij…dat is nooit meer goed gekomen). Gelukkig maar dat nu heel veel wel weer goed en gelukkig verloopt, want ik zie dus nu weer (gisteren nog) mijn beide zonen en kleinkinderen.  Mijn oudste zoon en zijn vriendin heb ik trouwens al die jaren wel steeds gezien, hoor. Alleen de echtgenote van mijn jongste zoon heeft zich jammer genoeg nog steeds niet aan mij vertoond; het kan best zo zijn, dat zij uiteindelijk het grootste ‘slachtoffer’ geweest is destijds.  Hoewel ik beslist niet zou weten wat er dan gebeurd is.

Eigenlijk wilde ik het  niet eens over het Kralingse Bos hebben. Ik wilde het liever hebben over het Schollebos, want daar weet ik niks (nog niks) van.  Die stinkwijk waar ik woon ligt precies tussen die twee bossen in.  Ik had dus een klein kadootje gekocht  voor Bert, dat had ik gedaan omdat hij anders misschien een beetje jaloers zou worden omdat ik  Mart alvast voor zijn vierde verjaardag aanstaande vrijdag een ‘groot’ cadeau had gegeven (een leuk bloesje met een blauw ruitje gekocht bij H&M) . Een boekenbon van maar liefst 25 euro kreeg ik voor mijn verjaardag  van mijn jongste zoon EN zijn vrouw! Dat is een goed teken, nietwaar. Maar …..  om een lang verhaal kort te maken:  ik wilde door het fris-beschaduwde Schollebos naar huis lopen, omdat het overal die dag zo stinkend benauwd was. Alleen verdwaalde ik daarin hopeloos. Ik was er nog nooit geweest. Zes jaar woon ik hier al en dan verdwaal ik in mijn eigen bos.