Gert en
Hermien (3)
De conclusie lag voor de hand: de auto was niet van een
vreemde maar van fysio Kees. Daarover werd tegen Gert natuurlijk gezwegen en
later gelogen. Toen Gert haar vroeg of er eventueel van een afspraak tussen
haar en fysio Kees sprake was liet ze weer horen ‘ohhhohhh’ en loog ze ‘ohhhoohhh’, dat daar ‘geen sprake van was’.
Hermien vond Gert ziekelijk achterdochtig. Er werd een dag later bij Hermien
thuis nog een bijzonder ongeloofwaardig toneelstukje opgevoerd door haar….ze
begon opeens als een gek te spríngen en zogenaamd angstig
te gillen: ‘CORONA, CORONA, CORONA’….. en dat vlak voor Gert zijn neus. Hij
schrok zich een hoedje! Ze speelde, dat
ze bang was, dat ze bij die ‘vreemde’ man in die ‘vreemde’ auto, corona had opgelopen.
Toen de corona crisis even wat geluwd was, mochten we weer
wat gaan doen buitenshuis. Er was een
leuke film in de bios en op woensdagavond spraken Gert en Hermien af om daar op
donderdagmiddag naar toe te gaan. Gert bestelde donderdagochtend alvast twee
kaartjes. De voorstelling zou om twee
uur beginnen dus om één uur haalt Gert haar thuis op. Zodra Gert bij
Hermien binnenstapte zei ze resoluut:
’Ik ga niet mee naar de bioscoop.’ Gert natuurlijk woest….zeker omdat ze daar
pas zo laat mee komt. Gert heeft die twee kaartjes nu al gekocht…..’en waarom
ga je $&#!& niet mee’ vraagt Gert ….’Corona’ liegt ze, ‘en de bioscoop is onveilig’, liegt
ze, alsof ze daar niet eerder aan had kunnen denken. Nou, Gert gaat gewoon naar de bios, dan maar
zonder Hermien. Hij weet heus wel waarom
ze niet meegaat ….. ze heeft diezelfde middag natuurlijk een afspraakje gemaakt
met fysio Kees. Wanneer Gert, als hij
laat in de middag terugkomt uit de bioscoop, is het eerste wat hij aan Hermien
vraagt: ‘En, hoe was het bij Kees?
‘Ohhohhh wat ben jij toch een achterdochtig mannetje’ is dan weer de leugenachtige
reactie van Hermien.
Kees en Hermien hadden nog een aantal ‘fysiotherapeutische’
afspraken gemaakt. Nu eens in Kees zijn
praktijk dan weer bij Hermien thuis. Er
lag een mooie jeugdfoto van Gert op het nachtkastje naast Hermien haar bed. Die
foto had Hermien op een gegeven moment helemaal
afgedekt met een gedeelte van een
A-4-tje. Kees mocht die foto blijkbaar
niet zien. Hermien zei tegen Gert dat het niet haar
bedoeling was die foto af te dekken. ‘Op
dat A-4-tje stond de tekst van een Maria-gebed, dat Hermien elke ochtend bad,’
loog ze, ‘het was puur toeval dat dat A-4-tje die foto afdekte.’……. in die viereneenhalf jaar dat Gert bij haar over
de vloer kwam had hij haar, nooit wat voor gebedje dan ook horen of zien bidden.
Gert en Hermien staan bij de bushalte om met de bus naar het
ziekenhuis te gaan. Hermien had al een tijdje geen afspraken meer met Kees. Tenminste
dat dacht Gert. Hij en Hermien stonden
face to face. Er verscheen opeens een lieflijke blik op Hermiens gezicht:
glanzende ogen, glimlachende mond. Zij keek langs Gert heen. Hermien keek toen naar iets wat Gert nog niet kon zien: fysio Kees fietste voorbij
op weg naar een klant. Gert zag het
enkele seconden later pas. Toen was die
liefelijke blik op haar gezicht al weer verdwenen. Gert zei niks maar wist voldoende: er moest wel wat geweest zijn tussen die twee en misschien
duurt het nog voort tot op dag van vandaag.
Exact vijf jaar bestond deze LAT-relatie toen Hermien genoeg
had van alle ruzies en Gert zijn achterdochtige en jaloerse geest. Hermien
verbrak de LAT-relatie en bood Gert toch nog wel haar vriendschap aan maar aan
haar vriendschap had Gert echter geen behoefte meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten