JARIG (2)
En toen was er drie maal koffie met gebak en kon ik rustig
onderuit gaan zitten en luisteren naar wat de buurvrouwen elkaar allemaal te
vertellen hadden ……… maar dit bezoek was nog niet alles: ik kreeg nog meer
verjaardagsvisite. Alleen Rinus nog, ook 71, is een buurman van de tweede etage
van mijn flat. Hij zou langs komen, vanavond om half acht. En als hij zegt half acht dan is het ook half
acht. Ik ken Rinus nog niet zo lang maar hij is zich zo langzamerhand aan het
ontwikkelen als een vriend van me. We
gaan samen regelmatig een end wandelen en naar de bioscoop en hij komt ook wel
eens een kopje koffie drinken. Ik ben ook wel eens bij hem. Soms spelen we een
spelletje dammen en dat verlies ik dan altijd van hem maar dat kan me niet zo
veel schelen want ik vind het leuk om te spelen en ik kan goed tegen mijn
verlies.
Voordat Rinus kwam, moest ik nog even mijn avondeten klaar
maken en oppeuzelen. Vanavond had ik gekozen voor mijn lievelingsmaaltijd,
natuurlijk kies ik op mijn verjaardag voor mijn lievelingsmaaltijd: de witlofsalade. Heerlijk! Het is een rauw-schotel
met witlof, banaan, appel, rozijnen en sinasappelsap ……. het water loopt me nu
alweer uit mijn mond ….. bovenop mijn toetsenbord …….. jammer maar helaas.
Dat doet me ineens denken aan een van mijn ex-vriendinnen
met wie ik jarenlang wekelijks heb gegeten. Ze vond dat ik lekker kookte maar
vooral de witlofsalade sprong er voor haar wel bovenuit. Zó lekker vond ze het dat ze het
wel elke week zou willen eten. Dat deden we dan ook. Zeker 260 keer hebben wij
die witlofschotel verorberd, toen zij, als een donderslag bij heldere hemel, uit de kast kwam: ze hield helemaal niet van
witlof, sterker nog: ze vond het niet te vreten, zei ze, én maar 260 dagen
huichelen dat ik altijd zo lekker eten maak. Hoe krijg je het dan in godsnaam
voor elkaar om 260 keer te liegen, dat je die
witlofsalade het lekkerste vindt wat je door mij voorgeschoteld kan
krijgen. Zielig. Vanavond heb ik me echter weer overtroffen: de witlofschotel
was voortreffelijk.
Om half acht kwam Rinus dus. Hij had kadootjes meegenomen.
Drie leuke buitenplantjes: geraniums, verdaaltjes, en rodantjes, voor op mijn
balkon dus en een verjaardagskaart. Ik
ging meteen maar koffie maken op mijn Senseo, het gebakje uit de koelkast halen
en op een bordje zetten. Ik haalde ook gelijk maar de Franse kaasjes (Camembert
en Roquefort) uit de koeling, dan smeert dat straks wat makkelijker. Nog maar
één gebakje had ik over, want ik had mijn tompouce vanmorgen al met de buren
opgegeten; één stuks gebak per dag vind ik wel genoeg. Want ik wil niet te zwaar worden, ik weeg nu
71 kilo en ben 1.84m lang en dat wil ik wel zo ongeveer houden. Voor Rinus had ik geen tompouce meer maar hij
genoot duidelijk zichtbaar van het aardbeiengebakje met slagroom. Ik geneerde
me een beetje dat ik hem dat gebakje moest op laten eten met een grote vork
….ja, ik heb nu eenmaal niet anders…..ik zal nu eindelijk eens gebaksvorkjes
gaan aanschaffen.
Na de koffie spraken we wat over de corona, de woningnood, we
hadden het over enkele buren , we speelden een spelletje dam (ik verloor weer,
op het nippertje), we gingen de veel te veel gesmolten kaas op de toastjes
smeren en er een ‘vrolijk’ Saint Emilion wijntje (lekker!!!) bij drinken…..de
hele fles wijn ging makkelijk op maar ik moet eerlijk toegeven, dat ik er zelf
het meeste van heb gedronken. Zo rond elf uur vond Rinus het tijd om naar huis
te gaan; we spraken nog af om morgenmiddag naar de film te gaan: Nobudland in
Lantaren Venster.
Het einde van mijn verjaardag naderde. Om twaalf uur lag ik
op bed en de hele nacht, echt de hele nacht,
heb ik wakker gelegen: eigen schuld, dikke bult ………. te veel wijn gezopen……..ik
ben nu nog slaperig van die gemiste nacht ……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten