In deze podcast praat cabaretier Theo Maassen met de schrijver Judith Maassen, zijn drie jaar oudere zus (59), tevens zijn impresario. Een heel gezellig gesprek.
Judith debuteert op haar vijfenvijftigste , in 2019, met:
‘Het nabestaan van Anna Portier.’ Inmiddels is dit jaar haar tweede boek gepubliceerd:
‘Niet van hier.’ Vrij recent is ze gestart met haar derde boek. Ze krijgt vaak
te horen: ‘Je kan niet echt schrijven, anders was je er wel eerder mee
begonnen.’ Dat maakte ze zichzelf ook lange tijd wijs. Het frustreerde haar
ook. Toch moet ze al lange tijd weten dat ze wel degelijk talent
heeft: op de basisschool wint ze een schrijfwedstrijd.
Judith is een intelligente vrouw, die mede door de invloed
van haar ouders, kiest voor degelijkheid: een universitaire rechtenopleiding. Ze voelt
zich niet zo creatief. Tussen haar keuze voor de degelijkheid en haar late
schrijversdebuut is haar leeshonger niet te stuiten. Haar allereerste
leeservaring heeft ze als drie jarige. Haar vader leest haar voor. Zij zit bij
hem op schoot en ziet onbekende lettertekens in het boek dat hij voorleest, ze vangt
de bijbehorende letters uit vaders mond op. Niet veel later pakt ze een
boek en leert zichzelf in korte tijd
lezen. Hoeveel schrijvers ze heeft gelezen? Veel maar nooit genoeg. Ze heeft veel van ze opgestoken. Stephen Kings
‘On writing.’ Noemt ze. Ze imiteert ze,
bestudeert hun manier van kijken en de onderwerpen die ze kiezen.
Dan komt ze als schrijver uit de kast. Het omslagpunt is het
overlijden van haar man. Doe zoals Judith, spoort Theo de luisteraars aan. Laat
je talent niet zolang sluimeren als zij. Durf obstakels te overwinnen: je weet
pas wat er in je zit als je werkelijk gaat schrijven; wáár je terecht komt weet
je nooit.
Tegenwoordig schrijft Judith meer dan ooit. Ze leest nog wel
maar mondjesmaat omdat ze geplaagd wordt door macula, een oogziekte, die haar zicht
steeds waziger maakt. Luisterboeken zijn een uitkomst voor haar.
Wat zijn haar hulpmiddelen om tot schrijven te komen en haar
werk te ontwikkelen?
Ze begint elke dag , nog voor haar ontbijt met schrijven.
Zo maar in het wilde weg. Ze laat haar vingers een uur lang tikken op
het toetsenbord. Er komt altijd iets
verrassends op. Echt goede dingen komen vanzelf.
Muziek helpt haar met het schrijfritme.
Ze maak geen afspraken op een schrijfdag.
Heeft een notitieboekje voor gedachten, situaties, (flarden
van ) gesprekken, die gaan gisten in je brein tot iets boeiends.
Ze denkt niet aan hen die het gaan lezen. Dat zou haar
blokkeren.
Goede informatie voor beginnende schrijvers, deze podcast. Ben
benieuwd hoe haar boeken verkopen. Ik ga haar in ieder geval lezen.