Over de bewoner recht
naast ons in een tweekamerwoning heb ik het een paar dagen geleden al gehad,
dat is Iwan. Naast Iwan woont Bertus. Over Bertus is weinig te vertellen. Ja,
hij is broodmager, een meter negenenzestig lang en hij weegt nauwelijks 65
kilo. Veel te weinig natuurlijk voor een vent van 58. Sinds twee maanden zit hij
in de w.w. en dan zou je denken: heeft ie eindelijk de rust om zo af en toe wat
bij te eten, zal hij vast wel een beetje aankomen, maar nee hoor, zo voor het
oog blijft Bertus een en dezelfde
gratenbaal. Vanaf zijn twintigste tot zijn
achtenvijftigste heeft hij in het Sportfondsenbad zwemles gegeven aan iedereen,
die het maar wilde (of moest) leren. Bertus zit nu in de w.w. omdat de gemeente
Rotterdam zo nodig moet bezuinigen. Nu heeft de gemeenteraad besloten om uitgerekend
Bertus zijn zwembad dicht te gooien. Bertus was daar dus niet meer nodig. En dan
te bedenken dat naar schatting bij hem zo’n
25.000 mensen geslaagd zijn voor het diploma A , 10.000 voor het diploma B,
5.000 voor het diploma C en dan nog onbekend (groot) aantal voor het diploma
Reddend Zwemmen.
De laatste jaren heeft hij
voornamelijk gewerkt met allochtone mannen. Een heel gemotiveerde groep,
volgens Bertus, die allochtonen en dan vooral de moslims. Ja, Bertus mocht ze
graag die moslimmannen, hij liet ze graag baantjes trekken en ze deden het zèlf
ook zo graag!Bertus had ook heel graag nog gewerkt met allochtone vrouwen maar dat
kon nu eenmaal niet omdat het grootste deel van die allochtone vrouwen dames, moslima
is. Daarom heeft de Zwemraad moeten besluiten om de hele groep allochtone vrouwen
aan een zwemjuf toe te wijzen.
Toen Bertus nog werkte zagen we hem maar
hoogst zelden op de trap. Eigenlijk kam hij alleen op dinsdagochtend boven
water. De dinsdag was zijn vrije dag, dan ging hij naar de Jumbo voor zijn
boodschapjes. Tegenwoordig komen we Bertus wel vaker tegen natuurlijk.
Het verhaal gaat, dat Bertus
ooit wel eens een paar brutale apen uit ons trappenhuis heeft weggejaagd. Ze
waren onze brievenbussen aan het
leegjatten. Hij heeft heel boos gekeken en dreigend gezwaaid met zijn
honkbalknuppel en weg waren die rot-apies. Het was heel effectief, want die gassies zijn hier nooit meer gesignaleerd.
Zelf zou Bertus zo’n verhaal nooit vertellen. Zo zit hij niet in mekaar. Daar
is hij gewoon te bescheiden voor.
Onder Iwan woont, ook in
een tweekamerwoning, een oudere dame en
ik weet niet zeker waar ze vandaan komt. Ik heb het haar nog nooit gevraagd en
ze heeft het me nooit uit zichzelf verteld. Ik vermoed dat ze uit Servië komt.
Haar leeftijd moet ik schatten: bijna zeventig jaar is ze, denk ik. Ze is niet
meer goed ter been want ze heeft een invalidenwagentje. Maar nu ik dit schrijf
bedenk ik me dat ik haar nog nooit in dat invalidenwagentje voortgeduwd heb
zien worden. Ze gebruikt het alleen als boodschappenwagentje. Als ze hijgend
achter haar met boodschappen volgestouwde invalidenwagentje, ons trappenhuis binnen
loopt heeft ze me nu al een paar keer gevraagd: ‘Buurman, wilt u de liftdeur
even voor me open doen. Dank u wel.’ Ik
zou trouwens ook niet weten wie haar in die invalidenwagen voort zou moeten
duwen. Maar ja ze loopt zo te zien toch nog redelijk goed genoeg. Dus …. Ja, er
komt wel regelmatig iemand van de een of andere hulpinstantie, Aafje (?) bij
haar over de vloer maar dat is alleen maar om haar kousen aan en uit te doen, tenminste
dat denk ik. Dat zal ook wel zijn langste tijd gehad hebben want het zou me helemaal
niet verbazen, als met die nieuwe zorgwet, binnenkort de Servische (?)buurvrouw
bij ons als goede buur komt aankloppen of we bij haar willen komen om haar
kousen aan en uit te doen; nou en dan kunnen we er op wachten dat ze komt
vragen of we haar, ook in het kader van die nieuwe zorgwet, in haar invalidenwagentje
willen voortduwen