Hoewel ik me
nog allerminst ‘deadish’ voel ben ik vandaag volop met mijn dood bezig. Misschien ga ik pas over dertig jaar de pijp
uit maar het zou ook kunnen zijn dat ik al volgende week het loodje leg. In dat
geval is het handig als de treurende nabestaanden wat gegevens van me weten te
vinden. Vandaar dat ik maar alvast begonnen ben op een rijtje te zetten wie snel van mijn dood op de hoogte
gesteld moet worden, wie een condoleancekaart moet krijgen en welke instanties
geinformeerd moeten worden.
Een van de
belangrijkste dingen om te weten voor de nabestaanden is wat ik precies met
mijn dode lijf wil. Hoe dat precies in de praktijk zal gaan , daar heb ik geen flauw
idee van maar ik wil of donor worden of ik wil mijn lichaam ter beschikking van
de wetenschap stellen.
Wat betekent
dat nou precies voor begrafenis of crematieplechtigheid? Gaat het überhaupt wel
door als heel veel van mijn organen geschikt zijn voor donatie en dus in
andermans of andervrouws lichaam verdwijnen of als er veel van mijn lichaam
geschikt is voor de wetenschap om te gebruiken. De begrafenisondernemer heeft
naar mijn idee dan niks meer te doen.
Hoe gaat het
als er nauwelijks stoffelijke resten van me over zijn. Komt er dan toch nog een
plechtige bijeenkomst in een zaaltje met twee rijen stoelen en geen kist …..Neen?.....maar
wat dan wel ….toch een plechtigheid in een zaaltje met een tafeltje en op dat tafeltje een mooi portret van mij
toen ik er nog enigszins toonbaar uitzag. Dat moet dan wel een grote foto zijn
en niet alleen een mooie maar ook een vrolijke want het is niet de bedoeling om
de aanwezigen diep treurig te stemmen.
De muziek
maakt niks uit. Ik heb nu het idee dat de mensen die mijn afscheid gaan organiseren samen mogen uitzoeken wat voor muziek ze ten gehore
gaan brengen. Ik denk eigenlijk dat een dergelijk afscheid helemaal niet in zo’n
begrafenis- of crematiezaaltje moet gaan plaatsvinden. In de kerk hoeft ook
niet, tenzij je gelovig bent natuurlijk maar in dat geval ga je voor alle
gedenkwaardige momenten toch al naar de kerk.
Ik zou er
denk ik voor kiezen alle vrienden en bekenden uit te nodigen in een zaal in het
buurtcentrum. Daar mogen dan alle mensen die wat over mij willen zeggen dat
gaan doen. De muziek kan daar dan zo hard mogelijk worden gedraaid en iedereen
kan aan het einde van het afscheid rondom mijn vrolijke portret genieten van
inmiddels binnengebrachte hapjes en drankjes. Ik ben een fervent tegenstander
van koffie en cake dus ik vraag de organisatie bier, wijn en jonge jenever te schenken en pittige gesorteerde nootjes en
blokjes oude kaas als hapjes te presenteren. Voor mij zou het ook geen probleem
zijn als er op mijn afscheid gedanst zou worden. Wild of kalm , maar dat is
natuurlijk geheel afhankelijk van de uitgezochte muziek: op Simon and Garfunkel
dans je nu eenmaal anders dan op de klanken van Pink Floyd.
Naar
verwachting zal zo’n afscheid anderhalf uur duren en aan het einde daarvan
krijgt elke bezoeker een pasfotootje mee als aandenken aan mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten