Ik ging om een uur of elf uur naar bed en ik lag om half twee
nog wakker te draaien in mijn bed. Ondanks mijn dikke pyjama en de twee paar
sokken die ik aanhad had ik het nog koud. Het liefst zou ik een kruik maken
maar dat vond ik te gevaarlijk, want als die kruik uit mijn bed zou vallen zou ik
wel eens over die kruik kunnen struikelen. Om twee uur vond ik het welletjes.
Ik trok mijn sloffen aan en stampte mijn bed uit. Ik deed het allemaal wel zo
geruisloos dat mijn vriendin rustig door
kon slapen. Ik had er nog niet eerder aan gedacht maar ik liep linea recta naar
de drankkast, de kast met zwaar alcoholische dranken. Het leek me een
uitstekend idee om een paar borreltjes achterover te slaan. Ik plofte in mijn
makkelijk en tevens luie stoel om wat borrels in te nemen. Zo in het donker
zitten is niet echt leuk, dus deed ik een paar schemerlampjes aan en pakte de
krant van afgelopen zaterdag , die ik toch nog niet helemaal uit had…….sterker:
ik had nog niks uit die krant gelezen en als ik de krant ga lezen pak ik
meestal eerst de sport. Dit keer ging het allemaal over de Olympische Spelen…..
en dan voornamelijk nog over de Nederlandse deelnemers, allemaal in het
oranje-wit. In welke tenues de andere landen opereren weet ik echt niet. Ik zie
nooit iets in de krant over die andere landen. Het is inmiddels ver na
middernacht….het zal zo ongeveer half vier wezen ….denk ik, kom ik ga even naar
de televisie kijken misschien zie ik daar Olympiërs met andere tenues. Maar
weer al dat oranje. De cognac smaakt me goed, ik vergeet de krant en schakel op
de televisie naar een ander net dan dat domme sportgedoe. Er is een televisieprogramma,
als je daar naar kijkt is het net alsof je in een trein door een landschap rijdt.
Door heuvels, dalen, bergen, langs rivieren, door steden, over grote bruggen.
Ik neem nog maar een cognacje. Ik voel me al wel wat slaperiger maar echt de slaap
gevat heb ik nog niet. Ik hoor iemand lopen op de galerij. Wat doet die daar zo
laat nog? Dus ik ga naar de voordeur, doe de voordeur open en zie een mij
onbekend persoon lopen.
’He, wat moet je daar?’ roep ik. De man stop, draait zich om
en komt op me af.
‘Wat ik hier doe buurman, ik kom uit het ziekenhuis, mijn vrouw
is net bevallen van onze derde. Ik ga naar huis…. ik ga slapen.’
’Sorry buurman ik had je zo gauw niet herkend, nu zie ik dat jij
het bent….Ik hoor vannacht alles buurman, ik kan niet slapen, daarom kwam ik
naar de galerij……en eh…...gefeliciteerd nog met je dochter’’
‘Zoon! Buurman……… ik heb er een zoontje bij.’
‘Zeg buurman, kom effe bij mij naar binnen dan drinken we een
borreltje op je jongst geborene dan slaapt je dadelijk helemaal lekker.’
‘Dat is misschien niet zo’n gek idee buurman ik neem die borrel
van je aan.’
‘Hoe heet je zoontje eigenlijk. We hebben hem heel simpel
Jaap genoemd.’
‘We drinken er een op Jaap en dan gaan we slapen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten