Maandag 25 november a.s. is mijn vriendin jarig. Ze maakt er
doorgaans geen bezwaar tegen om te verkondigen hoe oud ze is dus zal ik het in
dit stukje ook vermelden: ze wordt 68
jaar. Ze verschilt anderhalf jaar met mij: ik word in juli 2020 70 jaar. Zij is
echter niet blij met haar verjaardag. Ze
zou de 25e november het liefst uit haar agenda scheuren. Behalve van
mij zijn cadeautjes niet welkom. En het enige feestelijke dat er gebeurt is uit gaan eten met mij; het
liefst bij de Italiaan. Tegen alle vriendinnen die ze zo vlak voor haar verjaardag
aan de telefoon krijgt laat ze duidelijk weten dat ze er ook dit jaar weer niks
aan doet dus dat ze zich de moeite kunnen besparen. Wel heeft dat tot gevolg
dat er flink wat wenskaarten in de brievenbus liggen op de 25e als die tenminste niet
op een maandag valt zoals dit jaar, want op maandag wordt in Nederland geen
post bezorgd. Ik ken mijn vriendin nog niet zo lang. Dit is haar vierde
verjaardag die wij samen vieren. Ik ben voordat ik mijn vriendin leerde kennen ruim
veertig jaar getrouwd geweest met een vrouw die opeens niet meer van mij hield.
Dat is inderdaad wel de meest plausibele reden om uit elkaar te gaan. Maar goed
het wordt de vierde verjaardag die mijn vriendin en ik samen vieren. Het eerste
jaar zijn we samen gaan eten bij een Italiaans restaurant. Dat kan ik me nog
goed herinneren; het was lekker eten: Spaghetti Bolognese. Ik weet nog dat we
expres allebei hetzelfde eten kozen uit solidariteit met elkaar. Zij trakteerde,
dat weet ik ook nog wel, want eigenlijk wilde ìk trakteren maar daar wilde ze
niks van weten.
OP de tweede verjaardag die we samen meemaakten gaf ik haar
een Groot-NS-Geschiedenisboek cadeau. Waarom een Groot NS-Geschiedenisboek zult
u zich afvragen? Welnu : een groot deel van haar werkzame leven was mijn
vriendin voor haar beroep Informatrice bij de NS. In die functie had zij als taak de
NS-reizigers van allerhande informatie te voorzien: van de prijs van een
kaartje naar Amsterdam tot hoe lang de reis naar Moskou duurde bijvoorbeeld en
nog vele andere vragen. Ze was dolblij met dat boek alleen vond ze dat ik nooit
meer zo’n duur cadeau mocht geven aan haar. Het was inderdaad duur maar voor
mijn geliefde had ik dat graag over.
Op de derde verjaardag
schonk ik haar een sieraad en wel een ketting bestaande uit kralen van
verschillende kleuren, ze was er zeer mee in haar schik en daarom droeg ze hem
ook graag en veel…… en het leuke was en is eigenlijk nog steeds: ze heeft heel
veel kleurrijke kleren en vrijwel elk van die kledingstukken, bloesjes vooral
pasten uitstekend bij de ketting, die ik gekocht had bij een Derde Wereldwinkel
in de buurt. Had ik er nog een goed doel mee gediend ook.
Op de vierde verjaardag samen gaan we weer eten, bij een
Nederlands eetcafé ‘Sas en Jan’ en ik geef haar de vernieuwde CD Abbey Road van de Beatles cadeau.