BROERS

Ik heb er wel eens eerder over geschreven dat ik uit een groot gezin kom. Vader, moeder en 10 kinderen, waarvan 3 meisjes en 7 jongens, waarvan ik dan weer de oudste ben, 69 nu, om precies te zijn. Mijn oudste broer is al een aantal jaren geleden gestorven, hij was een geestelijk gehandicapte man, die nooit heeft kunnen lezen of schrijven. Hij was hulpbehoevend en heeft vrijwel heel zijn leven in psychiatrische inrichtingen gewoond, op de eerste tweeëneenhalf jaar na, want toen woonde hij nog thuis maar dat was voor mijn moeder niet meer te doen want Tinus, was super ADHD en mijn moeder had mij ook plus nog eens twee dochtertjes. Samen met de dokter en de pastoor heeft mijn moeder besloten Tinus op zijn tweeëneenhalfde  jaar uit huis te plaatsen…..ergens in het  katholieke Limburg ….want mijn familie was destijds hartstikke katholiek.

Maar het is niet mijn bedoeling één voor één mijn broers en zussen te beschrijven. Mijn jongste broer, Marco, is namelijk zondag jarig en daarom heb ik alvast een verjaardagskaart  gekocht zodat die bijtijds op de bus kan. Marco is ook al zo’n bijzonder broertje. Ook hij kan niet lezen of schrijven en ook hij woont al vanaf heel jeugdige leeftijd buitenshuis. Het is al heel lang, zo lang dat ik niet meer weet hoe lang. Hij wordt zondag 49 jaar en het bijzondere van hem is onder andere dat hij een mongool is, o, sorry dat mag ik niet meer schrijven, hij is geen mongool! …….hij heeft het Syndroom van Down. De kaart die ik gekocht heb is een plaatje, een plaatje met kleine bloemetjes, fresiaatjes,  zonder woorden want het heeft natuurlijk geen zin om een grapkaart met veel woorden voor hem te kopen, Hij kan ze toch niet lezen. Ik heb alleen het hoognodige op die kaart gezet: GEFELICITEERD, MARCO!

Meestal wordt van Marco’s verjaardag een soort gezinsreünie gemaakt. Maar blijkbaar was het dit jaar onmogelijk  iets dergelijks te organiseren.  Vorig jaar bijvoorbeeld hebben we gebowld en hebben we lekker pannenkoeken zitten eten in Hillegersberg. Mijn broer Herman is meestal degene die de verjaardag van Marco organiseert. Herman is ook een soort mentor , degene die namens de familie contact onderhoudt met de organisatie waar hij woont.

Binnenkort gaat Marco verhuizen naar een nieuwbouwwoning dicht in de buurt waar hij nu al woont: Zwammerdam.  Ik kreeg kort geleden een foto met hem in zijn nieuwe nog in aanbouw zijnde woning.

Ik heb zojuist al geschreven dat Marco niet kan lezen of schrijven, wat hij ook niet kan is goed horen; Hij heeft op elk oor een gehoorapparaat en verder is hij vrijwel constant verkouden. Dat wil niet zeggen dat hij een moeilijke vervelende knaap is. Net zoals zovele mensen het syndroom van Down is hij ontzettend aardig, lief zou je haast zeggen. Verder is hij een enorme snoeper en een meer dan gezellige eter. Zo gezellig , dat hij meestal zelf niet weet wanneer hij op moet houden meet eten. Een van de mensen die op dat eetmoment in zijn buurt is moet hem dan een seintjes geven dat hij nu wel genoeg gegeten heeft.