Omdat mijn vriendin die zaterdagmiddag op bezoek ging bij
een zieke vriendin van haar en ik verder niks bijzonders te doen had, besloot
ik naar de bioscoop te gaan, alleen. Ik
koos de film ‘Once upon a time in Hollywood’ die draaide in de sfeervolle
bioscoop Cinerama. Omdat mijn geheugen niet meer zo goed is als het geweest is
kan ik er weinig meer over vertellen dan
dat Quentin Tarantino de regisseur en hoofdrolspeler was en dat de film zwart-wit
beelden met geweld afwisselde met kleurenbeelden met geweld. De kleurenbeelden
met geweld waren doorgaans wat heftiger
dan de zwart-wit beelden met geweld. Wat ik ok nog weet dat is dat de film heel
lang duurde wel twee uur en een kwartier. Het was een soort geschiedenisje van
Hollywood. Met in de zwartwit- beelden cowboyfilmfragmenten en in de kleurenfilmbeelden
breed-uitgemeten de gewelddadige moorden in een soort Sharon Tate stijl. Heel
gewelddadig. Een dame met rood haar werd met haar gezicht tegen een tafel aan
geslagen, zo helemaal plat, zodat haar neus brak en haar tanden afbraken en op den
duur haar gezicht helemaal plat en bebloed was. Meer kan ik me van die film
echt niet herinneren en mocht ik me nog
wat herinneren voordat dit stukje af is dan zal ik het nog even vlug
vermelden. Wat ik nog wel kan zeggen is
dat dit absoluut geen film voor mijn vriendin was geweest, want zij houdt niet
van geweldfilms. Als er geweld in een film is dan doet ze haar handen voor haar
gezicht EN ze doet haar ogen ook nog dicht. Mijn vriendin houdt meer van
romkoms (romantische komedies); later zal ik misschien nog wel een grappig stukje
schrijven over romkoms en waarom ik daar geen klote aan vind (onder andere
omdat het vaak vol zit met flauwe grappen rondom een zoetsappige romance).
Het was voor het eerst sinds jaren dat ik weer eens op een
zaterdagmiddag in de bioscoop zat. Meestal ga ik met mijn vriendin op woensdag-
of donderdagmiddag. En dan zitten we in de allergrootste bioscoopzaal met in
totaal 4 of 5 mensen waar er misschien wel 100 in zouden kunnen. Mijn verwachting voor de zaterdagmiddag was
dan ook hoog gespannen : in de zaal waar er misschien wel 100 in konden zaten
er welgeteld 10 mensen te kijken naar Once upon a time in Hollywood.
O, ik herinner me weer wat: De hoofdrol werd gespeeld door
een duo dat duo bestond uit de werkelijke hoofdrolspeler (Tarantino)en zijn ‘stand
in’ en die gingen heel gezellig met elkaar om in die film. Misschien kwam dat
wel omdat die ‘stand in man’ nooit echt in de plaats van de hoofdrolspeler iets
hoefde te doen. Over de vrouwelijke hoofdrolspelers kan ik helaas weinig vertellen omdat zij een vrij ondergeschikte
rol in het geheel speelden. Nu opeens
herinner ik me dat er een zeer jeugdige actrice probeerde de ‘stand in’ te
verleiden (in zijn auto) maar daar trapte die ’stand in’ niet in……hij wilde
niet voor seks met een heel erg minderjarige dame in de cel belanden. Meer weet
ik me niet te herinneren over dames in deze film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten