HAND

Ik loop nog steeds in mijn wintertenue ook al is het vandaag 14 graden Celsius.  Ik heb mijn muts, handschoenen, leren gevoerde jas  en borstrok aan en dan vind ik het nog vreemd dat ik het warm heb. Als ik zo om mij heen kijk ben ik echt de enige die zo gekleed gaat. Nee, d’r is niemand die in zijn T-shirtje loopt of in z’n korte broek maar met al die warme dingen waar ik mee loop, loopt echt niemand. Nou had ik weinig andere keus want ik had de afgelopen nacht geslapen bij mijn vriendin en gisteren was het nog koud en nat weer en bij dat weer pasten deze kleren bijzonder goed. Ik moest dus eerst naar mijn eigen huis gaan om luchtiger kledij aan te kunnen trekken. Maar inmiddels is het half drie in de middag en heb ik nog steeds dezelfde warme kleren aan op de handschoenen, de muts en de gevoerde leren jas na. Buiten mag het dan 14 graden zijn, in huis is het warmer, maar nog steeds niet zo warm dat je in je zwembroek kan rondlopen. Sterker ik heb behalve de zojuist genoemde kledingstukken ook nog een dik wintervest over mijn twee truien heen aangetrokken en nog heb ik koude handen,  alleen is het niet zo erg om handschoenen te moeten aan te trekken. Vooral mijn rechterhand is koud, wat geen wonder is want die is sinds mijn ‘fatale’ ongeval, mijn val, ruim 4 jaar geleden altijd wat kouder dan de linker hand. Dat heeft te maken met de beschadiging van een zenuw in mijn arm, door die val. Binnenkort ga ik weer naar de neuroloog in het IJsselland-Ziekenhuis omdat die rechterhand niet alleen kouder is maar ook steeds stijver wordt. Ik kan ook steeds minder goed schrijven. Blokletters gaan nog wel goed maar schuinschrift wordt steeds minder om aan te zien. Het is raar want in het jaar na de val kon ik ook nauwelijks schrijven (en ook andere bewegingen niet) met rechts (mijn  hand stond 90 graden gefixeerd op mijn arm) en toen kwam er langzamerhand verbetering in de bewegingen maar het laatste half jaar gaat het weer bergafwaarts en gaat het  zoals ik al zei steeds slechter met schrijven. Ik zei wel ‘binnenkort’ ga ik naar de neuroloog maar dat valt nog wel mee. Die dokter heeft pas tijd voor mij eind januari 2020, tegen die tijd kan ik misschien al niet meer schrijven……laten we het niet hopen want niks is zo erg wanneer je als rechtshandige links moet leren schrijven……nou overdrijf ik natuurlijk weer vreselijk want er zijn zeker ergere dingen dan als rechtshandige, links te moeten leren schrijven. Het lijkt me bijvoorbeeld ook nogal waardeloos om op een rechterbeenprothese te moeten leren lopen, ik denk dat dat nog wel erger is dan als rechtshandige links te moeten leren schrijven. Vreselijk lijkt me ook om in korte tijd blind te worden. Ik kan me niet voorstellen hoe ik dan verder zou moeten leven. Ik denk dat ik van grenzeloze onzekerheid geen stap meer buiten zou durven zetten.

BUIEN

Het is wederom zo’n dag met woest bewegende wolken waaruit af en toe plenzen water naar de aarde storten. Ik houd niet van dat weer maar wie wel? De meeste mensen houden toch van een blauwe lucht met de zon en hier en daar kleine wolkjes. In dat laatste geval is het aangenaam om in de buitenlucht te zijn, er kan een kleurtje op je wangen en andere lichaamsdelen komen als je dat wilt en het is prettig om op een bankje in het bos te zitten bijvoorbeeld.

In het geval van donder, wind, regen en bliksem is het onaangenaam buiten toeven. Regenkleding is noodzakelijk en vaak is het helaas nog zo dat je van regenkleding dubbel nat wordt van buiten en van binnen. Het is namelijk het zweten dat het regenpak aan de binnenkant nat maakt. Maar dat komt waarschijnlijk dat het regenpak niet  van  voldoende kwaliteit is.

Mijn sportschool is op ongeveer 10 minuten fietsen van mijn huis. Als het regent en dan bedoel ik als het goed regent dan ben ik doornat en reken maar dat dat mijn lol in het sporten flink bederft. Het is nog niet voorgekomen dat ik er met druipende kleren aankwam maar reken maar als dat eens gebeurt dat ga ik echt de sportzaal niet in. Dan maak ik rechtsomkeer. Ik kan me niet voorstellen dat ik erg relekst gaat zitten roeien op het roeiapparaat als het kledingwater zich daaromheen verzamelt. En dat is natuurlijk niet alleen bij het roeiapparaat het geval. Dat gebeurt bij elk apparaat en dan wordt het zowel voor mij als voor de anderen gevaarlijk toeven in de gymzaal. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik ook in een waterdichte tas mijn sportkleren kan doen die ik dan in mijn fietstas  zitten gedurende de stortbui. Maar ik ben nu eenmaal gewend om in mijn sportkleren van huis te gaan . Om te beginnen met sporten, hoef ik alleen mijn overjas uit te trekken. Ik heb nu besloten om wanneer grote buien dreigen ik gewoon niet naar de sportschool ga. Tot nu toe is het van 15 keer pas twee keer gebeurt zo’n donderbui. Dus dat lijkt me wel een goed besluit.

Misschien heb ik er al eens over geschreven maar dat komt door mijn vergeetachtigheid dat ik dat niet meer weet. Met name mijn korte termijn geheugen is niet meer zo best.   Wat ik wou schrijven is dit: ik zit sinds kort op de afdeling begeleid-sporten van mijn nieuwe sportschool. Ik ga daar drie keer in de week naar toe (drie keer een uur) en twee keer, op maandag en op woensdag, is dat sporten begeleid. Dat wil zeggen er is dan gymleraar. Samen met een paar andere mensen (voornamelijk oudere vrouwen) doe ik warming-up oefeningen met stokken soms echt samen, met zijn tweeën, soms alleen. Het zijn best pittige oefeningen. Dan zijn er oefeningen met ballonnen die moet je hoog zien te houden met hand, hoofd, schouder, knie en teen. Best nog intensief.  Verder leert die gymleraar allerlei nieuwe oefeningen in de gymzaal. Daarover misschien een volgende keer meer.

SCHUW

Ik ga mijn huis dit jaar niet versieren met de kerst. Gewoon omdat ik er geen zin in heb. Alleen al het idee om de kunstkerstboom uit de kelder te halen stuit me vreselijk tegen de borst. Ik heb ook nog een klein rood kerstboompje maar als ik daar aan denk wordt ik dit jaar een beetje misselijk, terwijl ik er vorig jaar nog echt lol in had om hem in mijn woonkamer te zetten met een paar ballen speciaal voor die rode  boom en een zilverkleurige band; als ik me goed herinner heb ik er ook wat engelhaar in gedaan. Eigenlijk hetzelfde als bij die grote kunstboom. Alleen een piek kon niet op die rooie. Die paste alleen op die kunstboom. In die kunstboom had ik verleden jaar echt wel  leuke dingen hangen: een paar engeltjes, een paar trompetjes, een trommeltje, een kabouter, een kadootje, en hertje, een zwarte Pietje, een kerstman, een kerkje, kerstslingers, rood en zilver……. engelhaar, een slinger met kerstlampjes en zoals al gezegd en fraaie grote piek.

Wat ik wel ga doen is eten. Zelf eten maken maar ook daar heb ik al over geschreven; dat was eten voor de eerste dag. De tweede kerstdag gaan mijn vriendin en ik eten bij Hip, een restaurant bij Alexandrium.  We worden daar verwacht om 18.00 uur en we hebben een plaatsje bij het raam besteld. Het is nog helemaal een verrassing wat het wordt. Maar we hebben daar al eens met de Pasen gegeten en toen was het bijzonder lekker dat kwam waarschijnlijk omdat we toen aan het raam zaten en daarom willen we nu ook weer aan het raam zitten.

Kaarten schrijven ga ik wel doen dit jaar, niet meer dan 20 en dat is waarschijnlijk al veel te veel ingeschat. Want ik heb wel veel familie maar vrienden of kennissen heb ik nauwelijks.  Ik weet niet hoe dat komt, ja, dat van die hoeveelheid familie weet ik het wel, ik heb 9 broers en zussen, maar van die weinige vrienden en kennissen: geen idee. Het zal wel aan mezelf liggen, ik ga er zelf te weinig op uit en als je er te weinig op uit gaat kom je ook geen potentiële vrienden of kennissen tegen, zo simpel is het denk ik. Ik weet het dus wel maar ik verdom het om daar verandering in te brengen. Waarschijnlijk ben ik mensenschuw en breng ik er daarom geen verandering in. Ja, want ik vind het hartstikke moeilijk om een beetje langdurig gesprek met een of meerdere mensen te voeren. Ik ben gauw uitgepraat en als ik niks meer weet te zeggen voel ik me dom en klein. Het is echt iets bijzonders van mij. De meeste mensen vinden het leuk om gezellig met elkaar te praten en te lachen maar ik heb er de dus grootst mogelijke moeite mee. Ik pas ook allerlei trucs toe om praten te mijden: als ik bijvoorbeeld iemand aan zie komen die ik ken ga ik gauw naar de overkant van de straat om niet met hem of haar te hoeven praten.

Gelukkig durf ik nog wel een beetje te schrijven.

SOEPJE

Ik heb besloten om voor de eerste Kerstdag Californische pompoensoep te maken voor mijn vriendin en mij. Het is niet de eerste keer dat ik het maak maar het is alweer zo’n tijd geleden…..ik geloof bijna twee jaar. Nu weet ik nog wel enkele ingrediënten maar niet alle dus ik zal op zoek moeten naar het recept. Ik weet dat ik het recept heb dus ik ga niet zoeken op internet. Ik weet dat ik het heb alleen…. Waar, weet ik niet precies meer. Ik zal maar het eerst bij de verzameling recepten gaan zoeken. Het ligt het meest voor de hand dat het recept daar ligt.

En inderdaad het lag bij de verzameling recepten. Het is alleen een recept voor 4 personen en we zullen maar met z’n tweeën er van eten. Het is niet zo’n bewerkelijk soepje: de voor bereidingstijd is een half uurtje; de bereidingstijd is een uur. Let op ik ga hierna de ingrediënten opschrijven voor een soep voor 2 personen!! Das als je hem ook wil maken blijf dan goed bij de les want als je de soep voor 4 personen wil maken dan moeten dus alle ingrediënten met 2 vermenigvuldigd worden. Nou daar gatie dan

DIT HEB JE NODIG:

peper en zout

1 pond pompoen

1 halve ui

1 teentje knoflook

Een half bosje lente-ui

1 halve rode spaanse peper

1 halve eetlepel olie

40 gram blokjes ontbijtspek

150 ram mager varkensvlees in stukjes

1 liter kippenbouillon van tabletten

75 gram spaghetti

Een kwart liter slagroom

Een halve eetlepel fijngenipte bieslook

ZORG VOOR EEN GROTE PAN

HET BEREIDEN

Maak de groenten schoon, verwijder de schil van de pompoen en snijd het vruchtvlees in stukken, snipper de ui en de knoflook, snijd de lente-ui  en het pepertje in smalle ringetjes.

Verhit de olie in een pan en bak de spekblokjes zachtjes uit in circa 5 minuten. Voeg de stukjes varkensvlees toe en bak ze rondom bruin op een hoog vuur. Voeg de uitjes en knoflooksnippers en de peperringetjes toe en bak ze zachtjes ca. drie minuten mee.

Voeg de bouillon en de stukken pompoen toe, breng de vloeistof aan de kook en laat de pompoen en het vlees zachtjes gaar worden in ca. 45 minuten.

Voeg de laatste 10 minuten de spaghetti toe aan de soep en kook de past beetgaar.

Breng de soep op smaak met zout en peper en roer de slagroom en de ringetjes lente-ui erdoor. Strooi de bieslook over de soep.

BRONVERMELDING

Ooit ergens gelezen maar bron vergeten

SINT

Mijn vriendin en ik hebben dit jaar niet veel aan Sinterklaas gedaan. We aten wat speculaas en dronken enkele glazen glühwein en dat was het dan. Misschien zijn we wel een beetje Sinterklaas-moe. Dat gezeur over wel of niet een echt Zwarte Piet en welke liedjes nu wel of niet gezongen mogen worden……….het is niet zo dat het mij niet interesseert, dat zeker niet, want ik vind ook dat de echt Zwarte Piet een slaaf van Sinterklaas is dus dat dat niet meer in deze tijd past. Een zwart geschminkte man als knecht van Sinterklaas….dat kan dus niet meer. Vele donkere Nederlanders voelen zich beledigd door dit oud-Hollandse gebruik; ze voelen zich, gekleineerd alsof ze er door deze traditie minder toe doen. Ik ben een groot voorstander van de geroetveegde Piet. Dat betekent ook meteen dat veel Sinterklaasliedjes niet meer kunnen omdat de woorden Zwarte Piet (als knecht) er in voorkomen. Ik zal ze niet allemaal kennen maar aantal zal ik hier noemen:

Zwarte Zwarte Piet, wat laat je me toch schrikken, Zwarte Zwarte Piet, dat mag jij niet, Pietje, Pietje zwart als roet, meen het toch zo goed; pepernoten strooien, strooien, strooien; pepernoten strooien dat is goed!

Op de hoge, hoge daken rijdt Sint-Nicolaas met zij knecht (dat is Zwarte Piet)

Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje reeds aan, ………… zijn knecht(dat is Zwarte Piet) staat te lachen en roept ons reeds toe

Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht (dat is weer Zwarte Piet)

De zak (dit is waarschijnlijk ook Zwarte Piet) van Sinterklaas, Sinterklaas, Sinterklaas

Zwarte Piet, wiedewiedewiet, ik hoor je wel maar ik zie je niet. (bedoeld wordt in het donker zie je die zwarte man niet, wiedewiedewiet).

Over deze materie is alweer een aantal jaren een zeurende ruzie gaande. De ene groep vind het meer flauwekul dat Zwarte Piet niet meer Zwart mag zijn de andere groep voelt zich beledigd (ik schreef het al) omdat Zwarte Piet als zwarte man het symbool is voor de knecht, voor de slaaf van de slavendrijver Sinterklaas.  

Er wonen nu ook zoveel donkere mensen in Nederland. Veel meer dan vroeger  toen was Nederland nog helemaal wit. Nu moeten we ook meer rekening houden met al die buitenlanders die hier wonen. Want het is niet leuk voor die mensen om te horen (in liedjes bijvoorbeeld) dat de meeste donkere mensen dom zijn, en altijd knecht zijn  of slaaf van een populaire bisschop die hier altijd in december langskomt om door de donkere mannen kadootjes uit te laten delen.

Het is zo jammer dat dit van oudsher knusse familiefeest (met name voor de kinderen)zo in een somber en ruzieachtig daglicht wordt gezet. Het was altijd het feest van suikerbeesten en marsepein, chocoladeletters, speculaas, pepernoten en kruidnoten, taaitaaipoppen. En ook het paard van Sinterklaas (Trappadoelie)werd nooit vergeten met al het lekkers: het paard kreeg heerlijke winterwortels en haver en bakken vol water tegen de dorst. En heel vaak echter gingen de Sint, zijn paard en zijn knecht aan het huisje van de donkere medemens voorbij. Logisch dat ze in opstand komen toch?!

BLIJ

Bij de tandarts viel het reuze mee: er moest alleen maar een kies worden gevuld. Ik was er alleen veel te vroeg: de afspraak was om tien over negen en ik was er al om vijf over half negen. Een geluk bij een ongeluk was dat ik nu de tijd had om op de tandartsplee te poepen want dat moest ik al vanaf de eerste stap die ik uit huis zette. De deur van de wc was echter gebarricadeerd door een schoonmakers wagentje maar ik moest zo erg dat ik het karretje gewoon opzij zette en naar binnen  ging. De schoonmaker was er blijkbaar nog niet. Wat een opluchting is het als je ‘het’een half uur heb lopen ophouden en je kan dan lekker ontspannen gaan. Ik was zo blij dat ik het kwijt was. Toen ik de wc deur weer open deed stond het karretje weer terug op zijn plaats en anderhalve meter er achter stond de schoonmaker die met een zuur gezicht ‘goedemorgen’ tegen me zei. ‘Goedemorgen’ , zei ik vrolijk terug.

Zoals ik al zei bij de tandarts viel het mee. Maar de terugreis was een ramp. Ik bleek op metrostation Beurs in een lijn te zijn gaan zitten die ik niet moest hebben: de Terp. Die metro gaat naar Capelle aan den IJssel en daar moet ik helemaal niet zijn……ik moet in Prinsenland zijn……en het zou helemaal niet erg zijn als ik bijtijds in de gaten had gehad dat ik verkeerd zat , neen, ik was al op het eerste metrostation van Capelle toen ik het door had.  Dat betekende naar de vorige metrohalte (Capelsebrug) terugreizen wat zeker een kwartier tijdverlies zou kosten…….. en daar op de goede metro stappen. Wat wil echter het geval: er staat op Capelsebrug een metrotrein stil en die mag niet verder rijden. Er komt een mededeling dat Capelsebrug voorlopig het eindstation is voor alle metroritten richting Nesselande en Binnenhof (die moet ik hebben); wat er gebeurd is wordt niet medegedeeld. Er wordt ook niet gemeld of er vervangend vervoer komt.  Wat een vreselijke pech heb ik zeg. Als ik goed had opgelet dan had ik een trein eerder de goede trein gehad die gewoon door kon rijden  naar Metrostation Prinsenlaan waar ik er uit had gemoeten. Nu moest ik potverdorie van Capelse Brug naar huis gaan lopen; dat is zeker bijna een uur ………en het is nog koud ook…..en ik weet niet eens  de weg in de klote buurt. Ik woon hier nog niet zo lang en ik wandel  hier in de buurt ook nooit…..fietsen trouwens doe ik hier ook niet. Wat ik nu doe is gewoon het metrospoor volgen en ja hoor na half uur lopen kom ik een bekend gebouw tegen: het kantoor van mijn huisbaas.  Daarvandaan is het nog een half uur lopen. Het is prettiger lopen als je de weg weet, alleen die kou blijft vervelend. Ik heb goeie handschoenen aan maar mijn rechterhand en mijn neus zijn zowat bevroren. Ik ben blij als ik de straat waar ik woon in loop. Ik zie mijn flat, die ik haat en ik ben blij.

TANDARTS

Om zeven uur moet ik morgen mijn bed al uit. Ik moet namelijk om tien over negen bij de tandarts zijn.

 ‘Kan je dan geen afspraak maken later op de dag?’ vroeg mijn vriendin.

 ‘Neen’ zei ik want ik wou zo snel mogelijk een afspraak omdat ik behoorlijk wat last had. Zonder dat ik er helemaal erg in had gehad , had ik een stukje van mijn kies in mijn linker onderkaak stukgebeten. Ik had niks gevoeld  alleen proefde ik de laffe smaak van bloed vermengt met speeksel en toen ik die smurrie kwijt wou  (ik spuugde een klodder in de wasbak) zag ik dat die klodder  knalrood was……..en het bloed bleef maar vloeien…….ook onder het eten. Zelfs onder het reinigen van mijn tanden had ik er nog last van. Met tandenstokers en borsteltjes reinig ik voor het naar bed gaan mijn tanden…… met die tandenstokers en borsteltjes haal ik het vuil tussenmijn tanden en kiezen weg en verder poets ik natuurlijk gewoon mijn tanden. Maar ik kan met die tandenstokers en borsteltjes niet eens  door dat pas ontstane gat komen, dat deed gewoon te veel pijn terwijl ik zeker wist dat er voedselresten in zaten. Er had zich wat gehakt in dat gat verzameld en ik kreeg het er niet uit.

Gelukkig heb ik wel (met al mijn slaapmiddelen) redelijk geslapen ….maar de andere ochtend voelde ik het gehakt alweer zitten en de eerste volkoren beschuit liet gelijk al een graankorrel bij dat gehakt achter en weer had ik een mond vol bloed. Gelukkig slaagde ik er in met een hete kop thee de gehakt en de graankorrel uit het kiesgat weg te spoelen. Bloeden deed het natuurlijk nog volop.

Het eerste wat ik die ochtend deed was mijn tandarts bellen. Het was 26 november…. kwart over negen. Ik kreeg de assistente aan de lijn en die zei dat ik om half elf kon komen. ’Hoera’, dacht ik ‘maar neen’ dacht ik toen, want om half elf had ik een afspraak met de slaapdokter en het was te laat om die af te zeggen. ‘Tsja’, zei toen de tandartsassistente, dan kan het pas 3 december…om tien over negen en ik had het nog wel zo erg mogelijk aan haar voorgesteld hoe het met mij gesteld was…..ze begreep ook wel dat ik niet voor een niemendalletje belde, daarom stelde ze voor dat ze mij zou terug bellen als er een patiënt zou uitvallen. Dat leek me niet zo’n goed idee, wel vriendelijk bedoeld, maar daar zou toch niks van komen . Awel, ze heeft het drie keer geprobeerd om me te bellen en alle drie de keren heb ik de telefoon niet gehoord.

Nu is het toch3 december tien over negen geworden  en inmiddels is het bloeden opgehouden en kan ik het kiesgat zonder pijn  schoonmaken met de tandenstokers en borsteltjes en dat is wel nodig ook want de het kiesgat vult zich gretig met alle mogelijke etenswaren van kaas tot hagelslag van speklap tot kaas. Ik ben benieuwd wat de tandarts met die kies gaat doen:  Vullen? Verwijderen? Misschien doet hij wel helemaal niks nu het bloeden gestelpt is.