Ik loop nog steeds in mijn wintertenue ook al is het vandaag
14 graden Celsius. Ik heb mijn muts, handschoenen,
leren gevoerde jas en borstrok aan en
dan vind ik het nog vreemd dat ik het warm heb. Als ik zo om mij heen kijk ben
ik echt de enige die zo gekleed gaat. Nee, d’r is niemand die in zijn T-shirtje
loopt of in z’n korte broek maar met al die warme dingen waar ik mee loop,
loopt echt niemand. Nou had ik weinig andere keus want ik had de afgelopen
nacht geslapen bij mijn vriendin en gisteren was het nog koud en nat weer en
bij dat weer pasten deze kleren bijzonder goed. Ik moest dus eerst naar mijn
eigen huis gaan om luchtiger kledij aan te kunnen trekken. Maar inmiddels is
het half drie in de middag en heb ik nog steeds dezelfde warme kleren aan op de
handschoenen, de muts en de gevoerde leren jas na. Buiten mag het dan 14 graden
zijn, in huis is het warmer, maar nog steeds niet zo warm dat je in je zwembroek
kan rondlopen. Sterker ik heb behalve de zojuist genoemde kledingstukken ook
nog een dik wintervest over mijn twee truien heen aangetrokken en nog heb ik
koude handen, alleen is het niet zo erg
om handschoenen te moeten aan te trekken. Vooral mijn rechterhand is koud, wat
geen wonder is want die is sinds mijn ‘fatale’ ongeval, mijn val, ruim 4 jaar
geleden altijd wat kouder dan de linker hand. Dat heeft te maken met de
beschadiging van een zenuw in mijn arm, door die val. Binnenkort ga ik weer
naar de neuroloog in het IJsselland-Ziekenhuis omdat die rechterhand niet
alleen kouder is maar ook steeds stijver wordt. Ik kan ook steeds minder goed
schrijven. Blokletters gaan nog wel goed maar schuinschrift wordt steeds minder
om aan te zien. Het is raar want in het jaar na de val kon ik ook nauwelijks
schrijven (en ook andere bewegingen niet) met rechts (mijn hand stond 90 graden gefixeerd op mijn arm)
en toen kwam er langzamerhand verbetering in de bewegingen maar het laatste
half jaar gaat het weer bergafwaarts en gaat het zoals ik al zei steeds slechter met schrijven.
Ik zei wel ‘binnenkort’ ga ik naar de neuroloog maar dat valt nog wel mee. Die
dokter heeft pas tijd voor mij eind januari 2020, tegen die tijd kan ik
misschien al niet meer schrijven……laten we het niet hopen want niks is zo erg wanneer
je als rechtshandige links moet leren schrijven……nou overdrijf ik natuurlijk
weer vreselijk want er zijn zeker ergere dingen dan als rechtshandige, links te
moeten leren schrijven. Het lijkt me bijvoorbeeld ook nogal waardeloos om op
een rechterbeenprothese te moeten leren lopen, ik denk dat dat nog wel erger is
dan als rechtshandige links te moeten leren schrijven. Vreselijk lijkt me ook
om in korte tijd blind te worden. Ik kan me niet voorstellen hoe ik dan verder zou
moeten leven. Ik denk dat ik van grenzeloze onzekerheid geen stap meer buiten
zou durven zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten