BAH!

Mijn moeder ging haar moeder (mijn oma) helpen bij het huishouden. Meestal ging ze na het avondeten met de bus naar Schiedam. Daar woonde mijn oma. Ik was toen tien jaar en moest op mijn kleine zusjes passen. Ze bleef meestal 2 uur weg en zo rond een uur of half tien was ze weer thuis. Ik wachtte nooit zo lang…..ik ging om acht uur naar bed en mijn zusjes (7 en 8 jaar) stuurde ik om half acht naar bed. Ze luisterden altijd prima naar mij.

Op een van die avonden, maakte mijn moeder iets angstigs mee. Ze vertelde het me de andere dag. Ik lag inmiddels allang te slapen toen mijn moeder zoals gewoonlijk om half tien op huis aan kwam lopen. Maar bij de groenteboer op de hoek van Bilderdijkstraat en de van Lennepstraat (wij  woonden in de van Lennepstraat) bleef ze verschrikt staan. Het was toen oktober en al behoorlijk donker om die tijd. Ze schrok omdat er een grote hond, een soort bouvier, lag op de stoep van de voordeur van ons huis. In haar schrik bedacht ze zich geen moment en besloot om verder rechtdoor te lopen de Bilderdijkstraat in….ze liep gewoon een blokje om in de hoop dat in de tussentijd het beest verdwenen zou zijn. Toen ze op de hoek van Lennepstraat en de Brederodestraat was gekomen, keek ze heel voorzichtig om de hoek en zag die grote hond nog steeds liggen. Ze besloot toen om nog een keer het blokje te lopen en kwam na een kwartiertje lopen bij de VEGE kruidenier uit. op de hoek van de van Lennepstraat en de Bilderdijkstraat. Maar ook nu sloeg de schrik weer om haar hart: het beest lag nog steeds voor nummer 8b, haar voordeur. ‘Ik kan niet de hele nacht blokjes blijven lopen,’ dacht ze,’ dus ik ga maar kijken of ik die hond weg kan lokken’.  Ze liep met bonkend hart, zo zachtjes mogelijk op haar tenen in de richting van de hond. Hij lag duidelijk te slapen want mijn moeder hoorde een steeds duidelijker wordend snurkend geluid. Maar naarmate zij dichterbij kwam zag ze dat het helemaal geen dier was….het was een mens dat voor haar voordeur lag te ronken….in een blauwe overall. Toen veranderde mijn moeders angst in boosheid. Zij probeerde hem aan zijn overall wakker te schudden maar dat was zo simpel nog niet want hij was in diepe slaap. Hij bromde wel wat maar wakker wilde hij niet worden. Mijn moeder merkte ook dat hij erg stonk. Hij stonk naar de alcohol. Hij had dus gewoon teveel alcohol gedronken en lag voor onze voordeur zijn roes uit slapen. Misschien dat hij wakker wordt als ik hem een paar petsen in zijn gezicht geeft en dat bleek te helpen. Met een paar onverstaanbare mopperklanken zette zijn lijf zich in beweging. Mijn moeder zei tegen hem dat hij weg moest wezen:’ Je ligt hier voor mijn deur te slapen daardoor kan ik niet naar binnen.’ Toen zag ze pas dat hij ook nog op haar stoep  had liggen kotsen….dan moest ze dat ook nog gaan opruimen….bah!